Hell or High Water

★★★★★

Hell or High Water is nu al mijn favoriete film van 2016. Twee mannen met de rug tegen de muur besluiten banken te gaan beroven in West-Texas. De lokale ranger en zijn compagnon zetten de achtervolging in. Het resultaat is simpel, maar verbluffend goed.

Terwijl ik dit schrijf heb ik nog een glimlach op m'n gezicht als ik terugdenk aan de constante stroom racistische grappen die Ranger Marcus (een fenomenale Jeff Bridges) maakt tegenover zijn Indiaanse collega. Of wanneer ik denk aan de beelden: troosteloos met uitgestrekte velden met slechts een enkele jaknikker in zicht, maar ook van grote schoonheid door de manier waarop het is gefilmd. Of aan de gebroeders Howard: Tanner als de agressieve, roekeloze, ex-crimineel (Ben Foster) die samen met broer Toby, de rust en het brein (Chris Pine) banken overvalt.

Hell or High Water is een film die maar zelden voorbij komt. Qua stijl doet hij denken aan No Country For Old Men. De mate van realisme, de geweldige soundtrack van Nick Cave, het vlijmscherpe script en de acteerprestaties zijn van een niveau dat ik dit jaar nog niet zag. De hele cast kan een Oscar winnen. De film zou het ook bijzonder goed moeten doen qua beste film, beste soundtrack en beste cinematografie. Hup, allemaal even verplicht naar de bioscoop dames en heren.

Keeping Up with the Joneses

★

De titel doet al weinig goeds vermoeden, met de referentie naar de Kardashians. En zo zijn er nog wel een paar bijzonder flauwe verwijzingen in deze mislukte komedie. Maar tergender is de film zelf, die nog geen glimlach weet te forceren.

The Joneses (Gal Gadot & Jon Hamm) nemen hun intrede in een rustige Amerikaanse buitenwijk, zij met haar perfecte lichaam en hij met zijn dito kaaklijn. Ze zijn het ideale koppel, met hem als mannelijke Floortje Dessing (reizen, reizen, reizen) en haar als voedselblogger die Sri Lankese weeskinderen een warm hart toedraagt. Het steekt lekker af tegen het oersaaie leven van de Gaffneys (Zach Galifianakis & Isla Fisher), hij een HR-werknemer die over zich heen laat lopen en zij een interieurdesigner die een badkamer met urinoir moet ontwerpen. Totdat Mrs. Gaffney vermoedt dat de Joneses wellicht andere motieven hebben dan 'rustig willen settelen' en alles een facade is.

Regisseur Greg Mottola kon in het verleden prima overweg met komedies. Hij regisseerde Superbad en Adventureland, twee films met een degelijk script. Daarna maakte hij Paul, een komedie over een ordinaire alien onderweg naar de Comic Con, naar een script van Nick Frost en Simon Pegg. Die twee speelden ook de hoofdrollen, dus er viel nog wat te lachen. Nu moet Mottola het doen met schrijver Michael LeSieur, de man verantwoordelijk voor de afwezigheid van grappen in You, Me and Dupree. Ja, en dat is jammer. Keeping Up with the Joneses is nog matiger dan de titel al doet vermoeden. Tenenkrommend slecht, eigenlijk.

Jack Reacher: Never Go Back

★★

Tom Cruise heeft een regel: hij doet geen sequels, tenzij het om Mission Impossible gaat. Waarom hij voor Jack Reacher een uitzondering maakte is een raadsel.

Jack Reacher: Never Go Back is het vervolg op de degelijke box office-hit Jack Reacher uit 2012. Cruise speelt de actieheld uit de boeken van Lee Child en is bruut, intelligent, recht door zee en het liefst onbewapend. Reacher is in dit deel gecharmeerd van de stem - ze bellen regelmatig - van majoor Turner (Cobie Smulders) en vraagt haar mee uit. Wanneer ze niet komt opdagen op de date blijkt ze gearresteerd. Jack helpt haar ontsnappen, waarna een klopjacht plaats vindt op het duo. Weldra een trio, wanneer Jack te horen krijgt dat hij een dochter heeft.

Waar het origineel nog wel te pruimen was, laat deze film behoorlijk wat te wensen over. Finesse ontbreekt, clichés zijn er in overvloed. De verloren dochter vertraagt de film enorm. Bovendien vertolkt Yanika Darosh haar bijzonder matig. Wanneer ze zich ook nog twee maal - via telefoon en via creditcard, kom op! - laat opsporen door de bad guys, ben je wel klaar met het personage. Tel daarbij op enkele geforceerde genderdiscussies tussen Turner en Reacher (waarom?!), antagonisten zo dom als het achtereind van een varken en een slecht uitgewerkt plot, en je weet wat er mis is met deze film.

Never Go Back had een prima gestroomlijnde actiefilm kunnen zijn, met een uitstekende nemesis (Patrick Heusinger) die Jack opjaagt en Cruise als gevestigde actieheld, maar een dochter en allerlei andere randzaken gooien roet in het eten. Had Cruise zich maar aan zijn regels gehouden.