Shame

Genre: Drama
Met: Michael Fassbender, Carey Mulligan & James Badge Dale
Regie: Steve McQueen
Waardering: 3.5 / 5

Michael Fassbender is de laatste tijd aan een flinke opmars bezig in de filmwereld. In 2008 speelde hij nog in Hunger, een film over een Ierse republikein die in hongerstaking gaat in de gevangenis. Fassbenders wilskracht en toewijding werden duidelijk toen hij zich voor deze film volledig had uitgemergeld. Hunger werd ook geregisseerd door Steve McQueen en is echt een aanrader. Daarna speelde Fassbender in Inglorious Basterds, X-Men en dus nu in Shame. Een prima lijstje, voor 3 jaar film. Steve McQueen snijdt over het algemeen zware onderwerpen aan en deze film is geen uitzondering. 

Brandon Sullivan (Fassbender) leidt een redelijk normaal bestaan op het eerste gezicht en probeert zijn werk en privé-leven gescheiden te houden. Hij heeft daar goede redenen voor, want hij is verslaafd aan seks. Dat komt op meerdere wijzen naar voren. Hij versiert constant vrouwen en heeft aan de lopende band one night stands. Daarnaast heeft hij enorme hoeveelheden porno op zijn computer staan en maakt hij afspraken met webcamgirls. Ook komt er af en toe een prostituee langs om hem voor de zoveelste keer op een dag te bevredigen. Maar privé en werk gescheiden houden is erg lastig wanneer je getrouwde baas regelmatig 's avonds wil gaan stappen om vrouwen te versieren. Zijn baas, gespeeld door James Badge Dale, slaagt maar zelden in zijn versierpogingen en niet alleen omdat hij een trouwring draagt. Dat helpt natuurlijk niet, maar of het hem zonder beter af gaat is maar zeer de vraag, tot groot genoegen van Brandon die maar wat graag de restjes opeet van de ravage die zijn baas met enige regelmaat achterlaat.

Brandon slaagt er aardig in zijn privé-leven privé te houden, totdat zijn zusje onverwacht op de stoep staat. Sissy, overtuigend gespeeld door Carey Mulligan, die ook al in Drive een soortgelijke rol speelde, heeft tijdelijk een plek nodig om te overnachten. Ook Sissy heeft zo haar problemen en het loopt niet bepaald lekker tussen broer en zus. De enige scène waarin er sprake is van oprechte affectie is een lange scène waarin Sissy het toepasselijke nummer `New York, New York' zingt in een luxe club. "I want to be a part of it, New York, New York". Misschien wel het enige dat broer en zus verlangen, maar wat onmogelijk lijkt. Een prachtige scène die veelzeggend is voor de verhouding tussen broer en zus.

Shame beschrijft het leven van een seksverslaafde. Dat leven is vrij triest. Zeker wanneer Brandon, iemand met een redelijk succesvolle baan, afgaand op het kantoor waarin hij zich bevindt, zijn leven letterlijk verneukt. Shame behandelt slechts de problematiek zonder oplossingen aan te dragen. Ik weet niet of er voor dit soort mensen eigenlijk oplossingen zijn. Het is een confronterende film met veel expliciet vrouwelijk en mannelijk naakt, licht verontrustende beelden en psychische problematiek, maar bovenal een film met een geweldige rol van Michael Fassbender. De manier waarop hij enerzijds een perverseling neerzet, maar anderzijds naast walging ook sympathie en empathie weet op te wekken is indrukwekkend. Ik had met hem te doen, zeker wanneer hij op date gaat met een collega van hem, een vrouw die hij echt interessant lijkt te vinden. Het zijn veelzeggende details die geweldig worden vertolkt door Michael Fassbender. Hij wordt een grote acteur en deze film vormt daar onder andere het bewijs van.

Regisseur en schrijver Steve McQueen probeert erg dicht bij de realiteit te blijven waardoor de film nooit zijn geloofwaardigheid verliest. Langzaam verliest Brandon zijn grip op het leven wanneer zijn seksuele lusten hem steeds meer gaan beheersen. Ik vroeg me tijdens het kijken af of zoiets ooit nog goed komt? Het leek me onwaarschijnlijk en ergens was ik dan ook wel tevreden met het slot van de film. De film eindigt maar een fractie beter dan hij is begonnen voor Brandon. Het subtiele verschil zit hem in een aantrekkelijke vrouw die Brandon twee keer in de metro tegenkomt. 

Shame geeft een indrukwekkend beeld van verslaving op een manier die maar zelden vervelend is om te zien. Waar je echt naar wordt van een film zoals Requiem for a Dream is dat hier gelukkig niet zo het geval. Shame houdt het redelijk mild, maar de impact is er niet minder om. Het sterke acteerwerk is een groot onderdeel van de film en is de grootste reden dat mijn aandacht werd vast gehouden. Shame is niet om vrolijk van te worden, maar is zeker het kijken waard.