A Good Day To Die Hard

WAARDERING: 1 / 5

De originaliteit in het vierde deel van de Die Hard reeks was al wel verdwenen. De titel was simpelweg genaamd Die Hard 4.0, al is de titel van de nieuwe Die Hard film wellicht nog tergender. A Good Day To Die Hard? Dat soort dagen bestaan ja? A Good Day To Kick Ass had gekund, misschien, al klinkt dat als een uitspraak van Duke Nukem. Maar de titel is nog het minst erge van de film, kan ik u verzekeren.

Het gaat eigenlijk al fout op het moment dat John McClane, mijn actieheld van vroeger, aankomt in Moskou. Hij heeft vernomen dat zijn zoon gevangen is genomen en zoals gebruikelijk triggert het feit dat zijn familie potentieel iets overkomt iets in John waardoor hij zonder enige voorbereiding afreist naar Rusland. De reden dat zijn zoon, Jack (Jai Courtney), is opgepakt is een executie in een bomvolle discotheek. Zoiets stoms zou zelfs John nog niet doen. Bovendien ben ik er vrij zeker van dat je ter plekke wordt neergeschoten door de beveiliging in Moskou.

Jack heeft overigens wel een plan. Jack is namelijk CIA-agent en de CIA gaat Jack redden uit zijn penibele situatie. Normaal gesproken ontkent de CIA elke betrokkenheid wanneer een van hun agenten wordt gearresteerd, maar voor Jack hebben ze een uitzondering gemaakt. Jack heeft namelijk een plan. Hij anticipeert, zonder overigens enige aanwijzing, dat mensen het op hem gemunt hebben. Die mensen, Russen die half Engels, half Russisch praten, want dat is handig, blazen het gerechtsgebouw op. Door de explosie weten Jack en zijn medegevangene te ontkomen en warempel, ze lopen zo John tegen het lijf.

De relatie tussen vader en zoon is niet goed. Niet zo gek ook, want John hebben we zijn halve leven zien schieten op slechteriken, dus veel is hij niet thuis geweest. Is het trouwens ook niet raar dat John in Die Harder wel constant aan zijn vrouw dacht, maar nooit aan zijn zoon? Daar is het, uiteraard in retrospect, naar mijn mening fout gegaan. Jack is verwaarloosd door John, want John had betere dingen te doen. IJspegels in oogkassen rammen, bijvoorbeeld.

Maar ze leggen het bij. We hebben wel te maken met een Hollywoodfilm. Al snel is er sprake van een onoverwinnelijk duo, dat het opneemt tegen gevechtshelikopters, Russen met hele grote geweren, Russen met een bazooka en gewoon Russen. En net wanneer je denkt dat het dieptepunt wel bereikt is, blijkt Jacks missie van wereldbelang te zijn: een evil Rus heeft al sinds 1986 in Chernobyl uranium verrijkt en dat opgeslagen. De laatste paar scènes spelen zich dan ook af in de verwoeste kerncentrale, waar ook tegenwoordig nog een hoop straling hangt. Als je daar de gewassen aanraakt, groeit er spontaan een nieuwe vinger aan. Bij wijze van spreken dan. Gelukkig deert het Jack en John niet, ze lopen gewoon in T-shirt door de kerncentrale.

De makers van deze 'film' hebben gedacht dat slechts de naam van de serie plus Bruce Willis - toch altijd nog een held - genoeg was. Dat is het niet. Tot zes keer toe zegt John McClane: 'I'm on a holiday.' Dat is niet alleen niet grappig, het is ook nog eens niet waar. Maarja, 'I'm on a rescue mission' klinkt niet cool, zal iemand gedacht hebben. Dat is waarschijnlijk dezelfde persoon geweest die de tenenkrommende dialogen heeft geschreven. Ik kan gewoon een beetje droevig worden van de stukken waar vader en zoon dichter tot elkaar komen. Echt zo tergend, zo voorspelbaar, zo ontzettend ongeïnspireerd.

Dit is zonder twijfel een van de slechtste films van dit jaar.