Les Innocentes

★★★★

Polen, 1945. In een klooster zitten zwangere nonnen - het resultaat van een verkrachting door Russische soldaten. De nonnen houden krampachtig vast aan hun geloof, terwijl een Franse arts hulp probeert te bieden. Een mooie strijd tussen twee werelden.

Les Innocentes geeft een mooi beeld van het geloof, zelfs wanneer het hevig op de proef wordt gesteld. De nonnen in het klooster zijn verkracht, meerdere malen zelfs, en een aantal zijn er zwanger. Toch proberen ze zich aan hun kuisheidsbelofte te houden, zelfs na dit verschrikkelijke voorval.

Een non is de strenge Moeder Overste ongehoorzaam en heeft geen rotsvast vertrouwen in de voorzienigheid van God. Ze zoekt hulp op deze Aarde bij Mathilde, een arts in opleiding die werkt bij het Franse Rode Kruis. De beelden van een non die door een ondergesneeuwd bos loopt, beklijven en zijn prachtig gefilmd. De oorlog mag dan voorbij zijn, de gewonden zijn er nog altijd. Mathilde is begaan met het lot van de nonnen en doet haar uiterste best de zwangeren te helpen, maar de nonnen willen niet aangeraakt worden of hun lichaam tonen, wegens angst voor het vagevuur.

Langzaam groeien de buitenstaander en de nonnen naar elkaar toe. Ook dan blijkt dat niet iedere non een heilig boontje is en worden er soms wat geheimen ontsloten. Tussendoor zien we prachtige stukken samenzang, gebed, Franse gewonden en de strijd waarin Mathilde verwikkeld is. De film doet denken aan Des Hommes et Des Dieux, ook een Franse film over een klooster, maar dan met monniken. In beide films proberen de bewoners van een klooster hun geloof te verenigen met de buitenwereld, zonder zich volledig af te sluiten. In beide films leidt dit tot narigheid. Des Hommes Et Des Dieux is de betere film, zeker, maar Les Innocentes kent genoeg indrukwekkende momenten.

Where to Invade Next

★★★

Ja, wat is het volgende land dat Amerika zal binnenvallen? Michael Moore gebruikt het landjepik dat Amerikanen ook niet vreemd is om een nieuwe documentaire te maken. Niet gaat hij op zoek naar het nieuwe Afghanistan of Irak, maar pakt hij het constructiever aan: Moore valt landen binnen om hun goede ideeën te stelen, om zo Amerika een beter land te maken. Overigens niet zonder even de analogie met Irak en olie te vermelden.

Voor de gemiddelde Amerikaan is deze documentaire wellicht een openbaring. Dat je in Portugal niet wordt opgepakt voor drugsgebruik, dat onderwijs in Noorwegen gratis is, dat Italianen 8 weken per jaar betaald vakantie krijgen. Maar in Nederland weten veel mensen dat wel, toch in ieder geval de mensen die wel eens een documentaire kijken. Als Nederlander is het kijken van deze documentaire dan ook verre van choquerend.

Wil niet zeggen dat er niks aan is. Moore neemt voor de verandering eens een constructieve houding aan, terwijl hij de vinger op de zere plek legt. Verfrissend, al wordt de man ook een dagje ouder, natuurlijk. En wijsheid komt met de jaren, ook voor documentairemakers. Niet alleen maar tegen fundamenten trappen dus, maar ook daadwerkelijk iets proberen op te bouwen.

Where To Invade Next is een zeer luchtige docu over de tekortkomingen van Amerika en hoe deze te bestrijden. Moore zelf geeft toe een enorme optimist te zijn geworden en dat zorgt ervoor dat de documentaire ook een stuk vrolijker is. Er valt genoeg te lachen, je zal er daadwerkelijk wel wat van opsteken, maar je tegelijkertijd realiseren dat we het in Nederland allemaal prima geregeld hebben. En dat inzicht is ook best wat waard.