Kill The Irishman

Genre: Crime / Thriller
Met: Ray Stevenson (Book of Eli), Val Kilmer, Christopher Walken
Waardering:  3.5/5

Een film over het waargebeurde verhaal van Danny Greene (Stevenson). Een Ierse crimineel en maffiosi die zich langzaam omhoog werkt in de onderwereld. Dat gaat meestal niet op diplomatieke wijze, maar met veel geweld en bommen. Zijn daden zetten hem in de schijnwerpers en naarmate hij meer vrienden om zich heen verzameld zijn er ook steeds meer mensen die hem willen vermoorden. Zowel aan de kant van de politie (Kilmer speelt een rechercheur, genaamd Joe. Hij is tevens de verteller van het verhaal.) als aan de kant van de maffia krijgt hij steeds meer vijanden. Danny Greene was in de jaren '70 in Cleveland een beruchte crimineel, voornamelijk omdat er veel pogingen zijn gedaan om hem te vermoorden. De film is ook wel bekend onder de titel `Bulletproof Gangster', al wordt hij vaker opgeblazen dan beschoten.

De film is een typische misdaad/gangsterfilm en doet me heel erg denken aan de `Mesrine' films. Vincent Kassel is steengoed in die films, de films zelf zijn dat ook trouwens. Stevenson zet Danny Greene sterk neer. Hij is niet zo charismatisch als de Franse Kassel, maar meer een stugge Ier, die geen angst kent en keihard is. Verder lopen er allerlei andere figuren rond die ook in allerlei andere gangsterfilms zitten (in Goodfellas bijv.). Er zitten ook een paar acteurs uit `The Sopranos' tussen. Christopher Walken heeft een vette rol als maffiosi. Z'n ijzige blik en rustige voorkomen doen het goed en als gangster is hij zeer overtuigend. Ook Vinnie Jones is van de partij, als één van de vrienden van Danny. Hij heeft niet bijzonder veel tekst en speelt z'n wat standaard gangsterrol.

Men rijdt rond in mooie klassieke wagens en de bommen worden tot ontploffing gebracht met een afstandsbediening met antenne en één rood knopje erop. Het ziet er beter uit dan met een GSM. De kleding, wapens, bommen en auto's dragen allemaal bij aan het typische oude maffiagevoel. Er worden in de film oude beeldfragmenten uit de jaren '70 gebruikt, iedereen rookt en de muziek is afkomstig van een stel doedelzakken. Ja, Cleveland in de jaren '70 is sfeervol, in ieder geval in deze film. 

De film bevat wel wat overbodige personages. Zo is Joe niet zo belangrijk voor het verhaal, maar het zal wel met de historische juistheid te maken hebben. Hetzelfde geldt voor wat maffiosi, er zijn er wel 15 van denk ik. Ook is het soms niet helemaal duidelijk wie er nu bij wie hoort, maar over het algemeen is de film goed te volgen. Al met al is het best een geslaagde gangsterfilm geworden. Niet zo goed als `Mesrine' of `American Gangster', maar wel het kijken waard dankzij een prima verhaal en een sterke cast die naar behoren acteert.

Tucker and Dale vs. Evil

Genre: Komedie / Horror
Met: Tyler Labine, Alan Tudyk, Katrina Bowden (30 Rock)
Waardering:  4.5/5

Het genre horror leent zich goed voor een komedie, zo blijkt ook uit deze film. Films als `Zombieland' en `Shawn of the Dead' behoren tot de grappigste films die ik ken. De bloederige scènes in combinatie met vaak droge opmerkingen en zwarte humor zijn een gouden combinatie. `Zombieland' en `Shawn of the Dead' gebruiken zombies om hun grappen mee uit te halen, deze film gebruikt een groepje studenten.

De studenten, een stuk of 8, gaan op vakantie in West Virginia. Vol goede moed, drank en drugs besluiten ze om te gaan kamperen in de uitgestrekte bossen. In die bossen staat ook het vakantiehuisje van Tucker (Tudyk) en Dale (Labine), twee lokale hillbillies. Tucker en Dale gaan hun huisje wat opknappen, bier drinken en een beetje vissen, terwijl de studenten elkaar spannende verhalen vertellen en een stukje gaan zwemmen in de rivier. Eén van de studenten, Allison (Bowden), valt van een rots en raakt bewusteloos. Tucker en Dale zien dat, redden haar en brengen haar naar het hutje. De rest van de studenten neemt aan dat Tucker en Dale moordenaars zijn, geholpen door de verhalen, en gaan op pad om Tucker en Dale uit te schakelen en Allison te redden. Ze worden geleid door Chad (Jesse Moss) die zich al snel van zijn slechtste kant laat zien. Door Chad's slechte invloed loopt de reddingsactie, die überhaupt overbodig is, volledig uit de hand, met een fantastische film als gevolg.

Tucker en Dale zijn twee hele schattige personages. Ze doen geen vlieg kwaad en willen gewoon een goeie tijd hebben. Tucker is wat dominant en vertelt Dale wat hij moet doen, hoe hij vrouwen moet versieren en dat hij wat meer voor zichzelf moet opkomen. Tucker vertelt Dale in de auto dat Dale een minderwaardigheidscomplex heeft, waarna Dale aandachtig zijn handen bestudeert en dit glashard ontkent. Dale is nogal onnozel, maar wanneer Dale iets hoort onthoudt hij het gewoon en kan hij alles reproduceren, zonder dat 'ie weet wat het betekent. Verder is Dale super aandoenlijk. Al vrij snel heb je sympathie voor de hoofdpersonen. Chad daarentegen is zo'n arrogant, klein opdondertje, met serieuze psychische problemen. Hij speelt het goed. Zijn ideeën over hillbillies en z'n agressieve neigingen maken de film soms spannend, maar lang duurt het nooit omdat de grappen elkaar snel opvolgen. De balans tussen verhaal, actie en grappen is goed en één van de redenen waarom deze film zo'n succes is.

 

Na een half uurtje wordt de film echt hilarisch. Tucker en Dale proberen in hun onnozelheid te begrijpen waarom de studenten Allison proberen te redden. Ze hebben op geen enkel moment in de film door dat ze er misschien wat verwilderd uit zien en worden aangezien voor criminelen. Ook kennen ze het concept vooroordelen niet. Tucker komt tot de conclusie dat de studenten wel een `suicide-pact' moeten zijn, waarop Dale antwoordt: "Oh my God, that makes so much sense!". Heel veel grappen werken en de chemie tussen Tucker en Dale is heel sterk. De dialogen zijn prima, vaak grappig en goed getimed. Allison loopt niet alleen mooi te wezen, maar heeft ook een leuk aandeel in het verhaal.

Een goede setting, sfeervolle hillbilly-muziek en hilarische scènes zorgen voor een hele grappige komedie. De aandoenlijke Tucker en Dale maken het geheel helemaal af.

I Am Number Four

Genre: Sci-Fi / Actie
Met: Alex Pettyfer, Timothy Olyphant, Teresa Palmer
Waardering:  1.5/5

Een orkestje strijkers begint steeds sneller te spelen. De camera vliegt vanuit de ruimte over de Aarde en gaat steeds lager vliegen. Het wolkendek wordt doorbroken en de camera vliegt nu over de jungle in Zuid-Amerika om samen met de muziek tot stilstand te komen in een klein hutje. Er is alleen nog wat gekrijs van apen. In het hutje slapen twee personen en één daarvan is #3. De andere is z'n bewaker. #3 en z'n bewaker komen van een andere planeet, genaamd Lorien. Ze worden opgejaagd door de Mogadorians, midden in de jungle, op Aarde. De Mogadorians, die later Mogs worden genoemd, wat toch iets schattiger klinkt, vermoorden #3 en z'n bewaker. #1 en #2 en ook al dood, dus zijn de Mogs aanbeland bij #4 (Pettyfer). Ze roeien namelijk systematisch de 9 ontsnapte kinderen uit die afkomstig zijn van Lorien en naar de Aarde zijn gevlucht.

Waarom de Mogs de Loriens uitmoorden wordt niet vermeld. Hoe de situatie is op Lorien komen we ook niet te weten. Geen enkele vraag qua achtergrond van de Loriens of Mogs wordt beantwoord, hetgeen de eventuele band tussen kijker en acteur niet bevordert. De Mogs zijn een paar koppen groter dan mensen, hebben een andere kleur ogen, afgeslepen tanden, wat tatoeages en dingen die wat op kieuwen lijken waar ze mee ruiken. Verder hebben ze uiteraard high-tech wapens, met rode lasers. De Mogs hebben de moeite genomen om Engels te leren, maar misschien is Engels universeler dan we denken. Verder houden ze ook van films, want ze laten tijdens een autoritje een jongetje op de achterbank van de auto die naast hen rijdt schrikken, zoals dat ook gebeurt in `Hollow Man' en nog 34 andere soortgelijke films.

Het verhaal is dun. De Mogs komen achter #4 aan en dat is het. Daarnaast krijgt #4 een relatie met Sarah. De Loriens hebben last van onvoor-waardelijke, eenmalige monogamie, iets waar de mensheid niet om bekend staat. Of die relatie stand houdt is dus dubieus. Zouden ze kinderen kunnen krijgen? Ook gaat #4 op zoek naar #6, want samen staan ze sterker. Nou, #6 (Palmer) is me er één. Ze is bijzonder destructief, rijdt rond op een rode Ducati en is de Rambo onder de Loriens. Ze kan onzichtbaar worden, net als de Twins in `The Matrix Reloaded'. Daarnaast praat ze met een verschrikkelijk dik Australisch accent, hetgeen wel raar is aangezien #4 Amerikaans Engels praat. #4 en #6 kunnen elkaar helpen, zo kan #4 met zijn handen #6 opladen zodat ze weer onzichtbaar kan worden. Haar respons: "Red Bull is for pussies" of "You're good with your hands". Niet al te best, zoals meer van deze one-liners.

Niet alleen de one-liners zijn niet al te best, de film is dat ook niet. De actie is okee, maar dat is het enige positieve aan de film. Het acteren is matig, het verhaal slecht en in de hele film is nergens aandacht besteed aan enige vorm van achtergrond. Ook motieven voor allerlei handelingen zijn totaal onderbelicht. Andere motieven zijn weer heel onlogisch. Zo gaat Sam, een vriend van #4, mee met #4 en #6 om zijn vader te zoeken, die is ontvoerd door de Mogs. Als je echter ziet hoe de Mogs te werk gaan (ze zijn niet vies van wat `collateral damage') is er geen enkele reden om aan te nemen dat Sam's vader nog leeft. Het einde laat ruimte voor een vervolg, mede omdat #5 niet in de film voor komt en er nog flink wat onopgeloste zaken zijn. Of veel mensen daarop zitten te wachten is de vraag, ik in ieder geval niet.