10-07-2016

The Red Turtle



Een film prachtig in haar eenvoud, tevens ontzettend gedetailleerd - The Red Turtle van Nederlandse regisseur Michael Dudok de Wit is een verademing binnen de animatiefilms. Dit is een van de meest bijzondere films van het jaar.

Michael Dudok de Wit is bij het grote publiek geen bekende, maar binnen de wereld van geanimeerde films is hij dat wel. In 2000 won zijn korte film Father and Daughter zo'n beetje elke prijs die er te winnen viel, inclusief BAFTA en Oscar, en daarna ging het hard. De Utrechtenaar die begon in de reclamewereld - en daar ook prijzen pakte - heeft zich de afgelopen decennia in de schijnwerpers gezet, met als gevolg een telefoontje van Studio Ghibli om een film te maken.


Studio Ghibli zegt de meeste mensen wellicht nog weinig, maar deze creatievelingen zijn het brein achter Japanse animatiefilms zoals Spirited Away (#29 van de IMDB top 250 beste films) en Grave of the Fireflies, stuk voor stuk meesterwerkjes die tot stand komen door te werken met ambachtelijke vakmensen. Dudok de Wit, die ook kinderboeken illustreert en lesgeeft, is zo'n vakman. En nu maakt hij samen met Studio Ghibli zijn eerste lange animatiefilm, hetgeen tevens de eerste niet-Japanse film van Studio Ghibli is. Een dubbele primeur dus.

The Red Turtle vertelt het verhaal van een man die aanspoelt op een onbewoond eiland en daar probeert te overleven. Zijn pogingen om van het eiland te geraken worden gedwarsboomd door een rode schildpad. Niet veel later blijkt dat de schildpad niet de toekomst van de man belemmert, maar hem juist perspectief biedt. Van de rest van het plot zonder vlot wil je geen kennis hebben, wil je optimaal genieten van deze film.


De film kenmerkt zich door een tekenstijl die Oosters oogt, maar dan zonder de mangapersonages. Geen grote ogen, kleine mondjes en extravagante coupes, maar meer een figuur dat uit Suske en Wiske lijkt te zijn weggelopen. De personages spreken niet, schreeuwen hooguit wat. De prachtige muziek neemt je echter moeiteloos mee in het verhaal en de kwaliteit van de animaties, gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal is zodanig dat je je geen moment afvraagt wat er door het hoofd van de protagonist gaat.

The Red Turtle is betoverend mooi gemaakt in een stijl die je in Westerse cinema niet veel ziet. Met name de sfeer in de film, gevoed door vaak sobere beelden met koddige personages, is ongekend origineel. Ondanks de afwezigheid van dialoog weet de film te ontroeren, want Dudoks stijl spreekt tot de verbeelding. Dialoog wordt dan ook niet gemist. Erg grappig zijn de dieren rondom de protagonist, met name de krabbetjes op het strand die als een soort sidekick fungeren en de held overal volgen.