The Wolverine

WAARDERING: 3 / 5 Sterren

Van alle X-Men spreekt Wolverine toch het meest tot de verbeelding. Vlijmscherp in uitvoering, gortdroog in humor en dialoog. Alleen Tony Stark is eigenlijk toffer. Wolverine kreeg al eerder een eigen film in 2009 (X-Men Origins: Wolverine) en nu weer. 

De film opent met de atoombom op Nagasaki. Logan redt het leven van Yashida en jaren later, als Logan op zijn vertrouwde ijskoude plekken zit en zichzelf weer eens afgezonderd heeft, spoort Yashida hem op. Zijn trouwe adoptiekind Yukio, gelijkend op een Japanse alien, weet hem te vinden in het koude noorden van Amerika. Yashida is stervende en wil Logan voor de laatste keer zien. Wat een weerzien tussen oude vrienden had moeten worden, ontaardt in een familiedrama waarbij Logan niet de enige mutant is.

Naast de familie Yashida is ook mutant Viper (Svetlana Khodchenkova, bekend van Tinker Tailor Soldier Spy en een goede kandidaat voor een artiestennaam) van de partij. Een soort vrouwelijke versie van Toad, geïnspireerd op een gifslang (gespleten tong incluis) en met vergif als handelsmerk. Ze kan iemands huid letterlijk van zijn of haar schedel blazen en gek genoeg heeft ze ook het antigif altijd bij de hand om de gemutileerde huid weer te restaureren. Ze is verder immuun voor gif en mannen - niet dat Logan nou zo'n charmeur is.- en hult zich graag in strakke lederen groene pakjes.

The Wolverine zit vol met plottwist en intriges. Sommige zie je mijlenver aankomen (Logans nieuwe liefdesrelatie), anderen weten wel te verrassen. Wolverine zelf behoeft geen introductie, dus regisseur James Mangold grijpt meteen de mogelijkheid aan om de kijker in het diepe te gooien, waarna langzaam de verhoudingen tussen de vele familieleden duidelijk worden.

The Wolverine is goed genoeg om te blijven vermaken gedurende de speeltijd van ruim twee uur. De vleugjes Japanse mythologie en lokale samoerai voegen wel wat toe aan de film en slechts enkele personages voelen overbodig aan. Vaak geldt dat bij superheldenfilms voor de gehele ondersteunende cast, maar in dit geval weten personages als Yukio, Yashida en Viper wel te boeien, ondanks het feit dat de motieven van Viper totaal onderbelicht blijven. Ook Famke Janssen is aanwezig als geestesverschijning, tutor en geweten en vertelt gedrapeerd in een nachtjapon dat ze in het dodenrijk verlangt naar Logan. Die is echter nog niet klaar om de Nederlandse schone te vergezellen.

Ook prettig is het om te zien dat er geïnvesteerd is in de ontwikkeling van het verhaal, dat over het algemeen prima is. Het lijkt wel wat op dat van Prometheus, gek genoeg, waarbij ook een geniale wetenschapper op zoek is naar het eeuwige leven. Er wordt nog steeds veel in gevochten, uiteraard, maar dit is niet het soort film waar alles draait om actie en special effects. Sterker nog, grote explosies en bloedbaden blijven uit. The Wolverine is meer dan zijn voorganger een persoonlijke zoektocht van de adamantium held, eentje die zo goed is bevallen dat de derde film al gepland staat.