Wraak in een Amerikaans jasje haalt het niet bij wraakzuchtige Koreaanse kunststukjes. De remake van Oldeuboi is dan ook niet zo'n succes.
Een man (Josh Brolin) wordt gekidnapt en twintig jaar lang opgesloten in een motelkamer. Hij krijgt dagelijks een portie dumplings, een flesje wodka, op maat gemaakte TV-shows en de mogelijkheid brieven aan zijn dochter (Elisabeth Olsen) te schrijven. Na twintig jaar wordt hij opeens wakker in een kist in een weiland, gekleed in zwart pak met in de binnenzakken een iPhone en een zwarte zonnebril. De ultieme revenge movie kan beginnen.
Nouja, de ultieme revenge movie? Deze titel kan je toedichten aan het Koreaanse meesterwerk Oldeuboi uit 2003 waarop deze film is gebaseerd. In die film vervaagt de grens tussen prota- en antagonisten waardoor je als kijker steeds minder goed weet wie je nou moet aanmoedigen hun queeste te voltooien - een techniek die Koreanen goed beheersen. Kijk maar eens naar I Saw The Devil. Spike Lee beheerst dit minder, tot niet. Dus dan maar een schaamteloze remake.
Oldboy is op enkele scènes na een kopie van het origineel. Het plot wordt op exact dezelfde wijze afgewikkeld, maar ook de scène dat Joe tientallen kerels de baas is in een lange gang en de martelscène met zijn gijzelnemer zijn overgenomen van het origineel. Op kleine punten brengt regisseur Spike Lee veranderingen aan, maar om nou te zeggen dat hij het over een hele andere boeg gooit, nee.
De film op zich is niet slecht, alleen is het origineel zoveel malen beter. De hoofdpersoon is gemener, de sfeer rauwer, het plot nog nieuw en indrukwekkend en de suspense groter. Bij Oldeuboi zit je tot aan de allerlaatste scène op het puntje van je stoel. Oldboy is voorspelbaarder, vrij grof en erg stilistisch gefilmd, maar laakt de sfeer en spanning van het origineel.
