CAST: Joseph Gordon-Levitt, Bruce Willis, Emily Blunt e.a.
REGIE: Rian Johnson
WAARDERING: 4 / 5
------------------------------------------------------------------------------------------------
Looper is een futuristische thriller over tijdreizen. Lekkere actie, genoeg spanning en Bruce Willis weer eens in een rol waar je niet moedeloos van wordt. Dat, plus nog de altijd fijne Joseph Gordon-Levitt en Emily Blunt en de film kan niet mee stuk, zou je zeggen.
Looper kent een op het eerste oog wat omslachtig verhaal. In de nabije toekomst is tijdreizen uitgevonden, maar het is illegaal. En moeilijk te realiseren natuurlijk, maar dat terzijde. Wat in de toekomst ook moeilijk is, is het wegmoffelen van lijken. Lijken van vermoorde personen in dit geval. Ik ga er van uit dat mortuaria nog wel bestaan. Dus wat doen de criminele organisaties met veel geld? Ze sturen degene die ze vermoord willen hebben 30 jaar terug in de tijd, waar een moordenaar ze op staat te wachten met een soort shotgun. Poef! En vervolgens ruimt de moordenaar het lijk op in een tijdperk waarin dat blijkbaar minder problemen oplevert.
BLUNDERBUSS
Joe (Joseph Gordon-Levitt) is zo'n moordenaar; een 'looper'. Elke dag staat hij paraat met zijn shotgun - hier genaamd een blunderbuss, hetgeen eigenlijk een klassieke voorganger van een shotgun is - om iemand dood te schieten. Joe's salaris is te vinden op zijn slachtoffers. Deze hebben zilverstaven op hun rug vastgebonden zitten. Op zich een prima baantje, als je toch al moordenaar bent. Er is echter één nadeel. Onderdeel van het contract is dat jouw eigen futuristische versie - dus jij over 30 jaar - op een moment ook wordt teruggestuurd om vermoord te worden. Zodoende wordt de 'loop' gesloten. Doe je dat niet dan krijg je allerlei problemen met het tijd-ruimte continuüm. En zonder parallelle universa een hoop gedoe.
Nou is het mooie aan Looper dat de oude Joe (Bruce Willis) terugkeert, en weet te ontsnappen aan zijn vroegere zelf. Zelfkennis, heet dat. Plotseling zijn er twee Joe's in één tijdperk, hetgeen allerlei interessante situaties oplevert. Alles wat de jonge Joe bijvoorbeeld overkomt - stel hij verliest een been - overkomt automatisch de oude Joe ook. Het is immers in essentie dezelfde persoon, met als enige verschil 30 jaar (leef)tijdsverschil.
VOICE-ACTING
Naast dus een prima uitgewerkt concept - ze hebben daar echt goed over nagedacht en er leuke kleine gimmicks en situaties in verwerkt - biedt Looper een stuk meer. Bruce Willis is de getergde oude Joe en speelt die rol met verve. Weten wanneer je sterft, ook al is het over 30 jaar, blijft een kwelling en dat is te zien. De jonge Joe daarentegen is nog onbezonnen, gebruikt drugs in de vorm van oogdruppels en maakt zich nog niet zo'n zorgen, totdat hij zichzelf letterlijk tegenkomt. Verder speelt Emily Blunt nog een rol als moeder van een toekomstige crimineel. Wederom een leuk aspect van deze film: het vijfjarig kind, de crimineel in wording, is nu al behoorlijk angstaanjagend en geeft je keer op keer de koude rillingen.
Nog een kleine vermelding waardig is de rol, en dan met name de uitspraak en intonatie, van Joseph Gordon-Levitt. Maandenlang luisterde Gordon-Levitt naar tapes van Bruce Willis, om zijn karakteristieke manier van praten te kunnen simuleren. Het resultaat is verbluffend. Zonder dat het een karikatuur wordt, weet Gordon-Levitt ogenschijnlijk gemakkelijk Willis na te doen. Het lijkt niet zo relevant, maar in de spaarzame scènes dat de twee een gesprek met elkaar hebben zorgt het er wel voor dat alles een stuk geloofwaardiger wordt.
ZOETE KOEK
Looper is geslaagd en zeker een bioscoopbezoekje waard. Het is tot het einde spannend en vaak kan je je vergapen aan prima actie. Ook het verhaal, ook al is het wat vergezocht misschien, blijft toch boeien en alle moeilijke theorieën en ad-hoc verklaringen voor allerlei gebeurtenissen gingen er bij mij in als zoete koek. Misschien was ik niet zo scherp en is de hele film onzin. Maar liever goed uitgewerkte onzin dan waarheidsgetrouwe saaiheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten