CAST: Robert Duvall, Lucas Black, Melissa Leo & Deborah Ann Woll
REGIE: Matt Russell
WAARDERING: 1 / 5
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Golfer Luke Chisholm draait door na een paar misslagen tijdens een golftoernooi. Hij rijdt lukraak ergens naar toe en komt terecht in het dorpje Utopia. Zeven dagen later heeft hij zijn innerlijke rust, zijn focus en Jezus gevonden. Dat laatste is jammer, want zonder Jezus was dit een prima film geweest. Jezus is in dit geval de oorzaak van een half uur ellende, een droevige plotwending en een dramatisch slechte film.
De film open met een Bijbeltekst. Een stukje uit Jesaja. Niks aan de hand, dacht ik. Ezechiël 25: 17 heeft Tarantino ook geen windeieren gelegd. Daarna zien we golfer Luke Chisholm (Black) door het lint gaan tijdens een kwalificatietoernooi voor de Texas Open. Om zeker te weten dat de kijker snapt dat hij het echt heel zwaar had, wordt de scène gedurende de film eindeloos herhaald. Hij volgt het advies (lees: de wil) op van zijn vader - dat doet hij zijn hele leven al - en het pakt dit keer slecht uit. Hij doet 14 slagen over één hole - par is 4 - en kwalificeert zich niet. Totaal gefrustreerd stapt hij in zijn auto, rijdt hij richting Utopia en ziet hij een koe pas op het laatste moment op de weg staan. Hij crasht, raakt gewond en wordt opgevangen in Utopia door Johnny Crawford (Duvall), Lily (Leo) en Sarah (Woll).
ONCONVENTIONELE COACHING
Johnny blijkt zelf vroeger ook een balletje geslagen te hebben. Hij neemt Luke onder zijn hoede en past een heel aantal onconventionele trainingen toe om Luke weer zijn focus te laten vinden. Johnny, sterk gespeeld door Duvall die een serene rust uitstraalt, heeft een goede invloed op Luke. Utopia - 375 inwoners - is het ideale rustoord. Het idyllische dorpje beschikt over een immer perfecte lichtinval, schitterende velden en akkers en schattige houten blokhutten met sfeervolle olielampen. Elk shot - vaak met een typerend okerkleurig laagje - is een genot voor het oog en men maakt goed gebruik van de omgeving.
Johns onconventionele trainingsmethoden, zoals schilderen, vliegen en vliegvissen, zouden misschien kunnen werken. Zeker in films zie je maar zelden dat mensen gewoon hard trainen en iets bereiken. Er moet altijd iets aparts gedaan worden en wie weet is dat in het echt ook wel zo. Wat echter ontbreekt bij Luke is de uitstraling van een winnaar, of in ieder geval die van een topsporter. Nooit is Luke overtuigend, zelden zie je de mentaliteit van topsporters en ik snap best dat Luke de top niet haalt. Het is een beetje een doetje, een nietszeggend persoon, iemand met weinig karakter en zijn lach trekt eerder iemand van hetzelfde geslacht aan dan Sarah - de mooie, roodharige, blauwogige serveerster. HET ROER GAAT OM
De film kabbelt, net als het leven in Utopia, rustig voort. Golf is een rustige sport, spektakel is niet nodig en zoals gezegd kunnen we genieten van de prachtige beelden. Golf is ook groot in Utopia, ze hebben een eigen golfbaan - weliswaar met geiten - en in de kroeg staat Golf TV op. Maar dan na een uur, uit het niets, lijkt het erop alsof de EO de regie overneemt. Waar het eerst nog allemaal lijkt te draaien om focus, concentratie en het spelen van je eigen spel, komt de ware evangelische aard van de film naar boven. Golf is niet belangrijk, God is belangrijk. Luke moet zich bekeren - en doet dat ook - en zal dan gelukkig zijn. Ongeacht zijn golfresultaten.
Het laatste half uur zijn de christelijke metaforen niet meer weg te denken. Demonen in Luke's hoofd die hij moet overwinnen, een klassiek David tegen Goliath verhaal en meer van dat soort verwijzingen. Ja, beste lezer, natuurlijk heb ik de titel gezien. Ja, ook daar zie ik, weliswaar achteraf, de symboliek wel van in. En John, en Luke. Maar ik ging af op de acteurs. Robert Duvall en Lucas Black spelen ook samen in Get Low, één van de betere films van 2011. En golf, achja, maakt mij het uit. Daarnaast is er gedurende het eerste uur helemaal niks dat wijst op een slechte EO-film. Maar dat is het dus wel.
Zodra het evangelie om de hoek komt zetten wordt de film moralistisch, gaat men bekeren, draait men christelijke popmuziek - die is echt heel slecht, kijk maar eens naar de EO-Jongerendag - en blijkt de film niet te gaan over het succesverhaal van een golfer, maar om het toevoegen van nog een zieltje aan het Koninkrijk Gods. Voordat ik daar eventueel terecht kom - God vergeef mij deze recensie - hoop ik in ieder geval deze film nooit meer te hoeven zien.
.jpg)
