Ik schrijf maar even een stukje over heel wat zooi die ik de laatste tijd gezien heb. Zonet dus nog een stukje over Young Adult, waar de manicure staat voor totale verveeldheid en met een hoofdpersoon die verveeld en tevens vervelend is. Ze heeft een excuus, maar toch vond ik het maar niks. Gelukkig is er de afgelopen tijd meer uitgekomen en een heel aantal films daarvan heb ik ondertussen gezien. Daarnaast heb ik een documentaire, niet de meest recente, maar toch, gezien die ook nog even de revue zal passeren.
The Descendants
Waardering: 4/5
Simpelweg een fantastische film met in de hoofdrol George Clooney. Onze grote vriend George, inmiddels 50 jaar oud, speelt Matt King. Matt is getrouwd en heeft twee dochters. Daarnaast heeft hij een klein imperium geërfd op Hawaii en hij staat op het punt een enorm stuk van Hawaii te verkopen. Hij staat onder druk van zijn familie, want bij hen is het geld op en de verkoop van het stuk land zal de complete familie King voorgoed uit de problemen helpen. Matt zelf is echter niet zo zelfzuchtig en denkt bijvoorbeeld ook aan de lokale bevolking. Daarnaast heeft hij, in tegenstelling tot de rest van zijn familie die al het geld gewoon opzuipt, wel een baan.
Maar dan krijgt zijn vrouw een ernstig boot-ongeluk en ze raakt in een coma. Matt staat er alleen voor en moet opeens voor zijn kleine dochtertje van 10 zorgen. Dat heeft hij nog niet eerder gedaan, dus schakelt hij de hulp in van zijn oudste dochter. De film begint met een radeloze Matt die geen idee heeft wat hij moet doen en wiens wereld langzaam instort. Toch komt hij met hulp van zijn twee dochters er weer bovenop en de film focust zich voornamelijk op de band tussen vader en dochters. Wat ik vooral heel erg fijn vond aan deze film is de hoeveelheid drama. Je vrouw of moeder ligt in coma en in films is dat regelmatig een excuus om hele emotionele scènes te gaan creëren en een portie drama uit de kast te trekken waardoor de situatie geloofwaardig moet worden. Is het niet veel logischer dat je in zo'n tijd gewoon een beetje lief voor elkaar bent?
Dat is precies wat je hier ziet. Een film over hele normale mensen die iets verschrikkelijks meemaken, maar daar op een rustige, normale manier mee omgaan. The Descendants heeft emotie, goede acteurs en actrices, een fantastisch verhaal en een ontzettend relaxe sfeer, zoals je dat op Hawaii zou verwachten. Deze moet je zeker kijken!
The Inside Job
Waardering: 4/5
The Inside Job is een documentaire waarin wordt geprobeerd uit te leggen waarom de kredietcrisis is ontstaan. Dat is namelijk nogal een complex gebeuren en omdat ik graag wil begrijpen hoe het nou zit, iets dat tot op heden toch nog niet echt gelukt is, ben ik deze documentaire gaan kijken. Een soort kleine zoektocht naar een abstract probleem, zou je kunnen zeggen.
Nou moet je natuurlijk niet alles geloven wat hierin wordt verteld lijkt me, maar toch geeft de documentaire een heel aardig beeld van de financiële wereld en het laat ook vrij treffend zien hoe complex, maar tevens ook hoe elitair de financiële wereld is. Vandaar de titel. The Inside Job lijkt een beetje uit te komen op één grote samenzwering van invloedrijke economen in Amerika, maar als je goed kijkt is dat toch niet helemaal het geval. Men lijkt meer aan te willen tonen dat er heel weinig transparantie is en dat mensen die in de politiek zich bezighouden met economie (denk aan Gerrit Zalm) heel vaak persoonlijke belangen hebben bij beslissingen die op nationaal, of zelfs internationaal niveau worden genomen. Deze belangen zijn voor buitenstaanders niet precies duidelijk, maar de besluitvorming is natuurlijk nauwelijks objectief te noemen op het moment dat het gaat om persoonlijke winsten van miljoenen. Ik zal niet claimen dat ik geloof in objectieve besluitvorming, maar er is nog wel een verschil tussen ergens voor staan en dat proberen uit te voeren of beslissingen nemen puur uit eigenbelang.
Wat de documentaire dan ook erg effectief doet is middels interviews laten zien dat heel veel invloedrijke economen zowel in de politiek als op universiteiten actief zijn. Ze helpen mee aan besluitvorming, maar krijgen voor het publiceren van bepaalde artikelen (bijvoorbeeld over de betrouwbaarheid van het financiële systeem in IJsland) betaalt door commerciële instellingen (De Kamer van Koophandel van IJsland). Vervolgens laten deze mensen hun autoriteit gelden en komen er wetswijzigingen die over het algemeen leiden tot meer persoonlijke winst, zowel direct wanneer ze betaald krijgen voor artikelen, als indirect wanneer bijvoorbeeld bedrijven waarbij deze economen in het bestuur zitten meer geld kunnen gaan verdienen dankzij de nieuwe, vaak soepelere, wetgeving.
Ik denk persoonlijk dat dit argument vrij zwaar weegt, want deze financiële hervormingen hebben globale effecten, maar worden opgesteld door enkelen die vooral op zelfverrijking uit lijken te zijn. Maar ik denk dat er nog een ander probleem is, iets dat impliciet te zien valt in de documentaire. Zelfs nadat ik twee keer het stuk heb gezien over hoe verschillende instanties allerlei verschillende financiële producten aan elkaar door verkopen snap ik nog maar nauwelijks wat ze eigenlijk aan het doen zijn. Men verkoopt zogenaamde derivaten, hetgeen eigenlijk abstracte pakketjes geld zijn. Wat het precies is, is maar moeilijk te achterhalen, laat staan uit te leggen. Vanaf het moment dat de eerste econoom iemand heeft weten te overtuigen dat zoiets geld waard is, gaat het fout. Op het moment dat geld haar originele intentie verliest, namelijk een ruilmiddel zodat we iets kunnen krijgen zonder dat we elkaar daarvoor de hersens moeten inslaan, ontstaan er problemen. Problemen die worden opgelost door de situatie zo abstract en onbegrijpelijk te maken dat je een studie economie moet volgen om het probleem te kunnen begrijpen. Of misschien beter gezegd, dat je een studie economie moet volgen om het originele idee van geld te vergeten en dat idee vervangt met een nieuw concept van geld. Een concept dat nauwelijks aan mensen uit te leggen valt en zo binnen de financiële elite verborgen blijft. Een oplossing heb ik ook niet, maar zolang een niet-econoom mij niet kan uitleggen waarom dat hele complexe systeem niet gewoon afgeschaft kan worden en het niet abstracter hoeft te zijn dan een hypotheek bij de bank, lijkt mij in dit geval dat het vroeger misschien daadwerkelijk beter was.
The Rum Diary
Waardering: 2/5
Meestal waarschuw ik mensen dat je niet de trailer moet kijken. De trailer wil nog wel eens wat teveel verklappen, een belangrijke plotwending onthullen of op een andere manier spoilen, zoals dat in vies Engels wordt genoemd. Bij komedies heb je soms dat de leukste grappen al in de trailer zitten, waardoor de rest van de film opeens heel saai lijkt. Maar nu is er The Rum Diary, met Johnny Depp in de hoofdrol.
The Rum Diary is een komedie met een zwart randje. Dat kan Johnny Depp namelijk goed, moeten de makers gedacht hebben. Nou heeft Johnny Depp, met name voor de Pirates films, in een heel aantal behoorlijk slechte films gespeeld. Nu heeft hij het ook weer voor elkaar gekregen. Het grootste probleem is de continuïteit, naast het totale gebrek aan logica. Johnny Depp speelt een journalist die op Puerto Rico moet schrijven voor Amerikaanse toeristen, dus het mag niet te zware stof zijn. De toeristen zijn immers op vakantie en willen leuke dingen lezen, dus hij schrijft over bowlen enzo. Het zijn de jaren '60, overigens. Daarnaast komt hij in contact met een vastgoedmagnaat, die een gedeelte van het eiland vol wil bouwen met luxe hotels. Er is nog de mooie vrouw van de vastgoedmagnaat en een dikke sidekick die in een heel klein autootje Johnny Depp overal naar toe rijdt.
Het verhaal is echter zo slecht uitgewerkt en de handelingen van de personages zijn zo vreemd en ongeloofwaardig dat het een hele rare film wordt. Er wordt veel in gezopen, er wordt veel drugs gebruikt, maar naarmate de film vordert gaat het helemaal nergens naar toe. De conclusie van Johnny Depp aan het einde klinkt: "I think this island owes us a boat." Nou, ik kan u verzekeren, dat is niet het geval. Een eiland kan je ten eerste bijzonder weinig schuldig zijn, maar als je je dan ook de hele film nog als een idioot voordoet dan is deze conclusie opzienbarend. Ik zou dus adviseren om in dit geval wél de trailer te kijken. De trailer zit namelijk beter in elkaar dan de film en de 2 of 3 leuke grappen uit de film zijn ook in de trailer terug te vinden. Dus bij dezen: http://www.youtube.com/watch?v=-m0yqS3jodU
Beginners
Waardering: 3.5/5
Een film met Ewan McGregor en Christopher Plummer. Nadat Oliver, een excentrieke bijna-veertiger, hoort dat zijn vader zowel terminale kanker heeft als homo is, gaat het iets minder goed met hem. Een beetje minder, want heel florissant was het allemaal al niet. De rest van de film is een prachtig, maar ook wat traag, verhaal over vader en zoon, die ondanks hun verschillen toch behoorlijk veel met elkaar gemeen hebben.
Een mooie film over echte mensen, wat dat betreft net zoals The Descendants. Het kijkt lekker rustig weg, is bij vlagen erg grappig, bevat een geinig hondje die als praatpaal dient voor Oliver en bevat tevens Mélanie Laurent, die de meeste mensen zullen kennen als Shoshanna uit Inglorious Basterds. De twee krijgen een relatie en alles kabbelt gewoon lekker voort. Zeker een aanrader voor een rustig avondje op de bank hangen.
