Young Adult

Genre: Drama
Met: Charlize Theron, Patrick Wilson & Patton Oswalt
Regie: Jason Reitman (Up In The Air, Juno)
Waardering: 2.5/5

Young Adult volgt het leven van een ooit redelijk succesvolle schrijfster, Mavis Gary, al is ze niet meer dan een ghostwriter. Het Nederlandse woord kan ik me zo snel niet voor de geest halen, maar geesten hebben er weinig mee te maken. Het is iemand die een verhaal schrijft dat vervolgens door iemand anders wordt uitgegeven. Het gebeurt vaak bij autobiografieën, omdat mensen die zo'n ding willen schrijven vaak geen schrijver zijn. Nu is Mavis ghostwriter van een serie voor jong volwassenen en het gaat over vampiers. Niet al te hoogstaand dus, maar zelf vindt ze het allemaal nogal belangrijk. De serie was een aantal jaren terug erg succesvol, maar de verkoop van de boekjes loopt langzaam terug. Ze heeft er een leuk salaris aan overgehouden, ze woont in een aardig appartement en heeft een Mini Cooper met cassetterecorder voor de deur staan. Stijlvol dus wel, wat mij betreft.

De titel van de film slaat niet alleen op haar publiek, maar ook op haarzelf. Charlize Theron vertolkt een persoon die gescheiden is en je komt er al vrij snel achter dat ze niet bepaald gelukkig is. Ze zit elke nacht te drinken in de kroeg, slaap met allerlei verschillende mannen en krijgt maar nauwelijks een woord op het virtuele papier. Ze is 37, maar oogt bijzonder onvolwassen en na de scheiding besluit ze terug te gaan naar Minnesota, waar ze oorspronkelijk vandaan komt. Ze gaat daar op zoek naar haar oude vriendje van de middelbare school, Buddy Slade. Die beslissing komt een beetje uit de lucht vallen, maar blijkbaar heeft ze altijd van hem gehouden, want ze heeft nog een cassettebandje van hem liggen. Dé cinematografische manier bij uitstek om eeuwige liefde weer te geven, als je het mij vraagt.

Buddy Slade (Wilson) is gelukkig getrouwd en heeft een kind. Desondanks is Mavis ervan overtuigd dat ze hem terug kan krijgen. Het grootste gedeelte van de film speelt zich vervolgens af in een klein dorpje in Minnesota, waar iedereen elkaar kent, maar vooral ook waar iedereen Mavis kent. 

Mavis is niet bepaald een aimabel karakter in de film. Ze is bot, soms wreed en gaat op een vervelende en arrogante manier met mensen om. Iedereen in het dorp herinnert zich haar nog en niet omdat ze vroeger nou zo'n lief typetje was. Ik was me een aanzienlijk gedeelte van de film aan het ergeren aan Mavis, wat natuurlijk enerzijds de bedoeling is, maar wat ik anderzijds nogal tergend vond. Haar obsessie met Buddy, want zo mag je het wel noemen, leidt tot allerlei hele trieste situaties en tijdens één van die trieste situaties komt de verklaring voor zo'n beetje de hele film naar voren. Ik zal niet verklappen wat dat dan is, maar ik vond het allemaal niet zo overtuigend. Zeker wanneer daarna nog een een quasi-happy ending wordt ingevoerd was ik er wel een beetje klaar mee. 

Wat mij betreft geen aanrader, maar dat ligt eigenlijk puur aan het verhaal. Veel andere dingen zijn goed uitgevoerd, met name het acteren van Charlize Theron. Ze speelt Mavis gewoon erg goed en als je je minder stoort aan het verhaal, of voornamelijk de uitwerking ervan, die ik dus ongeloofwaardig vind, dan is deze film zo slecht nog niet.