The Angels' Share

GENRE: Komedie / Drama (101 min.)
CAST: Paul Brennigan, John Henshaw, Gary Maitland, Jasmin Riggins e.a.
REGIE: Ken Loach
WAARDERING: 2.5 / 5
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Whisky proeven is leuk. Een film over whiskey proeven zou leuk kunnen zijn. The Angels' Share is dit echter niet. Het lijkt alsof drie regisseurs, of een regisseur met een multiple persoonlijkheidsstoornis, aan de slag zijn gegaan met een script. Het resultaat is The Angels' Share: een onsamenhangend geheel waarbij vele filmgenres de revue passeren.  

In een komische openingsscène - mede door het prachtige Schotse accent - komen allerlei criminelen voorbij die worden veroordeeld tot een taakstraf. Mo (Jasmin Riggins) krijgt 180 uur voor vernieling, Robbie (Paul Brennigan) 300 uur voor het permanent verbouwen van iemands gezicht en Albert (Gary Maitland) een aantal uren voor openbaar dronkenschap op een treinstation. 

EMOTIONELE ACHTBAAN

Alle veroordeelden melden zich bij reclasseringsambtenaar Harry (John Henshaw). Harry ontwikkelt snel een band met zijn crew en dient tevens als vaderfiguur voor de verloren zielen. Harry is erbij wanneer Robbie hardhandig wordt gemolesteerd door zijn schoonfamilie, net nadat hij vader is geworden. Zijn criminele verleden achtervolgt hem nog overal, ook nu hij zijn leven wil beteren als whiskyproever.

De kijker komt vervolgens terecht in een emotionele achtbaan. De film schakelt constant tussen de harde gebeurtenissen in de grauwe, ongure achterstandwijken van Glasgow en zonnige scènes tijdens whiskyproeverijen in Edinborough. Het emotionele gesprek van Robbie met een van zijn slachtoffers past totaal niet bij de volgende scène waarin we drie idioten zien die grappig proberen te doen. The Angels' Share weet geen keuze te maken tussen de harde realiteit enerzijds en de gepoogde komedie anderzijds. Na een grillige eerste helft transformeert de film langzaam in een Snatch-achtige komedie waarbij de  delinquenten besluiten om een zeer zeldzame whisky te stelen. 

GUN-FACTOR

We moeten sympathiseren met Robbie, getuige zijn moeilijke jeugd en het feit dat hij meerdere malen wordt afgeranseld. Echt lukken wil dat niet, omdat Robbie zelfs in whisky proeven nauwelijks zijn ziel weet te leggen. Je mag dit Paul Brennigan aanrekenen, die het goed doet als Schots straatschoffie, maar niet overtuigend is al proever. Hij komt niet over als iemand die zijn laatste kans ten volle gaat benutten, want in essentie blijft Robbie hetzelfde personage: niks interesseert hem en hij loopt lamlendig en scheldend door het beeld. Robbie is dan ook niet de sympathieke crimineel die je de angels' share gunt. Eerder iemand die gewoon achter de tralies zou moeten zitten. Het feit dat de film op feelgoodmodus gaat na 45 minuten doet daar niets aan af.