Få meg på, for faen

Genre: Drama (78 min.)
Met: Helene Bergsholm, Malin Bjorhovde, Matias Myren & Henriette Steenstrup
Regie: Jannicke Systad Jacobsen
Waardering: 3.5 / 5

In Noorwegen ligt een pittoresk, fictief dorpje genaamd Skoddeheimen. In Skoddeheimen is helemaal niks te doen. Er zijn lege wegen, wegen met een tractor, wegen met daarop drie schapen en er is een bushokje om naar de bewoonde wereld te reizen. Of om mee naar school te gaan, zoals hoofdpersoon Alma doet. Alma (Bergsholm) heeft zo haar eigen manier om met de dodelijke verveling om te gaan. Geïnspireerd door Skoddeheimen en haar circulerende hormonen heeft deze bijna 16-jarige Noorse allerlei fantasieën over zo'n beetje iedereen die ze tegen komt. Veel daarvan gaan over seks, maar ook andere willekeurige hersenspinsels worden op cinematografisch verantwoorde wijze aan de kijker getoond. Je moet wat, in Skoddeheimen.

Alma's fantasieën deelt ze af en toe met haar twee enige en tevens beste vriendinnen, Sara (Bjorhovde) en diens zus Ingrid (Beate Stofring). Wanneer de laatste echter een gerucht hoort over Artur (Myren) wordt ze erg jaloers en zet ze iedereen op school tegen Alma op. Alma wordt een verschoppeling en haar fantasieën gaan van kwaad tot erger. Het drijft haar moeder tot waanzin. Alleen Sara wil haar nog ontmoeten. Sara heeft als levensdoel het afschaffen van de doodstraf in Texas. Sara en Alma vormen een mooi duo wiens triviale problemen blijven boeien.

Dit kleine Noorse drama is behoorlijk schattig en hartverwarmend. Op subtiele wijze wordt de tergende saaiheid in het fictieve dorpje weergegeven en het is dan ook vrij makkelijk om je in de drie meiden te verplaatsen. Licht rebels, redelijk onschuldig en met grootse ideeën leven ze hun leven en verschillen ze in dat opzicht niet van de gemiddelde tiener. Alma's gedachten maken het geheel goed te aanschouwen en de film - in het Engels bekend als Turn Me On, Dammit! - is mede hierdoor het kijken waard. Mooie beelden van de prachtige Noorse natuur, onder begeleiding van nummers van The Kings of Convenience, worden afgewisseld met spitsvondige dialogen en bijdehante tieneropmerkingen. De sfeer van de film is lekker rustgevend, zonder dat het vervalt in gezapige fragmenten van oninteressante levens. Die laatste eigenschap wil nog wel eens aanwezig zijn in dit soort films, waarschijnlijk arthouse, maar hier bleef dit gelukkig achterwege. 

Een klein, fijn, kort filmpje waar ik mee prima mee heb vermaakt. Dit soort films worden zeker niet door iedereen gewaardeerd, maar ik hou er wel van. Het Noors, vlagen van nutteloosheid, mooie beelden, triviale problemen en vele arthouse elementen geven deze film toch iets bijzonders, iets liefelijks en iets schattigs. Degelijk acteerwerk en een goed te volgen script met idem regie weet de film overzichtelijk te houden en geeft de kijker een kijkje in de bovenkamer van Alma. En dat kijkje is best de moeite.