I, Daniel Blake

★★★★★

Ken Loach maakt een maatschappelijk geëngageerde film, vol sociaal realisme. Een aanklacht tegen werkloosheid en de Engelse instanties die de werklozen als vee behandelen. Deprimerend en ijzersterk.

I, Daniel Blake won een Gouden Palm in Cannes en mocht veel publieksprijzen in ontvangst nemen op verscheidene filmfestivals. En niet zo gek, want het schrijnende verhaal van Daniel Blake grijpt je bij de strot. De man van rond de zestig die vanwege een hartaanval moet stoppen met werken en verstrikt raakt in de bureaucratisch rompslomp van uitkeringsinstanties. Hij komt Katie tegen, een alleenstaande moeder met twee kinderen, die in hetzelfde schuitje zit. Samen proberen ze er het beste van te maken.

De film slaat het publiek met de ene na de andere mensonwaardige actie om de oren. Knap daaraan is dat regisseur Loach het sentiment laat doorschijnen in het subtiele en sterke acteerwerk - van muziek is nauwelijks sprake. Daardoor blijft I, Daniel Blake realistisch, maar niet minder aangrijpend. Net als in het gelijksoortige La loi du marché zijn we een oudere man ploeteren met zijn bestaan, terwijl instanties systematisch de protagonist beroven van zijn zelfrespect.

Underworld: Blood Wars

★★★

Soms vraag je je af hoe veel films er nog komen in series als Underworld of Resident Evil. Maar dan herpakt de serie zichzelf en ontstaat er zowaar een vermakelijke film. Eentje die fans van de serie zeker zal bekoren.

Voor degenen die het allemaal even niet meer wisten, vertelt Selene (Kate Beckinsale) tijdens de eerste sequentie het publiek hoe het ook al weer zat: eeuwen van ruzie tussen lycans en vampiers, haar lief Michael die het leven liet, haar wraak op een Oudste genaamd Viktor en haar pureblood dochter die de sleutel is tot het voortbestaan van haar ras, maar die nu onvindbaar is.

In dit deel zijn de lycans zowaar georganiseerd. Hun leider Marius leidt zijn troepen naar een van de laatst overgebleven covens van de vampiers, die zich onschendbaar wanen. Toch weten de sexy Semira en oude baas Thomas (Charles Dance) de raad te overtuigen om Selene, hun beste Death Dealer, terug te roepen naar de coven, om daar andere Death Dealers te trainen en ze voor te bereiden op de aanstaande aanval. 

Blood Wars verschilt niet wezenlijk van haar voorgangers. Nog altijd vliegen weerwolven en vampiers elkaar in de haren en zijn de vrouwen permanent gehuld in strak leer, maar dit keer oogt de actie een stuk gelikter en is het verhaal eigenlijk best aardig en goed te volgen. De 3D komt heerlijk tot haar recht wanneer zilveren zwaarden zich via lichamen richting de kijker bewegen. De strakke montage is opvallend effectief. Ook lekker is het acteerwerk, waarbij met name Lara Pulver als de listige Semira aangenaam weet te verrassen. 

Dan kan je wel de azijnpissende criticus gaan uithangen, maar sinds het origineel uit 2003 was geen Underworld film zo goed. Dit deel - nummer vijf - omschrijven als goed gaat wat ver, maar binnen de serie die ten dode opgeschreven leek, sprankelt er nu een beetje hoop aan de horizon. Een moordlustig zonnestraaltje, als het ware.