True Grit

Genre: Western
Met: Jeff Bridges, Matt Damon, Josh Brolin, Barry Pepper
Van: The Coen Brothers (The Big Lebowski, No Country for Old Men, a Serious Man)
Waardering:  4/5

Een western van de Coen Brothers, wat wil een mens nog meer? Niet heel veel meer, zou ik denken en ik had best wel hoge verwachtingen van deze film. Eerdere films die ik heb gezien van de Coen Brothers beloofden veel goeds. Iedereen kent `The Big Lebowski', maar `Fargo' die hiervoor verscheen was ook erg grappig. De afgelopen jaren hebben ze weer gelijksoortige zwarte komedies gemaakt, zoals `Burn After Reading' (als ik terugdenk aan Brad Pitt's hoofd net voor het moment dat George Clooney hem neerschiet verschijnt er nog altijd een glimlach op mijn gezicht) en het veel minder bekende, maar zeker niet slechtere `A Serious Man' (met wederom een briljante scène als de 3e rabbi zijn betoog houdt). Nu dan een western van hun hand.

Je verwacht misschien mede door de afgelopen films een soort van ironische feel, maar deze is ver te zoeken. De film houdt zich eigenlijk best wel aan de western principes. Dat betekent een beetje een langdradige film, vrij lange dialogen en monologen en in tegenstelling tot sommige westerns heel erg weinig actie. De film straalt wel weer echt zo'n western gevoel uit, met een vet decor, een Texas-accent en overal cowboys.

Mattie Ross (Hailee Steinfeld) is op zoek naar de moordenaar van haar vader in deze remake van een film uit '69 met John Wayne. Haar vader is vermoord door Tom Chaney (Brolin) en Mattie wil wraak. Een klein probleem is dat ze slechts 14 jaar is, maar ondanks dat is ze bijzonder welbespraakt en weet toch een tweetal zieltjes voor haar zaak te winnen. Zieltje één is die van Rooster Cogburn (Bridges) en zieltje twee is die van LaBoeuf (Damon). Het drietal trekt door Indianen-gebied om Tom Chaney te pakken te krijgen en maken onderweg het één en ander mee. Het verhaal is tof, onderhoudend en het plot is ook goed. De film begint wat traag en lijkt niet echt op gang te komen, maar vanaf het moment dat ze het Indianen-gebied binnen rijden wordt de film interessant.

Een probleem voor sommige kijkers zou Mattie kunnen zijn. Mattie is nogal bijdehand, misschien wel iets te bijdehand voor een 14-jarige. Jeff Bridges maakt dat echter helemaal goed met zijn rol als onstuitbare premiejager, die alles al eens heeft meegemaakt, bijzonder sarcastisch is, maar ook een hart heeft dat wel op de goede plek zit. Nouja, meestal dan...Matt Damon is niet zo bijzonder vond ik en Brolin en Pepper komen maar heel even in beeld.

De hele sfeer van de film is best vet, de acteurs leveren meer dan degelijk werk en het verhaal is allemaal prima. Toch werd ik niet echt in de film gezogen zoals ik dat voorheen wel had met de gelijksoortige `No Country for Old Men'. Ze hebben in True Grit weliswaar niet één van de meest creepy bad guys ooit, maar toch. Ik vond de film gewoon wel goed, maar niet zo bijzonder als ik had gehoopt. Misschien waren mijn verwachtingen simpelweg wel te hoog.

Ik zou de film zeker kijken, het is tenslotte een film van de Coen Brothers en die films zijn uiteindelijk toch niet te versmaden. Met wat lagere verwachtingen dan de mijne komt het dan waarschijnlijk helemaal goed en zal je een prima tijd hebben met deze film.

Love and other drugs

Genre: Romkom, Drama
Met: Jake Gyllenhaal, Anne Hathaway
Waardering:  3.5/5

Ik geef bij deze toe vrijwillig een film te hebben gekeken die mensen zouden kunnen definiëren als een romkom. Als voornaamste reden zou ik melancholie opgeven. Zou ik nog een andere reden moeten opgeven dan zou het Anne Hathaway zijn. De derde reden? Anne Hathaway op BluRay. 

De nog niet eerder vermelde Anne Hathaway is bezig aan een flinke opmars in de filmindustrie. Begonnen in `The Princess Diaries' en krap tien jaar later gecast voor Batman 3: The Dark Knight Rises, waarin ze Catwoman zal spelen. Niet slecht. In deze film speelt ze overigens Maggie, een meisje van 26 met Parkinson.

Haar tegenspeler is Jake Gyllenhaal die ook de laatste tijd een heel aantal degelijke films heeft afgeleverd (Prince of Persia, Brothers). Jake speelt Jamie, een artsenbezoeker (iemand die probeert medicijnen aan artsen te slijten) die niet al te succesvol is. Jamie is wél heel goed in het versieren van vrouwen, een gave waar hij zorg- en veelvuldig gebruik van maakt, tijdens zowel zijn werk (secretaresses batsen om zo de artsen te bereiken) als daarbuiten (Maggie). Pas op het moment dat Jamie's farmaceutisch bedrijf (Pfizer, voor de kenners) Viagra ontwikkelt kan Jamie zijn gave met zijn werk combineren en lijken er gouden tijden aan te breken.

Maggie heeft echter een heel ander leven en heeft dagelijks te kampen met de problemen van Parkinson. Haar tremors en andere klachten zorgen ervoor dat Maggie veel medicijnen moet slikken en al best wel beperkt is op jongere leeftijd. Dit is tevens ook het sterke punt van de film, omdat de film niet schroomt om Maggie's problemen in beeld te brengen en daardoor de `feelgood' vibe van de film wat verlaagt. De film bevat dan ook niet alle standaard clichés die in romkoms worden gebruikt (niet alle, wel een paar), maar brengt heel aardig de relatie in beeld tussen Jamie, de succesvolle Viagra-verkoper, en Maggie, de Parkinson-patiënt. Een interessant concept en vooral goed gespeeld door Anne Hathaway.

De broer van Jamie, een rijke nerd die het gemaakt heeft op de beurs, maar er geen sociaal leven aan heeft overgehouden, komt al snel bij Jamie wonen en zorgt voor wat meer vermaak. Ook de verschillende artsen die Jamie bezoekt en zijn collega-artsenbezoekers zijn best grappig.

De mix tussen oprecht drama, komedie en romantiek maakt dat de film wel uit stijgt boven het gros van middelmatige romkoms. Het blijft wel een beetje een vrouwenfilm, maar de film is best te kijken, mede door het verhaal en het acteren van Anne Hathaway.

Unstoppable

Genre: Actie-drama
Met: Denzel Washington, Chris Pine
Waardering:  3/5

Frank (Washington) en Will (Pine) werken allebei bij een spoorwegmaat-schappij. Ze rijden treintjes van A naar B, pikken wat goederen op, je weet wel hoe dat gaat.

Er is dan ook geen vuiltje aan de lucht totdat een andere werknemer van het bedrijf, genaamd Dewey, het voor elkaar krijgt om uit een rijdende locomotief te springen om een wissel om te zetten, daarin faalt en vervolgens te dik en traag is (massa, traagheid...) om weer op tijd op de locomotief te springen. Het gevolg is dat de locomotief plus een flink aantal wagons begonnen zijn aan een reis zonder machinist. Omwille van redenen gaat deze trein op volle snelheid af op het stadje Stanton, met uiteraard aan boord de gebruikelijke explosieve en giftige materialen die in de gemiddelde trein van tegenwoordig niet kunnen ontbreken. De snelheid van de trein lijkt me vrij onrealistisch, maar een trein stoppen die 40 km/h gaat is ook niet echt een reden om een film te maken... Als de trein niet gestopt wordt door onze helden zullen in Stanton vele slachtoffers van een explosieve treinramp vallen. Dat kan natuurlijk niet, dus zullen Frank en Will er alles aan doen om de op hol geslagen trein te stoppen.
 

Hoe onrealistisch het verhaal ook mag klinken, en ik geef toe dat het vrij onrealistisch klinkt, de film is zeker niet onaardig. Er zit nog aardig wat diepgang in de karakters, de spanning is behoorlijk en de film heeft net zo'n vaart als de losgeslagen trein. Na zo'n 1,5 uur ben je er door heen, maar heb je je ook wel vermaakt, mits je een beetje van actiefilms houdt natuurlijk. Schieten op `bad guys ' is leuk, schieten op een trein ook wel, maar minder effectief, zelfs in deze film. De actie wordt dan ook niet bepaald door `bad guys', maar door een explosieve trein en dat is ook wel eens leuk. Weer eens wat anders. De dialogen tussen onze twee helden zijn schaars, maar best vermakelijk en ook de rest van de cast presteert naar behoren.

Ben je in voor een beetje een hersenloze actiefilm die weliswaar wat onrealistisch is, maar verder echt heel aardig, dan is dit zeker geen slechte keuze.

Casino Jack

Genre: waargebeurd drama
Met: Kevin Spacey, Barry Pepper
Waardering:  3/5

Kevin Spacey en Barry Pepper

Jack Abramoff (Spacey) is de ultieme `lobbyist' in Washington. Hij heeft het helemaal gemaakt en een groot gedeelte van de Amerikaanse politiek is direct of indirect betrokken bij Jack. Als succesvol onderhandelaar en netwerker werkt Jack zich op tot de hoogste regionen van Washington, maar zijn obsessie voor geld en macht wordt hem soms ook teveel.

De film draait voornamelijk om de Amerikaanse politiek en dan met name over de kleine of grotere radertjes in het gehele politieke bestel. Eén van die radertjes is Jack, maar er zijn velen zoals hem. Wanneer je niet echt geïnteresseerd bent in de Amerikaanse politiek, dan kan deze film je ook echt weinig boeien en dat is de film zelf ook wel een beetje aan te rekenen. De film is namelijk nogal specifiek, nogal glad en niet heel goed uitgewerkt. De nadruk ligt op Jack, hoe glad en welbespraakt hij wel niet is, maar voor de rest stelt het allemaal niet zoveel voor. Spacey speelt de rol, zoals gewoonlijk, prima en heeft geen enkele moeite met het neerzetten van een arrogante narcistische netwerker die bijna over lijken gaat. Ook Barry Pepper, die Michael Stanton speelt, Jack's rechterhand, speelt het allemaal prima. Pepper speelt zo mogelijk nog beter dan Spacey, al moet gezegd worden dat dit soort rollen ook goed bij hem passen, als je alleen al kijkt naar zijn hoofd. De smile die Pepper in staat is op te zetten is echt goud waard en is gladheid ten top.

Helaas is ook Jon Lovitz gecast, een persoon die je standaard associeert met B- of C-films (typ hem maar eens in op imdb en ik weet zeker dat je je wel een slechte film kan herinneren met hem erin). Op zich een kwaliteit, want ik kan me niet zozeer een slechte film bedenken met Kevin Spacey, maar het hebben van deze acteur in je film doet bijna standaard afbreuk aan je film. Dat is hier ook zo en de film wordt er zeker niet beter op door dit figuur.

Echt slecht is de film niet, maar goed is ook anders. Er zitten gewoon teveel minpunten aan om deze film echt te waarderen. Daardoor is het gewoon een vrij standaard film geworden, geschikt voor een specifiek publiek, met twee goede acteurs, maar waar verder weinig bijzonders over te vertellen valt.