Er werd altijd gedacht dat een invasie van aliens van buitenaf zou zijn. Nu blijkt, zo vertelt Pacific Rim in de intro, dat de aliens, genaamd Kaiju, uit de krochten van de Stille Oceaan komen. Via een teleport naar een ander universum, dat wel.
In Pacific Rim staat de mens op het punt van uitsterven. De Kaiju worden steeds groter, hun bezoeken steeds frequenter en de mensheid heeft maar weinig middelen over ter bescherming. Het Jaeger-programma wordt opgestart: massieve robots die het gevecht met de Kaiju aan gaan. Meer verhaal is er niet, het is vooral genieten van de actie en graphics. Die laatste zijn overigens dik in orde, maar zoals zo vaak heeft Pacific Rim niet meer te bieden dan deze graphics en wederom overbodige 3D.
Dat is jammer, want regisseur Guillermo Del Toro (Pan's Labyrinth, Hellboy) heeft echt wel meer in zijn mars dan dit. Pacific Rim doet niet alleen aan Transformers denken, het lijkt er ook gewoon op en dat is geen goede zaak. Een groot probleem van beide films is dat je geen enkele binding hebt met robots, aliens en Jaegers, dus kijk je alleen maar naar de spectaculaire beelden.
Wanneer de robots niet aan het vechten zijn, wordt er gewerkt aan een definitieve oplossing voor het Kaiju probleem. Zeer matige acteurs tonen hun beperkte capaciteit, met als dieptepunt Rinko Kikuchi, die een van de piloten van een Jaeger speelt. Zo'n beperkte performance had ik al tijden niet meer gezien. Echt huilen met de pet op. Dat kan zelfs de battlespeech van Idris 'Tonight, we will CANCEL the apocalypse' Elba niet meer goedmaken.
Al met al is Pacific Rim gewoon matig. Matig verhaal, matige acteurs, sterke actie, sterke special effects, overbodige 3D. Na anderhalf uur heb je het wel gezien met de Kaiju en de Jaegers. Wanneer de special effects en de grootte van de monsters begint te wennen, merk je dat het laatste half uur inhoudsloos is. Inhoudsloos vermaak, maar dan helemaal niet zo vermakelijk.
