06-08-2016

Jason Bourne



De Bourne films behoren tot de betere actiefilms en na een succesvolle trilogie plus een spin-off met Jeremy Renner besloot Universal nog maar een hoofdstuk toe te voegen aan de serie.


Matt Damon is een acteur die moeiteloos elk type personage vertolkt, of het nu een extreme nerd, een astronaut of dodelijke huursoldaat is. Hij gaf Bourne bravoure, maakte de films vermakelijk zonder gebruik te maken van actiefilmoneliners en combineerde strak acteerwerk met gestroomlijnde actie. Geen slecht idee wellicht om deze held weer een podium te bieden, zal ook Matt zelf gedacht hebben, aangezien hij de film tevens produceerde.

Helaas is Jason Bourne meer van hetzelfde, blijken de geheime operaties zoals Treadstone nog steeds niet uitgemolken (maar voelen wel zo aan) en heeft Damon nog wat energie over om bad guys in elkaar te rammen. Wanneer Nicky Parsons (Julia Stiles) nog meer geheimen van Bournes achtergrond onthult en zodoende de aandacht van de CIA op zich vestigt, haalt het verleden Bourne wederom in. CIA-directeur Robert Dewey (Tommy Lee Jones) en zijn rechterhand Heather Lee (Alicia Vikander) staan te popelen om Bourne eindelijk in te rekenen, evenals de mysterieuze huurmoordenaar zonder naam (Vincent Kassel).


Omdat er sprake is van vrij veel recycling uit vorige films, weet het plot niet te verrassen. De climax gaat gepaard met ronduit belachelijke actiescènes waarin een SWAT auto wel dertig auto's omver ramt, maar tot stilstand komt tegen een fruitautomaat. Daarnaast kiest regisseur Greengrass ervoor om alles te verfilmen met bijzonder slordig handheld camerawerk. In actiescènes vind ik dat al storend, maar kan je beargumenteren dat het funcitoneel is - je ziet namelijk minder goed wat er echt gebeurt. Tijdens een gewoon gesprek lijkt het echter of de cameraman dronken is. Bijzonder vermoeiend en wellicht zelfs misselijkmakend, deze cameravoering.

Jason Bourne is magertjes en is niet alleen minder dan de trilogie, maar moet ook The Bourne Legacy voor zich dulden.

Suicide Squad



Wat de nieuwste ensemblefilm had moeten zijn van DC Comics, blijkt niet kunnen concurreren met The Avengers. Op elk vlak schiet de film tekort. Marvel is en blijft de onbetwiste leider binnen het superheldenuniversum.


DC Comics wil zo graag, maakt zoveel films, maar heeft zo weinig in de melk te brokkelen. Ongetwijfeld zal Suicide Squad wel een klein kassucces worden, waarbij het productiebudget van 175 miljoen dollar ongetwijfeld terugkomt in de kas van Warner Bros., maar doen ze hier iemand een plezier mee? Alleen Christopher Nolan met zijn Batman series wist echt een verschil te maken. The Dark Knight is niet alleen met afstand de beste superheldenfilm ooit gemaakt, ook staat hij hoog op de lijst van favoriete films van menig niet puberaal opgeschoten ventje.

Waar Nolan uit respect voor de overleden Heath Ledger in zijn derde film The Joker achterwege liet, brengt regisseur David Ayer (Fury) in Suicide Squad the gestoorde psychopaat weer terug op het witte doek. Ledgers verontrustende vertolking van The Joker gaat niemand meer overtreffen, maar Jared Leto gromt, sist en lacht zijn weg door het zootje ongeregeld. Leto, een fijne acteur, is een van de hoogtepunten in een film met prima opbouw, maar teveel clichés.

Na het gevecht tussen Superman en Batman in die vreselijke film, realiseert de overheid dat er speciale maatregelen genomen moeten worden om de potentiële evil variant van Superman te kunnen stoppen. Dat klinkt allemaal niet heel logisch, gezien de afkomst van Superman, maar oké. Kans dat er nog een is, is nihil, zou ik zeggen. Amanda Waller (Viola Davis) haalt een stel misdadigers uit de cel, vormt een team en zie daar: Suicide Squad.


Het team bestaat onder andere uit de dodelijke huurmoordenaar Deadshot (Will Smith), Dr. Harley Quinn (Margot Robbie) die tevens het liefje van The Joker is en Boomerang (Jai Courtney), een Australische overvaller met een, jawel, boomerang. Ook Killer Croc, Diablo en Monster T doen mee, mocht je ze kennen. Middels kleine filmpjes introduceert Ayer de personages, hetgeen prima is, maar nauwelijks inspirerend. Tergender wordt het wanneer de antagonist Enchantress (Cara Delavigne) van deze film uit eigen gelederen lijkt te komen, bovennatuurlijke krachten heeft en uiteraard een wapen wil bouwen - om de wereld te vernietigen neem ik maar even aan - waarbij rondzwevend puin het apocalyptische karakter ervan moet tonen. Super origineel, dat puin.

Tja, en dan blijft er niet zoveel over. De IMAX 3D is weinig verbluffend ditmaal, de muziek nogal overdreven aanwezig waarbij elke scène zijn andere tune heeft, goede grappen zijn op een hand te tellen en de clichés niet aan te slepen. De eerder genoemde Joker is fijn om te zien, evenals zijn tegenhanger Harley Quinn die heerlijk verknipt is. Maar het is te weinig. Gezien het afsluitende filmpje krijgen we straks Batman vs Suicide Squad. Nou, veel plezier ermee.