Two Mothers speelt zich af in Australië. In een bijzonder aantrekkelijke omgeving zijn hartsvriendinnen Lil (Naomi Watts) en Roz (Robin Wright) woonachtig in waanzinnige strandhuizen. Ze kennen elkaar al hun hele leven, hebben beiden een zoon en beginnen beiden met elkaars zoon een relatie. Lils man is overleden, Roz' man zit in Sydney.
Een relatie met de zoon van je beste vriendin gaat natuurlijk geheid fout. Praten over seks wordt opeens super awkward, om nog maar niet te spreken over kerstdiners en dat soort dingen. Lil en Roz pakken het geheel in eerste instantie echter luchtig aan. Niemand doet ze wat, ze gaan lekker hun gang en hun onderlinge relaties hebben er schijnbaar niet onder te lijden. Dat wordt anders wanneer Roz opeens verstandig blijkt te zijn en na twee jaar (!) de rationele beslissing neemt dat er achter beide relaties een punt gezet moet worden. Iets in het kader van het maatschappelijk belang, of zo. 'late reactie', kun je ook denken.
Zonen Ian (Xavier Samuel) en Tom (James Frecheville) leiden hun bestaan ook op uiterst zorgeloze wijze. Ze zijn surfers die een beetje werken, beetje surfen en heel veel zonnen. Dat de personages, die zich gedurende de hele film zo'n beetje op het strand bevinden, niet wat bruiner zijn, is een wonder. Ook opvallend is de hoeveelheid badkleding van de vrouwen. In elke scène dragen Watts en Wright een ander badpak of bikini.
Er zijn meer dingen die op vallen. In negatieve zin. Ten eerste de acteerprestaties van de mannen. Ze weten op geen enkel moment boven de status van 'pretty boy' uit te stijgen en al mag dat in Twilight genoeg zijn, hier wordt meer gevraagd. Ten tweede is er het script, dat met de minuut ongeloofwaardiger wordt. Mensen komen elkaar twee minuten tegen en zijn luttele scènes later getrouwd. Bovendien speelt steeds op de achtergrond mee dat het zogenaamd immoreel is wat er gebeurt. En dat is natuurlijk waar, want als beste vriendinnen met elkaars zonen aan de haal gaan verdient dat geen schoonheidsprijs, maar na twee jaar van standpunt veranderen en uit maatschappelijke overwegingen alsnog de relatie beëindigen zonder dat daar verder een reden voor is, slaat ook nergens op. Tot slot zijn alle andere personages, zoals Roz' man, de nieuwe scharrels van de jongens en een verliefde collega van Lil, totaal overbodig. Ze zijn leeg, hebben onzinnige dialogen en voegen niets toe aan het verhaal.
Wat de Franse regisseuse Anne Fontaine wilde bereiken met deze boekverfilming is onduidelijk. De overtuiging voor een meeslepend drama ontbreekt, subtiel acteerwerk ook en alleen Naomi Watts en de prachtige strandbeelden zorgen dat Two Mothers van de status 'totale ellende' behouden blijft. Waarom Naomi Watts overigens heeft ingestemd met dit script is een raadsel. Hopelijk doet haar volgende film, een biopic over Princess Diana, het stukken beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten