★★★★
De plannen lagen er al jaren, al rond de tijd dat ik met mijn level 15 Tauren Warrior door een virtuele wereld liep. De wereld van Warcraft, waar nog altijd zo'n 6 miljoen mensen zich dagelijks mee vermaken. En nu eindelijk, na al die jaren, is er de film. Warcraft: The Beginning.
Blizzard Entertainment, de ontwikkelaar van alle Warcraft, Starcraft en Diablo spellen, is een van de grootste bedrijven in de business. De gamesindustrie doet al jaren niet meer onder voor de filmindustrie, zowel qua kwaliteit als omzet. Tegenwoordig is gamen sociaal geaccepteerd en zijn nerds het nieuwe hip.
Toen ik klein was speelde ik al de spellen van Blizzard. Warcraft 2, maar vooral Diablo 2, een hack en slash game die vooral verslavend was vanwege de zogenaamde 'itemkoorts': het verzamelen van items die bij het verslaan van monsters een geringe kans hadden te verschijnen. Ontelbare keren heb ik met willekeurige andere spelers hetzelfde level doorlopen, op zoek naar dat ene item dat ik nog nodig dacht te hebben. Jahaa, dames en heren, daar heb ik vele uren aan besteed hoor.
En toen kwam World of Warcraft, van alle spellen die ik heb gespeeld - en dat zijn er een boel - toch over het geheel genomen het beste spel. Je doet Blizzard tekort door het spel slechts af te doen als verslavend, of door te stellen dat alleen verslaafden het spel spelen. Beide statements zijn gedeeltelijk waar, maar spellen zijn niet zomaar verslavend. Ze zijn verslavend vanwege een bepaalde kwaliteit, en Blizzard leverde die kwaliteit, keer op keer.
Jaren heb ik WoW gespeeld - tegelijk stukken van mijn leven verspeeld. Nachten zat ik in zogenaamde raid-instances, een locatie in de wereld waar ik en 24 andere spelers het samen opnamen tegen bazen, monsters en puzzels. Het doel: de raid-instance 'clearen', dus alle bazen verslaan. Elke baas vereist weer een andere tactiek en een hoge mate van samenwerken. 25 man luisterden naar 1 leider, we spraken middels programma's als Skype, statistieken werden bijgehouden en de items die we als groep ontvingen werden volgens dezelfde statistieken verdeeld.
Het idee van een online community, het samenwerken, het gevoel te hebben ergens bij te horen, dat is wat World of Warcraft zo verslavend maakte. Buiten de georganiseerde raids om logde je 's middags even in, gewoon een praatje maken en wellicht vast wat spullen regelen die je met de raid nodig had. Drankjes enzo, om gezond te blijven tijdens de gevechten die soms wel 20 minuten duurden. En als je na maanden dan eindelijk zo'n baas verslaat, geeft dat een mooi gevoel. En tegen die tijd had Blizzard natuurlijk weer een uitbreiding of nieuwe raid-instance klaar staan. Want die 10 miljoen mensen die toen speelden en allemaal netjes 14,-/maand aftikten, moesten worden vermaakt.
En nu is er, eigenlijk speciaal voor dat publiek, een film.
Warcraft: The Beginning, waarbij het je niet zal verbazen dat de origine van de strijd tussen The Horde en The Alliance - elkaars vijanden sinds Warcraft I - wordt verteld. Helden vanuit de verschillende games, zoals Medivh, Khadgar, Lothar en Go'El passeren de revue. De ultieme slechterik in World of Warcraft, Gul'Dan, voert The Horde aan en opent een portaal naar Azeroth, de wereld waarin zeven koninkrijken van The Alliance in vrede leven.
Verteerd door duistere magie, The Fel, jaagt Gul'Dan zowel zijn eigen onderdanen als The Alliance tegen zich in het harnas. Hij is echter zo krachtig dat niemand het aandurft tegen hem in opstand te komen, behalve Durotan Frostwolf: Orc en clanleider van de Frostwolves. Ook The Alliance probeert hun nieuwe vijand te verjagen uit Azeroth, maar weten zich in eerste instantie geen raad met de grote en gewelddadige orcs.
Blizzard's games hadden altijd al geweldige filmpjes in hun spellen zitten. Geheel volgens verwachting is de film dan ook fantastisch vormgegeven. Ik heb de laatste tijd een hoop films in IMAX 3D gezien, maar zelden was het zo scherp en kleurrijk als
Warcraft: The Beginning. Uiteraard zijn er voor de fans talloze verwijzingen naar de game, zoals het ontstaan van raid-instance Karazhan, met daarin de Shade of Moroes als baas. Maar ook kleinere details, zoals het binnenvliegen van een Gryphon in Stormwind komt exact overeen met de vliegroutes in WoW.
Daarnaast is de actie van hoog niveau. Orcs zien er traditioneel bruut uit, met schedels en botten as ornamenten om hun uitrusting. De mensen ogen gelikt, in glimmende uitrustingen, zwaard en schild paraat. Ze vechten in formaties, in tegenstelling tot de Orcs die gewoon maar wat doen. Steden als Stormwind, maar ook kampen van The Horde, zijn vormgegeven met veel detail.
Voor de doelgroep is dit een geweldige film. Twee uur lang zien ze hun in-game helden op het witte doek, vechtend voor motieven die prima zijn uitgewerkt, maar een Oscar voor beste script zal de film niet krijgen. Vele critici sabelden de film al neer, daarbij regelmatig terugkomend op het idee dat het einde al nabij was voor de franchise. Ik waag dat te betwijfelen. Ook omdat ik zin heb in het vervolg.
