Elle

★★★★★

Een film op het lijf geschreven van Paul Verhoeven, die met Isabelle Huppert een prachtig, zwartgallig drama maakt waarin een bijzondere, seksuele band op vreemde wijze wordt uitgediept.

Al in de eerste scène, tijdens de logo's van de filmstudio's, vindt er een verkrachting plaats. Een gemaskerde man stort zich op Michèlle (Isabelle Huppert) en vergrijpt zich aan haar. Gehavend, haast emotieloos blijft ze achter, neemt ze een bad en doet ze alsof er niks is gebeurd. Even later meldt ze het voorval wel aan vrienden, maar brengt ze het als iets triviaals, alsof iemand haar uitschold omdat ze over de stoep fietste.

Triviaal blijkt het voorval echter allerminst. Haar verkrachter is een bekende, stuurt berichtjes, begeeft zich rondom haar huis. Geweldig hoe spannend de film is met slechts de notie dat hij opnieuw kan toeslaan. Daarnaast ontwikkelt Michèlle bij Activision een game, heeft ze een relatie met een getrouwde man, ontbreekt de relatie met haar ouders en ziet ze haar infantiele zoon die zijn hart verliest aan een enorme feeks.

Naast spannend op meerdere vlakken is de film enorm grappig. Michèlle is een tikkie verbitterd, volledig onafhankelijk, maar ook enorm droog en bijdehand. Ze kan haar moeder niet uitstaan, hetgeen leidt tot hilarische situaties. Haar relatie met collega's, vooral nerds, en haar goede vriendin Anna gaat nooit gepaard zonder een randje seksualiteit. Daarnaast heeft ze een zwak voor losers, zoals haar ex. Het is Verhoeven op zijn best, met een actrice die zich helemaal overgeeft aan zijn regie. 'Het is een geniale, maar vieze oude man', zei Carice van Houten over hem. Dat blijkt hier maar weer.

Met name interessant is de erotische, onverschillige ondertoon. Soms lijkt het Michèlle daadwerkelijk niet uit te maken dat ze is verkracht. Het voorval transformeert langzaam tot een lugubere drift, de angst maakt plaats voor verlangen. Hoe Verhoeven dit verfilmt is subtiel en bijzonder effectief. Topfilm.

Remember

★★★★

Een demente man wordt door zijn Joodse vriend op pad gestuurd met maar één doel: de man vinden en vermoorden die verantwoordelijk is voor de dood van zijn gezin in Auschwitz.

Christopher Plummer schittert op z'n oude dag. Zesentachtig is 'ie maar liefst en hij geeft een magistrale performance als Zev, een bejaarde, demente Jood die elke ochtend wakker wordt en verward naar z'n vrouw vraagt die onlangs is overleden. Zev's vriend Max (Martin Landau) stuurt hem vanuit het verzorgingstehuis op kruistocht, op zoek naar de man die liters bloed aan z'n Nazi-handen heeft: Rudy Kurlander, een blokbewaarder in Auschwitz.

Makkelijk gaat deze zoektocht natuurlijk niet. Denk aan Memento, waarin de protagonist allerlei trucs moet uithalen om zich dingen te herinneren. Zo ook Zev, die gebruikt maakt van een zeer gedetailleerde brief en aantekeningen op zijn overhemd. Ook spullen die hij tijdens zijn tocht vergaard, legt hij zo neer dat ze de volgende dag in het oog springen.

Zev reist heel Amerika af, op zoek naar de juiste Rudy Kurlander. De film krijgt een hoog roadmovie gehalte en doet verscheidene locaties aan, tot aan Canada toe. Met de nodige humor vervolgt Zev z'n tocht. Naar het einde toe blijven er steeds minder Rudy Kurlanders over en neemt Remember in spanning toe. De mooie ontknoping is zeker het wachten waard.

De fijne combi tussen subtiele humor, een tikkie oubollig ook natuurlijk, en steeds verder toenemende suspense maakt Remember tot een fijne film. Op het script valt best wat aan te merken, met name qua realisme, maar tijdens het kijken naar films moet het behoorlijk ongeloofwaardig worden wil ik me eraan storen. Dat was hier niet het geval.

Louis Theroux: My Scientology Movie

★★

Ja Louis, daar zat je dan, in Eye je film te promoten. Sfeertje van College Tour hing er, regisseur John Dower was er ook, en je deed een beetje quasi nonchalant. Zoals altijd eigenlijk, wat dat betreft is er weinig veranderd. Nu eens niet een documentaire, maar een film. Althans, qua titel. Is gewoon een documentaire dit. En niet zo'n goede.

De kracht van Louis Theroux is z'n onnozelheid, dat sociaal schichtige dat hij in zich heeft. Vroeger maakte hij al kleine filmpjes en hing hij de clown uit, zag ik toen hij bij College Tour was. Je plaatst hem tussen de meest radicale mensen en hij blijft altijd zichzelf, zich constant afvragend wat z'n omstanders beweegt. De mensen die hij tijdens documentaires om zich heen verzamelt zijn vaak zo doordrenkt van hun ideologie dat ze honderduit vertellen en Louis' wat dommige vragen beantwoorden. Ze leggen hem nog maar eens dunnetjes uit wat hij niet lijkt te begrijpen. Precies zoals 'ie het graag heeft.

Na de Ultra Zionists, Neo-Nazi's, Homohaters en de Westboro Baptist Church moet nu Scientology eraan geloven. Een makkelijk doelwit, zo geeft hij zelf in de Q&A toe, dat wel, maar hij wil graag doorgronden wat de mensen binnen Scientology drijft.

Er is echter een probleem. Een groot probleem, zo blijkt, want Scientology heeft het niet zo op journalisten. Theroux krijgt op geen enkele manier toegang tot de sekte met aan het hoofd de machtige leider David Miscavige. Dus hij regelt een paar ex-Scientology leden en besluit om met een groep acteurs mijlpalen uit de geschiedenis van Scientology na te spelen.

Die ex-Scientology leden komen bekend voor als je Scientology: Going Clear hebt gezien. Een documentaire die weliswaar eenzijdig is, maar ook extreem indrukwekkend. Zelfs als je de verhalen van de ex-Scientology leden met een kilootje zout neemt, gebeuren daar extreme dingen. Theroux zag de docu ook en vond dat niet tot uiting kwam waarom mensen in de eerste plaats Scientology aantrekkelijk vonden. Klopt, Louix, heb je gelijk in. Wel jammer dat dat uit jouw film ook niet naar voren komt.

Het meest indrukwekkende van Theroux' film is de acteur die David Miscavige speelt: Andrew Perez. De jonge acteur is echt een geweldenaar en een genot voor het oog. Hij gaat helemaal uit z'n plaat tijdens een meeting, heeft ontmoetingen met supersterren (zoals Tom Cruise) en leidt Scientology met zeer harde hand. Maar naast deze bijzondere ontdekking is er weinig nieuws onder de zon. En dat is jammer.