Ruby Sparks

GENRE: Drama / Romantiek (104 min.)
CAST: Paul Dano, Zoe Kazan, Chris Messina, Antonio Banderas e.a.
REGIE: Jonathan Dayton & Valerie Faris
WAARDERING: 4 / 5
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Paul Dano speelt dit jaar wederom een schrijver met een writersblock, zij het in een aanzienlijk minder trieste film dan Being Flynn. Aanzienlijk minder triest, en beter om aan te zien, want Ruby Sparks is origineel en grappig en daarmee een van de betere drama's dit jaar. 

Calvin Weir-Fields (Paul Dano) heeft een succesvolle roman uitgebracht en staat sindsdien te boek als een groot schrijver. De laatste jaren produceert hij echter niets, hetgeen gesymboliseerd wordt door de camera op lege velletjes in zijn typemachine te richten. Een stuk pakkender dan een wit Macbookscherm met een bewegingsloze knipperende cursor. Bovendien zijn schrijvers die nog typemachines gebruiken cool.

Schrijven lukt dus niet, totdat Calvin het meisje van zijn dromen in zijn dromen tegenkomt. Calvin krijgt inspiratie en schrijft over zijn nieuwe muse Ruby (Zoe Kazan). Ruby Sparks wordt steeds levendiger in zijn fantasie, totdat ze opeens in Calvins woonkamer staat. Een levend, leuk, roodharig persoon is uit Calvins brein en vervolgens uit zijn typemachine ontsprongen. 

DE MYTHE VAN PYGMALION

Het idee van een kunstwerk dat tot leven komt is niet nieuw: in de Griekse mythologie schenkt Afrodite een beeld van beeldhouwer Pygmalion het leven. Pygmalion was altijd in de ban van zijn kunst en had, net als Calvin, geen tijd voor relaties en vrouwen. Misschien had hij, net als Calvin, ook simpelweg geen verstand van vrouwen. Hij werd, net als Calvin, verliefd op zijn eigen kunstwerk en gelukkig zijn er dan Goden die het wel geinig vinden om zo'n beeld dan tot leven te wekken. Afrodite speelt overigens geen rol in dit drama.

Paul Dano's vriendin Zoe Kazan schreef het scenario voor deze film. Haar vriendje nam uiteraard de hoofdrol op zich - zoiets kan je niet weigeren - en Dano speelt de rol waar hij patent op heeft: gereserveerd, intelligent, gevat, sociaal niet erg vaardig en de blik op oneindig. Ruby is het tegenovergestelde. Ze is uitbundig, lief, spontaan en sociaal. Verder spelen Calvins broer en zelfverkozen vrouwenexpert Harry (Chris Messina), zijn stiefvader en hobbymeubelmaker Mort (Antonio Banderas) en zijn New-Age moeder Gertrude (Annette Benning) verdienstelijke bijrollen.

REALISME EN MYSTERIE

Realisme brengen in een mysterieuze film is altijd complex, maar Jonathan Dayton en Valerie Faris (Little Miss Sunshine) kan je wel om een boodschap sturen. Ze weten afgezien van de haast magische creatie van Ruby Sparks dicht bij de realiteit te blijven, waardoor deze film veel mensen zal aanspreken. Als de verliefdheid een beetje wegebt en de magie van het creëren van mensen er wel af is, blijken Calvin en Ruby gewoon normale te zijn.

De film begint erg komisch. Zo wordt Calvin - met lichte psychische problemen en pleinvrees - uitgenodigd als bekend schrijver om voor volle zalen te spreken. Komedie maakt na een tijdje plaats voor drama, want naarmate Ruby reëler wordt, wordt de film dat ook. Ruby Sparks transformeert langzaam van een mysterieuze romkom tot een surrealistische, psychologische thriller. Omdat de sleutelscènes subtiel zijn, de personen dicht bij de materie blijven en er sterk wordt geacteerd, met name door Paul Dano, verloopt deze overgang soepel en tilt het Ruby Sparks naar een hoger niveau. 

Savages

GENRE: Thriller / Misdaad (131 min.)
CAST: Taylor Kitsch, Aaron Johnson, Blake Lively, Benicio Del Toro e.a.
REGIE: Oliver Stone
WAARDERING: 3 / 5
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Twee drugsdealers en hun gezamenlijke vriendin krijgen een aanbod van een Mexicaans kartel dat ze niet kunnen weigeren. Ze doen dit echter toch, met alle gevolgen van dien.

Ben (Aaron Johnson) is een hippie, een wereldverbeteraar, een botanist en weet wietplanten te telen waar 33% THC in zit. Dat is veel, schijnbaar. Chon (Taylor Kitsch) is een ex-Navy SEAL en heeft verder weinig eigenschappen. Chon kan vooral heel goed mensen omleggen, zou best wat anger management kunnen gebruiken gezien zijn dwaze, impulsieve, gewelddadige acties en heeft bovendien een snipereenheid uit Irak tot zijn beschikking. Waarom weet niemand, maar hij zal hun leven wel gered hebben. De derde speelster in deze goedaardige driehoeksverhouding is O. (Blake Lively) hetgeen de afkorting van Ophelia is. Ze heeft met beiden seks, soms zelfs tegelijk en beiden beschouwen haar als hun vriendin. Gezellig. Raar ook.

De hoeveelheden THC en het enorme netwerk dat Ben en Chon hebben opgezet valt ook het Mexicaanse Baja kartel o.l.v. Elena alias "La Reina" (Selma Hayek) op. Ze doet de twee jongens een aanbod, ze weigeren, O. wordt gekidnapt, de twee jongens gaan wat drugs voor het kartel vervoeren en komen uiteindelijk tot een betalingsregeling. Er gebeurt van alles en nog wat, het is allemaal goed te behappen, maar echt spannend of boeiend wordt het nooit.

Elena krijgt hulp van witwasser Alex Reyes (Demián Bichir), personificatie van het kwaad Lado (Benicio Del Toro) en nog wat andere ongure personen. En om het rijtje compleet te maken is er ook nog de corrupte DEA-agent Dennis (John Travolta) die van twee walletjes eet. 

Voornamelijk Lado is echt heel vies. Del Toro speelt erg sterk, heeft een vlassige snor en ziet eruit als een uitgerangeerde pornoacteur. Als hij zegt dat hij je gaat vermoorden geloof je dat wel. De rest van de cast acteert niet bijzonder sterk en vooral Selma Hayek weet niet te overtuigen als leidster van een kartel.

Savages begint heel heftig, met het onthoofden van mensen met een kettingzaag. Daarna is het allemaal vrij leuk en lief. Op de achtergrond klinken surfmuziekjes en we zien het strand en het enorme huis aan de Californische kust van Ben en Chon. Maar vervolgens, na de kidnapping, wordt de film weer grimmiger en worden harde actiescènes, martelingen en zelfs verkrachting niet geschuwd. Alles loopt door elkaar. Humor, misdaad, lompe actie, grappige oneliners. Als kijker raak je verward.

De keiharde actie en de grove handelingen van de Mexicanen passen helemaal niet bij Elena, die veel te zachtaardig is voor een kartelleider en nogal op Cleopatra lijkt. Lado had de baas moeten zijn, maar niet Elena. Veel van het excessieve geweld lijkt nu ongepast. 

Qua criminelen is de film behoorlijk onrealistisch. Zo gaat Elena steeds meer om met O. terwijl iedere crimineel - en filmkijker - weet dat een band scheppen tussen gijzelaar en gijzelnemer funest is. Of een stel bandito's schieten iemand door het hoofd in een auto, stelen vervolgens deze auto en gaan er door Laguna Beach mee rijden. Dat ding ziet eruit als de auto in Pulp Fiction en dat op klaarlichte dag. 

Andere aspecten van de film werken ook niet. Zo blijft O. de kijker gedurende de hele film updaten, maar voegt dat eigenlijk niks toe. Of iets anders: op vreemde momenten - na een marteling - wordt er mooie klassieke muziek gedraaid. Savages is dan ook slechts gedeeltelijk geslaagd. 

Ik heb genoten van Benicio Del Toro die een prachtige schurk op het beeld tovert en Blake Lively, één van de betere actrices in deze film. Het verhaal - vol intriges, bedrog en met een hoop plotwendingen - is goed te volgen, maar wel een beetje cliché. Ik heb me niet verveeld, maar de ruim twee uur aan film worden niet optimaal benut. Savages is dan ook niet slecht, maar Oliver Stone (Wall Street, Platoon, Alexander) kan veel beter dan dit. Hij heeft getracht een snoeiharde misdaadfilm te maken, maar een hippie hoofdpersoon, een ongeloofwaardige kartelleidster en een overmaat aan stijlen gooien roet in het eten.