Het besturen van een Boeing is ongetwijfeld erg moeilijk, maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het vliegen zelf redelijk gemakkelijk is. De landing en het opstijgen, dat is de kunst. Misschien is dat ook de reden dat wanneer er iets fout gaat in de lucht, dus op het moment van vliegen, er in Flight (zo blijkt uit simulaties) geen enkele piloot ter wereld in staat is het falende vliegtuig enigszins intact aan de grond te zetten. Behalve Whip Whitaker, onze held, gespeeld door Denzel Washington.
De reden voor het slagen van de miraculeuze noodlanding is het feit dat Whitaker het vliegtuig op zijn kop laat vliegen om zo uit een vrije val te geraken. Een vrije val kan leuk zijn, maar met een Boeing zie je dat soort dingen liever niet. Ik las een artikel in de krant over de waarschijnlijkheid van de film - niet vaak het beste criterium om films op te beoordelen - en daarin vertelde een piloot dat een Boeing ongeveer 10 seconden op zijn kop kan vliegen, en daarna alsnog neerstort. Dat heeft te maken met druk. Ik gok neerwaartse druk van olie en dat soort dingen, maar verder dan druk ging de krant niet. De Metro was het, geloof ik.
Flight is misschien niet een hele realistische film, al is het niet zo dat de Boeing minuten lang op zijn kop vliegt, maar wel pakkend, mede door een goede portie drama, een sterk uitgewerkte, chaotische crash en een aantrekkelijke hoofdpersoon in de vorm van Whip Whitaker. Whitaker is namelijk een piloot die constant zuipt en drugs gebruikt, het liefste samen met een stewardess. Wanneer na de noodlanding, die aan 'slechts' zes mensen het leven kost, er een bloedonderzoek wordt gedaan bij de gehavende Whitaker, meten de autoriteiten een alcoholpromillage van 0,24. Dat is twaalf bier.
Er komt een hoorzitting. Er is een zondebok nodig en Whitaker lijkt voor de hand te liggen, ook al ligt de oorzaak voor het neerstorten bij een technisch mankement. Maar Whitaker is een geniale piloot, want zoals beschreven zouden bij elke andere piloot - dat moeten we dan maar aannemen - alle 102 inzittenden niet levend uit het vliegtuig zijn gekomen. Dilemma.
Nu zou je verwachten, en hopen in mijn geval, dat een groot gedeelte over het ethische dilemma van Whitaker gaat, want dat is het. Moet je zo iemand straffen voor zijn drankgebruik, of is hij een held met een slokje en een snuifje op? Flight legt meer de nadruk op het persoonlijke leven van Whitaker, toont hem al zuipend in een blokhut en verfilmt een tamelijk inhoudsloze romance met een verslaafde, jonge vrouw. Boeiender zouden de eerstgenoemde aspecten zijn.
Het verhaal deed me denken aan Marco Kroon, Neerlandsch oorlogsheld, wiens lichaam lichtjes naar links hangt wegens al het eremetaal dat hij in het verre Oosten heeft verzameld. Moet zo iemand gestraft worden, omdat hij graag in zijn eigen tijd wat cocaïne en MDMA gebruikt? Lijkt me niet. Leek de rechter ook niet. Leek Nederland ook niet. En borsthaar bleek daarnaast geen goede maatstaf voor gerechtigheid.
--- SPOILER ---
Maar Nederland is niet Amerika. Nederlanders zijn verre van een homogene groep, maar Amerikanen hebben toch een soort rechtvaardigheidsgevoel waar wij, of ik althans, niet bij kan/kunnen. Voor mij is het einde dan ook praktisch onvergeeflijk, waarbij een misplaatst gevoel van Amerikaanse gerechtigheid waarschijnlijk de reden is dat iemand dit script heeft goedgekeurd. Het doet aardig wat afbreuk aan een verder prima film, waarin vooral Denzel Washington goed speelt. Een heel aardig drama, maar met een climax waar niemand op zit te wachten.
