Another Year

Genre: Drama
Met: Jim Broadbent, Ruth Sheen & Lesley Manville
waardering: 3.5/5

Gerri & Tom

Tom (Broadbent) en Gerri (Sheen) zijn een jaar of 55. Ze wonen in een ouderwets huisje met retro behang en dito meubilair in Londen. Buiten de stad hebben ze een stukje grond waar ze biologische groenten telen en waar ze regelmatig naar toe gaan om de boel om te schoffelen en van de natuur te genieten. Tom en Gerri zijn een beetje suf en burgerlijk, maar bere-gelukkig met elkaar. De film volgt dit gelukkige stel gedurende een jaar. Een jaar dat voor Tom en Gerri waarschijnlijk niet anders is dan de vele jaren ervoor. `Just another year' dus.

Tom en Gerri zijn niet heel interessant. Tom is geoloog en Gerri is psycholoog met een bijpassend, begripvol hoofd. De film wordt vooral interessant door de vrienden en familie van Tom en Gerri. Deze zijn allesbehalve bere-gelukkig en met hun problemen komen ze regelmatig naar Tom en Gerri, die daar op verschillende manieren mee omgaan. Gerri weet goed om te gaan met alle drama, vooral vanwege haar werk natuurlijk, maar Tom is wat minder subtiel. Hij snapt soms niet waar mensen nu zo moeilijk over doen en schroomt ook niet om een aantal individuen dat duidelijk te maken, wat soms tot grappige situaties leidt. Tom boort overdag gaten, komt vervolgens thuis bij zijn liefhebbende vrouw en eet zijn eigen geteelde groenten. En hij vindt het wel goed zo. 

Ken

Eén van de probleemgevallen is Ken (Peter Wight), die nog steeds niet over de dood van een goede vriend heen is. Hij zuipt aan de lopende band bier en rookt als een ketter. Hij heeft fors overgewicht, dept voortdurend het zweet van z'n voorhoofd en maakt een zeer ongezonde indruk. Hij is vrij lomp en onbeschoft, maar Tom en Gerri, goede mensen als ze zijn, vangen Ken op en bieden een luisterend oor. En een lauw biertje.

De meeste tragiek vinden we bij Mary (Manville). Mary is secretaresse en een collega van Gerri. Ze is 2 keer getrouwd en 2 keer gescheiden. Afhankelijk als ze is loopt ze de deur plat bij Tom en Gerri, om vervolgens een fles witte wijn soldaat te maken en haar hart uit te storten. Ze heeft nogal wat problemen op sociaal en financieel gebied en ook met haar carrière is ze niet echt gelukkig. Wanneer de man op wie ze hopeloos verliefd is een vriendin krijgt is het drama compleet. Ze maakt een depressieve en soms angstige indruk en drinkt haar problemen weg met witte wijn.

Mary

Another Year is vooral goed door sterke dialogen en goed geacteerde personages. Ik had echt te doen met Mary. Een minpunt is het ontbreken van verhaal, waardoor je vooral naar situaties kijkt zonder dat ze invloed hebben op Tom en Gerri. Er zijn allerlei mensen met problemen, maar Tom en Gerri lezen aan het einde van de dag een boekje in bed en delen slechts hun verwondering over alle ongelukkigen. De personages ontwikkelen zich niet gedurende de film en je gaat ze alleen waarderen omdat je ze beter leert kennen. Wanneer de film vervolgens vrij abrupt ten einde komt heb je helaas niet meer gezien dan een gelukkig jaar uit het leven van Tom en Gerri met omringend drama om hun geluk te accentueren.

Goed voer voor psychologen, lijkt me, maar ik had een beetje tempo of verhaal niet erg gevonden. De film is wat langdradig en soms een beetje saai. Ondanks dat komt na 2 uur het abrupte einde onverwacht.

Scream 4

Genre: Horror / Komedie
Met: Neve Campbell, Courteney Cox & David Arquette
Waardering 3.5/5

Ik moet maar meteen toegeven dat mijn waardering voor de film vooral uit nostalgie voortkomt. Toen (ik was 12 ofzo) vond ik Scream bijzonder eng, nu vind ik deel 4 vooral grappig en doet het me denken aan goede tijden. Ook deel 2 en 3 heb ik vrij snel gekeken nadat ze uitkwamen en ik vind Scream vele malen leuker dan bijvoorbeeld de Halloween, Final Destination of de I Know What You Did Last Summer horror-reeks.

10 jaar na de laatste slachtpartij in Woodsboro (Scream 3) komt Sidney Prescott (Campbell) weer eens langs in het dorpje om haar boek te promoten. Ze heeft in de afgelopen 3 Scream-films trauma's moeten doorstaan die de meeste mensen tot waanzin zouden drijven, maar Sidney heeft de gebeurtenissen verwerkt door een boek te schrijven. Naast Sidney maakt ook Ghostface zijn/haar retour, om voor ons vermaak weer de nodige hoeveelheid mensen af te slachten en Sidney een verse portie trauma's te bezorgen.

Personen lijken maar al te graag vermoord te willen worden. Ze zien Ghostface en zijn benieuwd of hij het echt is, ze doen de deur open na verscheidene dreigtelefoontjes of ze komen uit hun auto nadat Ghostface ze net heeft bedreigd. Dat soort idiote situaties. Systematisch slacht Ghostface de domme personages af, vaak zelfs nog op dezelfde soort locaties als in de eerdere films. De formule is hetzelfde gebleven en deel 4 is één van de betere uit de reeks. Ik heb me erg goed vermaakt tijdens het kijken van de film.

Wel kon ik me storen aan Dewey (Arquette) die nog steeds de sheriff is, echt helemaal niks kan en ondertussen getrouwd is (ook in het echt trouwens) met Gale (Cox). Wie valt er nou op Dewey?  Kinky, dichtgeplamuurde reporter Gale toch zeker niet. Dewey probeert met zijn politiekorps, bestaande uit volslagen imbecielen, de moorden op te lossen, waarbij deputy-sheriff Hicks (Marley Shelton) de kroon spant. Ze is opmerkelijk vervelend en hoeft maar weinig moeite te doen om me te irriteren. 

Andere personages worden gekenmerkt door oppervlakkigheid. Praktisch iedereen is inwisselbaar en deze personages, die vaak niet vervelend zijn om te aanschouwen, dienen vooral als slachtvee. Het grappige aan de personages is hun horrorkennis. Men kent alle horror-clichés en probeert deze te vermijden. Tevergeefs natuurlijk. Complete theorieën over het horrorgenre, verhaalont-wikkeling en het opbouwen van een personage worden onderbouwd met argumenten uit bestaande horrorfilms. 

Scream 4 maakt voortdurend haar eigen genre belachelijk en de film neemt zichzelf niet al te serieus. De personages die karakter nodig hebben nemen dat mee uit de vorige films, de rest is eigenlijk niet interessant en al snel ben je weer ondergedompeld in de typische sfeer van Woodsboro. "What's your favorite scary movie?" De moorden, de oude vertrouwde koppen en de combinatie van spanning en droge humor maken dit een feest van herkenning. Een leuke film uit een reeks die 10 jaar na dato dit deel nog prima kan hebben.