Intouchables

Genre: Drama / Komedie
Met: Francois Cluzet & Omar Sy
Regie: Olivier Nakache & Eric Toledano
Waardering: 4,5 / 5

Wanneer Philippe (Cluzet) verlamd raakt en na een ongeluk alleen nog zijn hoofd kan bewegen is hij op zoek naar een persoonlijke verzorger. Philippe woont in een riante villa, heeft een kok en een verpleger en een soort van secretaresse in dienst en is verder behoorlijk intellectueel. Hij koopt schilderijen van 40.000 euro, heeft een paar mooie auto's voor zijn deur staan, citeert poëzie, maar heeft dus de hele dag iemand nodig die hem zijn eten geeft en alles doet wat hij diegene vraagt. Philippe is veeleisend en de meeste verzorgers houden het niet lang vol. Maximaal een maand, zo zegt Philippe zelf.

Tijdens sollicitatiegesprekken met allerlei potentiële verzorgers/assistenten/wereldverbeteraars springt één iemand wel boven de menigte uit. Eén van de sollicitanten is Driss (Sy), een Senegalese immigrant. Hij solliciteert niet voor een betere wereld, om met mensen te werken, om de zwakkeren in de samenleving een handje te helpen of om andere semi-schijnheilige redenen die egoïsme vaak weten te verbloemen. Hij moet simpelweg per week drie keer solliciteren om in aanmerking te komen voor een uitkering. En die uitkering heeft hij nodig om met zijn matties te kunnen chillen.

Tijdens het interview is Driss dan ook meer met de secretaresse van Philippe bezig dan met het interview zelf. In eerste instantie lijkt hij zich niet eens te realiseren dat Philippe volledig verlamd is. Driss' sympathieke kop doet het ongetwijfeld goed bij de vrouwen, al heeft zijn charme op de secretaresse nog niet het gewenste effect. Wat ook niet het gewenste effect geeft is dat Philippe wel iets ziet in Driss en besluit hem aan te nemen. Dag uitkering. Dag chillen. Dag matties. Driss wil het eerst ook niet doen, totdat hij het appartement ziet waarin hij komt te wonen in de tijd dat hij voor Philippe zal gaan werken. Het appartement heeft een bad en daar heeft Driss een zwak voor.

Philippe is soms wel wat cynisch, iets dat je hem nauwelijks kwalijk kan nemen, maar heeft een fijn gevoel voor humor. Ondanks zijn handicap is hij nog vrij `actief', vooral op verbaal vlak. Driss is een charmeur, is redelijk intelligent en heeft een hart van goud. Zijn mooiste kwaliteit is echter dat hij gewoon zegt wat hij denkt. En doet wat hij zegt. Een soort Pim, maar dan zwart en wat socialer. De meeste intellectuele bezigheden van Philippe worden dan ook op zeer komische wijze gerelativeerd, met als hoogtepunt een bezoek aan de opera. 

Wat gedoemd lijkt een cheesy drama over een rijke verlamde en een arme immigrant te worden, is echter een topfilm. De voornaamste reden is het feit dat humor de boventoon voert in de film en dat heel veel clichés worden vermeden. Geen ruzies en verzoeningen, geen heftige gebeurtenissen, maar gewoon een goed geschreven verhaal en een feel-good movie zonder enige pretenties. Intouchables is Frans, lekker onschuldig, zit boordevol grappen en wordt gedragen door twee acteurs die hun personage onsterfelijk maken. De chemie is fantastisch tussen Driss en Philippe, beiden berecharismatisch overigens. Zeker een aanrader en de film is in het lokale filmhuis nog wel even te aanschouwen.