You Will Meet a Tall Dark Stranger

Genre: Drama
Met: Naomi Watts, Josh Brolin, Anthony Hopkins, Antonio Banderas & Gemma Jones
Van: Woody Allen
Waardering:  3.5/5

Woody Allen levert één film per jaar af, elk jaar weer. Deze film is uit 2010. De cast is indrukwekkend. Werken met de levende legende Woody Allen is voor velen al genoeg om zich te laten strikken voor een rolletje, lijkt me. De film is een romantisch drama waarbij de nadruk, zoals vaker bij Allen, ligt op de personages die altijd een zwak hebben voor degenen waarmee ze niet getrouwd of verloofd zijn. Er zijn weinig mensen in Allen's films wiens relatie stand houdt en deze film is zeker geen uitzondering. Het is misschien niet altijd even geloofwaardig, maar sterk acteerwerk en een goed verhaal zorgen ervoor dat je je hier niet zo druk om maakt.

Helena (Jones) is verlaten door haar man, heeft een zelfmoordpoging ondernomen met 40 slaappillen (dat werkt niet, kan ik u vertellen) en zoekt tegenwoordig haar heil bij een helderziende. Ze maakt een nogal zware periode mee en is labiel, maar haar helderziende helpt haar er doorheen, waardoor ze steeds meer in het spirituele begint te geloven totdat iedereen in haar omgeving er gestoord van wordt. Ze heeft één dochter Sally (Watts) bij wie ze de deur platloopt, om haar steeds te vervelen met allerlei verhalen over de toekomst. 

Alfie (Hopkins) is de ex van Helena. Hij heeft op zijn respectabele leeftijd de algehele nutteloosheid van het leven ingezien (en van zijn vrouw) en besluit gezond te gaan leven, te fitnessen en zijn mid-life crisis nog eens dunnetjes over te doen, maar dan als vrijgezel op 75-jarige leeftijd. Hij ontmoet een jong blond ding, genaamd Charmaine (Lucy Punch) van een jaar of 30. Ze vermaakt Alfie met haar fysieke activiteiten en ze vermaakt de kijker met haar opmerkingen.

Sally werkt in een galerij. Tussen haar en haar man Roy (Brolin) loopt het niet al te soepel. De oorzaak is Roy, een niet-praktiserend afgestudeerd medicus. Hij is schrijver geworden, heeft één succesvol debuut op zijn naam, maar zijn laatste 3 boeken zijn geflopt. Ik kon me wel vinden in Roy...Hij probeert zijn laatste boek af te krijgen, maar dat wil maar niet vlotten en hij verdient momenteel geen cent. Roy raakt ook steeds meer in de ban van zijn bloedmooie overbuurvrouw Dia (Freida Pinto), die me herinnerde aan de reden dat ik vroeger wel eens `Desperate Housewives' keek. Sally wil een kind van Roy, maar hij heeft daar geen zin in. Sally krijgt ondertussen steeds meer gevoelens voor haar baas Greg (Banderas). 

De bloedmooie overbuurvrouw Dia

De film opent met een quote van Shakespeare die erop neerkomt dat het leven uiteindelijk niets betekent, net wanneer Helena op het punt staat de helderziende te bezoeken. Een sombere gedachte aan het begin van een verder vrolijke film. De relaties tussen de verschillende personages lopen voor geen meter, maar de film brengt alles met een komisch tintje. Er is zelden intens drama, waardoor de film erg luchtig blijft en regelmatig heel grappig is. Telkens gebeurt er weer iets nieuws waardoor iemand nog dieper in de shit zakt, vaak op absurde en komische manieren. Een mooi voorbeeld is een scène waarin Sally haar gevoelens uit tegenover Greg, terwijl hij in zijn antwoorden volledig om het onderwerp heen draait, zonder zich daarbij ongemakkelijk te voelen. Andere situaties komen juist weer heel geforceerd over en tonen het wat absurde karakter van de film. 

Een leuke film om te zien. Ik vond hem niet zo fijn als Cassandra's Dream en Vicky Christina Barcelona (uiteraard), maar het is wel de moeite waard. Een fijn, subtiel komisch en licht absurd drama dat lekker weg kijkt en waarbij de 1,5 uur zo voorbij zijn.

Sanctum

Genre: Thriller-Avontuur
Waardering:  2/5

Frank

`From executive producer James Cameron'. James Cameron, bekend van Titanic en Avatar, verbindt zijn naam aan deze film. Waarschijnlijk goed voor het bioscoopbezoek, waarschijnlijk minder goed voor Cameron's reputatie.

De film gaat over duikers in de Esa'Ala grot in Papoea Nieuw Guinea. Deze grot is gigantisch groot en grote delen ervan zijn niet in kaart gebracht. Dat is reden genoeg voor Frank (Richard Roxburgh) en zijn mensen om zich door allerlei kleine gaatjes onder water te wurmen om zo nieuwe ruimtes in de ondergelopen grot te ontdekken. Meer redenen lijken er niet te zijn. De hele expeditie wordt gesponsord door Carl (Ioan Gruffudd). Carl is een avonturier met centen, die graag halsbrekende toeren uithaalt. Zo kiest hij niet de (relatief) veilige manier van abseilen om bij het kamp in de grot te komen, zo'n 300m lager, maar springt hij gewoon met een parachute naar beneden. Verder zijn Carl's vriendin Victoria (Alice Parkinson) en Frank's zoon Josh (Rhys Wakefield) nog van de partij. 

De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, waarin een expeditieteam vast komt te zitten in Esa'Ala en ze allemaal (15 man) worden gered na een paar dagen. Hier loopt het iets anders. Het hele team bevindt zich in Sanctum in de grot en wanneer er een storm over het gebied trekt loopt de grot langzaam onder water. Het team kan niet terug naar boven en moet via de onbekende grot een uitweg zoeken naar het oppervlak.

Wat opvalt is de vijandige sfeer tussen de personages. Frank en Carl hebben vanaf het eerste moment ruzie en waarover is niet duidelijk. Frank wordt neergezet als een expert qua grotduiken en hij voelt zich onoverwinnelijk. Hij is duidelijk de baas en duldt geen tegenspraak. Carl is de roekeloze avonturier die de gevaren niet inziet van het duiken, hij gaat voor de roem. Frank en Josh hebben geen goede vader-zoon relatie, want Frank heeft zijn halve leven in grotten doorgebracht en behandelt zoonlief Josh als zijn slaafje. Josh voelt zich onbegrepen en gebruikt, maar is toch om onverklaarbare redenen aanwezig bij de expeditie. Victoria is een nutteloos karakter en voegt weinig toe. Ze is net zo eigenwijs als Carl en Frank kan het daardoor ook met haar niet goed vinden. Eén bak ellende dus.

De bak ellende wordt nog groter wanneer het eerste lid (Jules) van de expeditie verdrinkt. Haar duikspullen komen vast te zitten, haar zuurstof valt uit en omdat ze geen back-up zuurstof heeft gaat ze dood, of zoiets. De film is hier al problematisch. Als je weinig van duiken weet (zoals ik, en ik denk velen met mij) heb je echt geen idee waarom ze nou de pijp uit gaat. Zuurstof is leuk onder water, snap ik, maar wat hebben ze dan in hemelsnaam allemaal op hun rug zitten behalve zuurstof? De hele film zit vol met dit soort onduidelijkheden. Zo weet je nergens in de film waar het team zich bevindt. De situaties zijn heel onoverzichtelijk en de hele grot ziet er hetzelfde uit. Af en toe komen ze bij een grotere ruimte, dan weer reizen ze door gangetjes, ze zwemmen een stukje, maar ze belanden altijd weer in dezelfde soort ruimtes. Uiteraard ziet die grot er ook hetzelfde uit op vele plekken, maar het zou helpen wanneer je weet dat ze weer een stukje zijn opgeschoten en wat dichter bij het oppervlak zijn gekomen. Dit wordt op het einde pas duidelijk, maar in de tussentijd heb je naar 14 dezelfde scènes gekeken. Om over de motieven van de personages maar niet te beginnen. Waarom wordt Victoria die nog nooit heeft gedoken toegelaten tot de expeditie? Waarom zit Josh nog in de film als hij zo'n hekel heeft aan z'n pa? Ik heb geen idee.

Josh (l), Victoria (m) en Carl (r)

Wat de film toch bijzonder onkijkbaar maakt zijn de personages en het verhaal. Het verhaal is er niet, behalve dat ze moeten vluchten voor het water. In de tussentijd gaan er allerlei mensen dood en dat is het dan. De personages echter zijn pas echt tergend. Vooral Frank, hij is zo'n bad-ass tough guy, hij praat zoals Batman met een Australisch accent en voelt zich God. God in een grot. De titel van de film (sanctum = heilige plek) lijkt ook te slaan op Frank, die op een gegeven moment verkondigt dat hij zich pas écht mens voelt op het moment dat hij in een grot zit. `This is my church', zegt Frank over de grot. Het lijkt Frank's enige motivatie om in de grot te zijn, maar het is wat vergezocht, want tegen die tijd is het halve expeditieteam er al aan. Verder is het ook belabberd geacteerd allemaal, al valt dat te verwachten met al die B/C-acteurs. Voeg daarbij nog wat ontzettend onrealistische duik- en klimacties bij (Josh maakt een `Vertical Limit'-achtige sprong in de grot en klampt zich vast aan een natte rots met slechts zijn vingertopjes) en het drama is wat mij betreft compleet. 

Laat je niet misleiden door James Cameron of 3D, want dit is gewoon slecht.

Season of the Witch

Genre: Avontuur / Actie
Met: Nicolas Cage, Ron Perlman
Van: Dominic Sena (Swordfish, Gone in 60 Seconds)
Waardering: 1/5

Felson (l) en Behmen (r)

Het is de 14e eeuw in Europa en de heksenjachten en kruistochten zijn in volle gang. Terwijl men in eigen land een gedeelte van de vrouwelijke bevolking ophangt en verdrinkt op verdenking van hekserij, moordt men in de Arabische wereld de halve bevolking uit in de naam van de Heer. Heksen ophangen is niet voor niets, zo blijkt uit de eerste scène waarin een dode veroordeelde heks wraak neemt op de priester die haar heeft opgehangen. Heksen, andere evil bovennatuurlijke wezens en hun krachten zijn in deze film aan de orde van de dag.

In de tweede scène zien we de kruistochten. Behmen (Cage) en Felson (Perlman) zijn twee ridders die 10 jaar lang dienen in het heilige leger, om uiteindelijk in te zien dat het afslachten van ongelovigen misschien toch niet helemaal is wat God zou willen. Ze verlaten het leger en zijn deserteurs. Wanneer ze in een veroverde stad aankomen komt men achter hun verraad en sluit men Behmen en Felson op. Ze worden vrijgelaten op voorwaarde dat ze een heks van die stad naar een klooster brengen, zodat ze daar veroordeeld kan worden. Men denkt namelijk dat de heks de builenpest heeft veroorzaakt. Ze accepteren de opdracht en gaan met een klein gezelschap op pad naar het klooster, zo'n 500 km verderop.

Behmen en Felson zijn lekker droog met z'n tweeën. Ze hebben lol om van alles en nog wat, ze maken elkaar regelmatig belachelijk en zijn beste maatjes. De chemie tussen de twee is duidelijk aanwezig en redt de film enigszins. De rest van het gezelschap maakt niet veel indruk, afgezien van de heks. Deze heks (Claire Foy) is soms heel evil en dan weer poeslief. Er valt weinig van te maken, maar het is wel aardig geacteerd. Het gezelschap trekt van de stad naar het klooster en komt daarbij langs vele mooie gebieden die indrukwekkend in beeld gebracht worden. Vet om te zien en visueel is de film het kijken waard.

Qua verhaal en spanning zijn de eerste 45 minuten het best, maar niet fantastisch. Je wilt de eerste helft van de film weten of het meisje echt een heks is en de gebeurtenissen tijdens de tocht naar het klooster zorgen ervoor dat je blijft twijfelen. Daarna begint de film zich echter steeds meer te ontwikkelen tot een epische missie om de wereld te ontdoen van de heks en uiteindelijk zelfs te redden van de totale ondergang. De film heeft dan alle geloofwaardigheid allang verloren, maar desondanks neemt de film zichzelf nogal serieus. Het gaat van kwaad tot erger, want helemaal aan het einde van de film wordt zelfs beweerd dat dit het enige ware verhaal is over de builenpest. Nou, dat lijkt me sterk...Nogal jammer, want met dezelfde portie humor en spanning als in het begin van de film en een wat normaler einde was dit een prima actie-avontuur geworden, met heksen en kruisvaarders. Nu zorgt het bizarre einde voor een wrange nasmaak en kom je tot de conclusie dat de schrijvers van deze film beter op zoek kunnen naar een nieuwe baan, want hier hebben ze de film vakkundig om zeep geholpen.