Genre: KomedieMet: Michael Cera (Superbad),Mary Elizabeth Winstead (Final Destination 3, Die hard 4.0)
Waardering: 4/5
"An Epic of Epic Epicness", aldus de ondertitel. Het verhaal is vrij simpel in essentie; Scott wordt verliefd op Ramona, maar Ramona heeft 7 'evil' ex-vriendjes met allerlei superkrachten. Scott moet de 7 exen verslaan om Ramona's hart te veroveren. Het epische aspect komt vooral naar voren in de gevechten die Scott met de exen voert, maar daarover later meer.
Michael Cera speelt eigenlijk wederom dezelfde rol als ik hem tot nu heb zien doen (Superbad, Youth in Revolt, Juno). Een soort Jennifer Aniston dus, maar dan in positieve zin. Cera is, in tegenstelling tot Aniston, namelijk wél grappig, heeft wél een goede timing en wél gevoel voor humor. In bovenstaande films vond ik hem dan ook erg komisch en deze film is geen uitzondering. Naast Cera heb je Winstead, die een soort onbereikbaar, onuitstaanbaar meisje speelt, iemand die elke jongen wel wil. Verder zit de film vol met allerlei bizarre personages. Scott's kamergenoot is homo en stuurt elke als Scott weer iets uitvreet een 'mass text' via Twitter of Facebook, zodat elke keer iedereen weet wat Scott heeft uitgespookt. Daarnaast versiert hij het liefst hetero-mannen. De band van Scott (Sex Bob-Ombs) bestaat al uit even bizarre figuren, maar de ex-vriendjes van Ramona slaan alles. Ze hebben allerlei doelloze, onverklaarbare superkrachten en willen allemaal Scott vermoorden. Een groot gedeelte van de film slaat echt helemaal nergens op en het wordt nog vreemder als je kijkt hoe alles gefilmd en gemaakt is.
Het begint al met het Universal logo, dat onder begeleiding van 8-bit muziekjes (NES) verschijnt. Verder is de film een soort mix tussen strip, romkom en een special effects actiefilm, doorspekt met verwijzingen naar allerlei computerspelletjes. Elke keer als Scott bijvoorbeeld een ex verslaat verschijnt er '1000 points' in beeld en na de genadeklap van Scott verandert de ex in muntjes. Elke keer als de telefoon gaat hoor je 'em ringen, maar er staat ook 'riiiiiiing' in beeld. Als iemand een knal krijgt staat er 'POOOW', ofzo. Scott gaat een aantal levels up (zie plaatje), krijgt wat statistieken en verdient zelfs een nieuw leven (1-up) incl. checkpoint... Allemaal van dat soort dingen. Dat maakt de film op z'n minst gezegd bijzonder, en beter gezegd gewoon heel erg lijp.
De stijl van de film doet wat denken aan mix van Kick-Ass, waarin ook allerlei bizarre situaties elkaar afwisselen en The Pick Of Destiny met vooral het muziek-aspect en het verslaan van evil gasten. Dat maakt het allemaal wat lastig, want dan nog is de vergelijking een beetje krom. De film is gewoon zo vaag dat hij erg moeilijk met iets anders te vergelijken is. Als komedie is de film vooral in het begin erg grappig, later komt het aspect meer op vechten met ex-vriendjes te liggen. Dat wordt soms wat langdradig. Ook hoef ik je hopelijk niet meer te vertellen dat de film niet bepaald geloofwaardig is.
Van mij hadden het wel iets minder dan 7 exen mogen zijn, maar ondanks dat vond ik de film vet. Hij is super-origineel, bijzonder wazig en nogal lijp. Het is niet iets wat je snel nog eens zal zien en wat mij betreft het kijken waard. De lijpheid heeft als keerzijde dat een heel aantal mensen het ook enorm slecht zullen vinden, waarbij ze zich waarschijnlijk het meest gaan ergeren aan de gevechten en de special effect/computer-spelbeeldjes. Als je denkt daar geen last van te hebben is dit zeker een aanrader, alleen al om gewoon eens echt een vreemde film te zien, die in een heel aantal opzichten erg goed geslaagd is.
