Chronicle

Genre: Drama (84 min.)
Met: Dane DeHaan, Alex Russell & Michael B. Jordan
Regie: Josh Trank
Waardering: 3.5 / 5

Andrew is een eenzaam, intelligent en niet al te sociaal type die thuis problemen heeft. Zijn moeder ligt op sterven en zijn vader is aan de drank en heeft losse handjes. Hij besluit voor 500$ een camera aan te schaffen en zijn vrij oninteressante leven te filmen. Andrew en de camera zijn al vrij snel onafscheidelijk en hij neemt het ding overal mee naar toe. De camera werkt als een soort barrière tussen Andrew en de buitenwereld, waardoor hij nog meer problemen krijgt in de omgang met andere mensen. Andrew gaat altijd naar school met zijn neef Matt (Russell) en Matt haalt Andrew over om naar een schuurfeest te gaan. Daar ontmoeten ze Steve (Jordan) en ze feesten wat terwijl Matt interessant doet met quotes en filosofieën van resp. Jung en Schopenhauer. Op een gegeven moment sleuren Matt en Steve Andrew het bos in omdat ze iets hebben ontdekt. Hun ontdekking blijkt een soort lichtgevend kristal te zijn dat zich onder een grasveld bevindt. Ze gaan naar binnen en wanneer ze wakker worden hebben ze bovennatuurlijke krachten gekregen. Ze zijn telekinetisch geworden. Je weet wel, voorwerpen bewegen op afstand met je hersenen, zoals Obi-Wan dat al deed.

De intro van de film is gewoon een verklaring voor hun krachten, maar verklaringen voor het ontwikkelen van een kracht als telekinese is uiteraard nooit plausibel. Superkrachten, telekinese, vreemde kristallen, het klinkt allemaal wat schraal misschien, maar na de intro wordt de film pas interessant en ook een stuk realistischer. Matt, Andrew en Steve worden goede vrienden en beginnen op grote schaal kattenkwaad uit te halen. Chronicle is, net als het onlangs verschenen Project X, bijna volledig middels handycams en smartphones gefilmd, wat toch een leuk effect geeft. Zeker omdat Andrew na niet al te lange tijd in staat is om de camera te laten bewegen zonder hem vast te houden. 

Chronicle heeft wel wat. Het onderwerp is misschien niet al te origineel, maar het sterke punt van de film is de uitwerking. Men begint niet opeens de misdaad te bestrijden, men komt geen vreemde vijanden tegen die hun superkrachten willen stelen of in andere vreemde situaties waarin superhelden zich altijd bevinden. Na hun vergaring van bovennatuurlijke krachten vervolgen Andrew, Matt en Steve gewoon hun leven en gebruiken ze hun krachten voor wat onschuldige geintjes, die overigens erg vermakelijk zijn. Pas wanneer één van de drie zijn krachten inzet voor een serieus probleem groeit het besef van macht en daarmee ook het gevoel van superioriteit. Dat concept wordt prima uitgewerkt en al snel hebben de drie hun leven niet meer in de hand en in dit opzicht is Chronicle een hele realistische uitwerking van een onrealistisch concept, namelijk superkrachten. Mede daardoor kon ik de film erg waarderen. 

21 Jump Street

Genre: Komedie (109 min.)
Met: Jonah Hill, Channing Tatum & Ice Cube
Regie: Phil Lord & Chris Miller
Waardering: 3.5 / 5

21 Jump Street is een komedie die gebaseerd is op de gelijknamige serie uit 1987. Ik ken de serie niet, ook al was ik al twee jaar oud, maar het schijnt redelijk populair geweest te zijn. Wie ik wel ken is Jonah Hill, een grappige acteur die mij met Moneyball aangenaam verraste. Hij is maar liefst 18 kg afgevallen voor deze film en dat is goed te zien. Samen met Channing Tatum, een acteur die ik heel wat minder waardeer, vormt hij een komisch duo dat met behoorlijk wat flauwe humor een redelijk standaard verhaal afwerkt. Desondanks is 21 Jump Street een geslaagde komedie en dat komt vooral door de chemie tussen Tatum en Hill. Het is een combinatie die niet waarschijnlijk is, maar goed werkt.

Jenko (Tatum) is een hotshot op high school, in tegenstelling tot Schmidt (Hill) die een nerd is. De stereotypen hersenloze hunk en lelijke bolleboos worden expres aangedikt en wat later blijkt ook wel waarom. Na high school, waar Jenko maar net voor slaagt, melden ze zich allebei aan voor de politieacademie. Ze blijken elkaar al snel goed aan te vullen, want Jenko mist wat hersens en Schmidt wat spieren en uithoudingsvermogen en samen komen ze relatief ongeschonden hun opleiding door. Eenmaal aan het werk als agenten gaat het echter al snel mis, op een briljant komische manier. Schmidt en Jenko zijn twee seksueel gefrustreerde agenten die op een nogal onorthodoxe wijze een bendelid van een drugsbende arresteren. Ze lossen wat overwinningsschoten na hun eerste succesvolle arrestatie, hetgeen niet wordt gewaardeerd door de chef, en komen wegens hun beperkte hersencapaciteit en jeugdig voorkomen in een speciaal politiekorps terecht. Dit korps heeft als doel de twee fonkelnieuwe agenten, undercover als studenten, te laten infiltreren in een high school waar dodelijke drugs wordt verhandeld. Aan Jenko en Schmidt de taak om zowel de dealers als de supplier op te sporen. En dat in deze specifieke volgorde.

Leider van het clubje jong uitziende, niet al te snuggere agenten is Cpt. Dickson (Ice Cube) die met veel 4-letterige bijvoeglijke naamwoorden duidelijk maakt wat de opdracht is. De film neemt zichzelf totaal niet serieus, waardoor grappen prima overkomen en ontzettend flauwe, vaak seksistische puberhumor eigenlijk nooit misplaatst is. De reden dat alles prima loopt is omdat Schmidt en Jenko samen best grappig zijn. Daarnaast bevat de film heel wat memorabele oneliners zoals deze; "I am one gay black kid getting punched in the face away from a nervous breakdown" van de rector. Verscheidene uitspraken alleen al zijn grappiger dan alle grappen bij elkaar van menig andere komedie.  De humor is flauw, maar sterk, en zo prominent aanwezig op een gunstige manier dat het scriptwriting 101-verhaal er niet meer zo toe doet.

Johnny Depp speelde in de originele 21 Jump Street serie en heeft ook hier, net als Dustin Nguyen, een gastrol weten te bemachtigen. Jonah Hill, die mede verantwoordelijk is voor het script, hetgeen goed uitpakt, heeft twee karakters voor Depp en Nguyen bedacht. Er schijnen allerlei verwijzingen naar het origineel te zijn en als je 40 bent en die serie kent is dat leuk, maar anders zullen ze je waarschijnlijk niet zo opvallen. 21 Jump Street is echter ook een prima komedie als je de serie nog nooit gezien hebt, je Johnny Depp niet kent en je bij jezelf te raden gaat waar je Channing Tatum nou nog meer hebt gezien.