Y Tu Mamá También

WAARDERING: 4.5 / 5

Ik kan niet alleen maar waardeloze rommel kijken natuurlijk en soms wil ik gewoon een film zien waarvan ik weet dat 'ie goed moet zijn. Zoals deze, waar de titel 'en je moeder ook!' betekent. Denkt u wat ik denk? Juist.

Nog voordat 'je moeder'-grappen universeel gemeengoed waren geworden en zelfs in de vorm van Yo Mamma op MTV te zien waren, maakte Alfonso Cuarón deze roadmovie. Twee boezemvrienden maken een trip door Mexico. Aan boord zijn ladingen drugs, drank en een onbekende vrouw die ze beloofd hebben een niet-bestaand strand te tonen. Flauw en voorspelbaar? Nee. Grappig en geniaal, dat wel.

De hoofdrollen zijn weggelegd voor Gael Garcia Bernal, Diego Luna en Maribel Verdú. Bernal is internationaal het meest bekend: hij speelde in films als Amores Perros en onlangs in NO. Luna deed internationaal wat bijrollen (Milk, The Terminal) en Verdú kan je kennen van Pan's Labyrinth. Ook komt ze binnenkort met een hedendaagse, Spaanstalige versie van Sneeuwwitje, genaamd Blancanieves.

Garcia Bernal speelt in deze film Julio, een onbezorgde jongeman die in zijn appartementje wat zit te blowen. Zijn ouders ziet hij nooit, hij heeft om beurten de auto met zijn zus en zijn grote maatje is Tenoch. Tenoch (Luna) is een rijkeluiszoontje die constant aan de aandacht ontsnapt van zijn ouders. Het is maar de vraag of ze überhaupt weten dat hij op een roadtrip gaat. Terwijl de vriendinnen van Julio en Tenoch het Europese vasteland onveilig maken (iets dat wordt gesuggereerd, maar wat we niet zien), vervelen de jongens zich dood. Het wordt wel aardig geïllustreerd in een scène waarbij Julio op de 3-meter duikplank ligt en Tenoch op de 5-meter duikplank, terwijl ze beiden masturberen.

Onvermijdelijke ingrediënten van een roadrip zijn seks, drugs en drank, maar Y Tu Mama También is nog zoveel meer dan dat. De twee jongens zijn boezemvrienden en gaan voor elkaar door het vuur, maar ondanks hun vele gesprekken en de code waar ze zich aan proberen te houden, zijn ze slechts jongens. De onbekende vrouw, Luisa (Verdú), maakt deze roadtrip pas echt interessant. Ze fungeert als lustobject voor met name Tenoch die dat niet onder stoelen of banken steekt, maar ze initieert ook allerlei prachtige situaties en levert een hoop goede gespreksstof aan. De aanwezigheid van Luisa, zelf net bedrogen door haar man, geeft de film een serieuzere wending en diepgang.

Y Tu Mamá También is voornamelijk erg grappig. De humor van de twee jongens, de mooie Luisa die ongegeneerd vragen blijft afvuren tijdens de rit en de voice-over, die steeds weer vertelt hoe het afloopt met iedereen die het drietal tijdens hun trip tegen komt, dragen bij aan een zeldzame feel-good sfeer. Topfilm.

Blue Valentine

WAARDERING: 4 / 5

Ik zag gisteren Blue Valentine, een film uit 2010, naar aanleiding van het recente The Place Beyond The Pines. Die laatste film vond ik erg fijn en ik ging op zoek naar het eerdere werk van regisseur Derek Cianfrance. Dat werd Blue Valentine, met wederom Ryan Gosling in de hoofdrol.

Qua opzet lijken Blue Valentine en The Place Beyond The Pines best wel op elkaar. Er zijn geen helden, er is geen eenduidig, rechtlijnig verhaal, maar de films beschrijven beiden gewoon de levens van schijnbaar toevallige passanten. In Blue Valentine komen de toekomstige geliefden Dean (Gosling) en Cindy (Michelle Williams) elkaar tegen in het bejaardentehuis, waar Dean net een oude man heeft helpen verhuizen en waar Cindy haar grootmoeder opzoekt.

De oude tijden zijn in dit geval de goede tijden. Vanaf het moment dat Cindy en Dean elkaar tegen komen is er een klik, en doordat er snel een kindje op komst is, gaat het hard met de relatie. Misschien wel te hard, want jaren later is de rek eruit. Ruzies, irritaties, Dean die zwaar drinkt, Cindy die indirect de hond vermoordt; het zit allemaal niet mee. Deans plan om er even tussenuit te gaan om een nacht te zuipen en seks te hebben, loopt uit op een fiasco. Een fiasco waarin oude tijden van geluk en huidige tijden van misère elkaar afwisselen.

Blue Valentine is bijzonder effectief in de kijker meesleuren in de huidige ellende, maar tijdens de flashbacks tovert de film net zo makkelijk een glimlach op je gezicht. De Dean van vroeger en nu is een wereld van verschil. Niet alleen heeft hij nu inhammen, maar het is ook een eersteklas lul geworden. Van zijn charme is nog maar weinig over. Na een paar drankjes is hij niet meer te stoppen. Heerlijk hoe Dean bot en vol onbegrip de strijd aangaat met Cindy en alles kapot maakt.

Cindy is als personage echter interessanter. Ze heeft ambitie, wil arts worden, maar de zwangerschap gooit roet in het eten. Toch geeft ze niet op, misschien tegen beter weten in. Ze probeert het huwelijk - al jaren lijkt het -  te redden, maar valt het nog te redden? Michelle Williams acteert ijzersterk en werd genomineerd voor een Oscar.

Door de chemie tussen Williams en Gosling, die zich uit in zowel de liefdesscènes als de vele ruzies, blijft Blue Valentine intrigeren en boeien. Wederom een fijne film van Derek Cianfrance. Ik ben benieuwd hoe zijn nieuwste project Metalhead gestalte gaat krijgen. De titel belooft alvast veel goeds.