Nicholas Cage speelt een agent die nog een laatste klus krijgt voordat hij overstapt op een andere baan. Wat voor een baan is niet echt duidelijk, maar de baanwissel is nog slechts een formaliteit. Een formaliteit die middels formulieren afgehandeld dient te worden. Formulieren die Nicholas Cage eigenlijk niet wil invullen, omdat het zijn einde betekent bij de Alaska State Troopers. Maarja, zijn vrouw wil het zo graag hè. En zijn nieuwe baan zal ongetwijfeld minder gevaarlijk zijn.
De rechercheur in kwestie is Jack Halcombe. Getrouwd, niet gescheiden en niet aan de drugs en in dat opzicht een verademing ten opzichte van de politierollen die Cage normaal gesproken voor zijn rekening neemt. De laatste zaak in kwestie is die van een gewetenloze seriemoordenaar die decennia geleden de staat Alaska daadwerkelijk onveilig heeft gemaakt. Het is een waargebeurd verhaal, al kijk ik tegenwoordig nergens meer van op sinds Pain and Gain ook waargebeurd bleek te zijn. Cage bevindt zich op bekend terrein wanneer hij de seksindustrie onderzoekt, iets dat hij in het nog iets naardere 8MM ook al deed.
In films als The Frozen Ground bestaat er niet zoiets als een zaak overdragen aan iemand anders. Dat woord komt in het vocabulaire van Halcombe niet voor, dus bijt hij zich in de zaak vast als een bulldog. Een dan nog onbekende man, waarvan de kijker al weet dat het John Cusack is, vermoordt en verkracht systematisch jonge, kleine vrouwen. Hij lokt ze met het perspectief van een fotoshoot of blowjob van $300, waarna hij ze ontvoert, een tijdje vastbindt, verkracht, ze neerschiet en ze laat opeten door de wilde dieren in de bossen van Alaska. Vrij gruwelijk.
John Cusack is net als in The Paperboy een genadeloze moordenaar. Dit maal speelt hij banketbakker Robert Hansen die in zijn vrije tijd de moordenaar uit hangt. Hij is echter onvoorzichtig, schiet zijn slachtoffers op klaarlichte dag neer en ondanks het feit dat hij dat doet in een afgelegen omgeving in de bossen van Canada, is het een wonder dat hij al jarenlang met verscheidene moorden is weg gekomen. Vervolgens is hij ook nog stom genoeg om terug te komen op de plekken waar hij de meisjes ontvoert, wetende dat een van zijn slachtoffers is ontsnapt.
Grootste minpunt van de film is echter de geloofwaardigheid van de personages. Jack Halcombe is vrij stabiel, en kroongetuige Cindy (Vanessa Hudgens) is constant labiel. Dat is prima, maar de rest van de cast maakt gedachtesprongen om een vreemde plotwending te bewerkstelligen, een plotwending die bovendien niets toe voegt aan de film. Helaas moeten we dan ook concluderen dat het Nicholas Cage wederom niet is gelukt om een aardige film te maken.
