Met: Taylor Kitsch, Lynn Collins, Dominic West & Mark Strong
Regie: Andrew Stanton
Waardering: 3.5 / 5
John Carter of Mars is de adaptatie van een boekje genaamd 'The Princess of Mars' uit 1912, geschreven door Edgar Rice Burroughs. Deze man is vooral bekend om zijn andere creatie; Tarzan. John Carter had de eerste animatiefilm van Disney kunnen worden, maar uiteindelijk werd de film niet afgemaakt en kwam de eer van Disney's eerste film toe aan Sneeuwwitje. Het heeft vervolgens nog 79 jaar geduurd voordat John Carter ook daadwerkelijk op het witte doek zou verschijnen. Disney haalde Andrew Stanton in huis, geen onbekende in films waarin nog wel eens een computer wordt gebruikt. Hij won Oscars voor Finding Nemo en WALL-E. Met een budget van 250 miljoen, een goede regisseur en een succesvolle franchise (vooral in Amerika) kan het eigenlijk niet mis gaan. En dat is ook niet gebeurd.
In deze nieuwste telg van Disney gaat John Carter (Kitsch) de stad Helium redden van totale vernietiging. Helium is al eeuwen in oorlog met Zodanga, zo wordt verteld in de introductie, en je zou dus kunnen zeggen dat het een gelijke strijd is. Helium en Zodanga bevinden zich op Mars. Er is leven op Mars, jazeker. Dit gaat echter veranderen, want de Thern (een groepje kale discipelen) geven de leider van Zodanga een machtig wapen, namelijk de Negende Straal of het Negende Licht. Dat is blauw, mocht je het je afvragen. Met de Negende Straal kan hij mensen vaporiseren, á la War of the Worlds. Disney vermijdt veel bloed, over het algemeen, en zal gedacht hebben dat vaporiseren een efficiënte, futuristische en grafisch aantrekkelijke manier is om te sterven. Je bent alsnog dood natuurlijk, hoe je het ook wendt of keert.
John Carter komt via een omweg op Mars terecht. Het is het jaar 1868, John is een oorlogsveteraan van de Burgeroorlog en na afloop is John zijn vertrouwen in de mensheid kwijtgeraakt. Zijn vrouw is vermoord en in films geeft dat een carte blanche voor eigenlijk elke mogelijke onderneming. De ondernemingen variëren van 'roaring rampages of revenge' (Kill Bill) tot totaal doelloos in een camper door Amerika toeren (About Schmidt <-- topfilm!). Johns onderneming is echter vrij bescheiden. Hij wil een goudmijn bezitten en vies rijk worden, of zoals de Engelsen dat mooi kunnen verwoorden: "I wanna be filthy rich". Maar wanneer de lokale sheriff en wat Apaches zijn plan dwarsbomen, hij één van die kale discipelen in een grot vindt en via een medaillon wordt geteleporteerd naar Mars kan hij die goudmijn wel op zijn buik schrijven.
Op Mars aangekomen op het Marsoppervlak blijkt dat springen voor John Carter het beste transportmiddel is. Als een volleerd krekel hopt hij van rots naar rots en afstanden van honderden meters worden moeiteloos afgelegd. Ter uwer informatie: de valversnelling is 3,74 m/s2 op Mars. Op Aarde is dat 9,832 m/s2 en op de Maan 1,62 m/s2. Met andere woorden, de zwaartekracht op Mars zit tussen die van de Aarde en de Maan in, dus het zou misschien theoretisch mogelijk zijn. Ook heeft John Carter last van zandstormen, die ook daadwerkelijk op Mars te zien zijn. Ademen gaat hem ook heel aardig af, wat de meeste mensen hem niet na zouden doen.
John maakt door al dat hoppen snel indruk op de inboorlingen van Mars, de Tharks, door al springend wat luchtschepen neer te halen. De Tharks kunnen niet springen, zijn groen en hebben slagtanden en bovendien vier armen. Via de Tharks komt John meer en meer te weten over de problemen die zich afspelen op Mars en zijn rol in het geheel wordt al snel duidelijk. Hij is de Messias, in het kort. De sympathieke held moet de leider van Zodanga stoppen, het lot tarten, de kale discipelen ontwijken en zo pogen de balans op Mars te herstellen. Er is alleen één probleem. John heeft hier helemaal geen zin in.
John, sympathiek en gehard door de strijd, is een tamelijk immorele kerel geworden die alleen zich maar bekommerd om zijn hypothetische goudmijn. De mensen op Aarde kunnen hem al weinig interesseren, maar de locals van Mars natuurlijk al helemaal niet. Het is puur pech dat hij naar Mars is geteleporteerd en eenmaal daar aangekomen wil hij zo snel mogelijk weer terug. Maar al snel verliest hij het medaillon en zit hij vast op Mars, met krekelvaardigheden en zonder doel. Totdat de mooie prinses Dejah Thoris (Collins) letterlijk uit de lucht komt vallen.
John Carter, de film in dit geval, is een crossover tussen Avatar en Prince of Persia. Het werkt heel aardig en het resultaat is een hele vermakelijke avonturenfilm geworden in een vreemd universum dat desondanks toch nog vrij menselijk aanvoelt. John Carter, de persoon, beschikt over een goede portie humor en samen met de wat onhandige Tharks creëert dat best veel leuke situaties. Een van de leukste dingen in de film is een alienhond, genaamd Ula. Het beest is een soort kruising tussen een Hutt en een Boxer en is ondanks zijn logheid ontzettend snel. Ula heeft mij menig glimlach bezorgd en is naast grappig ook nog eens erg aandoenlijk. Ook de meeste personages in de film behouden een bepaalde vorm van menselijkheid waardoor je na een tijdje niet meer zo het idee hebt dat je naar science-fiction aan het kijken bent. John Carter, de film, voelt meer aan als een familiefilm dan science-fiction, iets dat ik bij Avatar veel minder had.
John Carter is minder spectaculair dan de trailer doet vermoeden. Actiescènes zijn groots uitgevoerd en hebben ongetwijfeld bakken met geld gekost, maar het draait toch voornamelijk om het verhaal en de sfeer die de film uitstraalt. Grafisch is de film bijzonder sterk, met veel oog voor detail. Het meeste van de film zal CGI zijn, maar alles oogt vrij realistisch. Nouja, voor sci-fi dan. De volop aanwezige humor is een essentieel onderdeel van een Disneyfilm en ook hier heb ik om sommige scènes hard moeten lachen. Het verhaal is af en toe behoorlijk kazig, met wat geforceerde dialoog tussen prinses en held, maar het mocht mijn pret niet drukken. Als je niet vies bent van wat Disney clichés en een redelijke hersenloze, maar toch vermakelijke film wilt zonder dat de film alleen maar actie behelst, dan is John Carter een prima keuze.
