5 Days of War

Genre: Oorlogsdrama
Met: Rupert Friend, Richard Coyle, Val Kilmer & Andy Garcia
Waardering: 1.5/5

Een oorlogsdrama over de oorlog in Zuid-Ossetië, in augustus 2008, die zoals je wel snapt maar liefst 5 dagen heeft geduurd. De film is ook bekend onder de naam `5 Days of August'. Rusland en Georgië vochten om een grensgebied: Zuid-Ossetië. Nederlanders zullen deze oorlog zich waarschijnlijk het beste herinneren vanwege Stan Storimans, de RTL-journalist die omkwam door Russische clusterbommen. De dood van één man was al snel meer nieuws dan die hele oorlog bij elkaar. Rusland heeft overigens altijd ontkent dit soort bommen, die niet gebruikt mogen worden volgens internationale verdragen, gebruikt te hebben. Regels opstellen over hoe je mensen mag vermoorden heb ik altijd wel fascinerend gevonden. Een clusterbom mag niet, maar een mislukt 'precisie'-bombardement wel. De intentie van moord is blijkbaar belangrijker dan het effect.

Terug naar de film, want ik dwaal af. De film begint met 4 journalisten in een Jeep in Irak. Dit is belangrijk, want we moeten sympathiseren met Thomas Anders (Friend) in deze film en dat gaat niet lukken, zoals zo duidelijk zal worden. Hij raakt tijdens een hinderlaag zijn vriendin Miriam kwijt en zijn chauffeur, die identiteitsloos blijft. Thomas is oorlogsjournalist, voor zover dat een term is, en die mensen worden in deze film gekarakteriseerd als zuiplappen die met een kater overdag allerlei gruweldaden filmen. Ik denk dat bekenden van Storimans misselijk worden bij het zien van deze film.

Een typische oorlogsfoto.

De ergste van het stel is de `Dutchman' (Kilmer). Hij vergelijkt de oorlog met een lelijke tandeloze hoer. Beiden zijn lelijk, maar kunnen je soms plezieren. Ik zie de overeenkomst niet echt en het plezier van oorlog ontgaat me eigenlijk ook. "It's just a war", zegt de Dutchman, wanneer ze beschoten worden door Russische troepen en de Georgische bevolking wordt afgeslacht. Ik ben wel fan van relativeren, maar dit gaat me wat ver.

Thomas en zijn cameraman Chris (Coyle) hebben een Georgische connectie waardoor ze in het conflictgebied geraken. Ze zijn op een Georgische bruiloft wanneer de pleuris uitbreekt. Russische straaljagers vuren raketten af op de menigte en veel mensen overlijden of raken gewond. Uiteindelijk draait de film om het verenigen van een paar familieleden van die bruiloft, voornamelijk omdat de cameraman de theorie heeft dat dit soort verhalen goed scoren. 

Elke film heeft een slechterik en afgezien van het volledige Russische volk is dat hier Kol. Demidov, uitstekend gespeeld door Rade Serbedzija, beter bekend als Boris the Bullet Dodger. Een kwaliteit die hij nog steeds bezit. Bij een inval wordt het volledige eenheid van Demidov vermoord, maar Demidov overleeft het voorval, om later een volledig insignificante rol te vervullen.

De film vertelt een heel eenzijdig, onrealistisch en ongeloofwaardig verhaal van de oorlog, claimt dat Rusland de oorlog begonnen is en plaatst Georgië in de slachtofferrol. Dat Georgië het conflict zelf is begonnen vergeet de film even te vertellen. "The first casualty of war is truth.", is de quote waarmee de film opent en de film bewijst dat zelf nog maar eens. Als er al iets uit deze film is te halen dan is het dat internationale belangen en politieke relaties zwaarder wegen dan burgerlevens. Deze trieste, maar misschien ook onontkoombare, werkelijkheid was mij echter al bekend.

Detective Dee and the Mystery of the Phantom Flame

Genre: Detective
Met: Andy Lau, Bingbing Li, Chao Deng & Carina Lau
Waardering: 2.5/5

Keizerin Wu (C. Lau) staat op het punt om de macht over te nemen. De kroning van de keizerin komt in gevaar door een aantal mysterieuze moorden op haar ministers. Ze besluit om de beste detective van het land uit de gevangenis te halen, waar ze hem zelf heeft ingestopt. Detective Dee (A. Lau) is een professioneel rebel en hij moet de moorden gaan oplossen en wordt daarin bijgestaan door Jing'er (Li) en Pei (Deng). De film is een combinatie tussen Sherlock Holmes en Crouching Tiger, Hidden Dragon. 

Detective Dee volgt altijd zijn instinct en heeft zijn eigen agenda. Wat daar precies instaat en waarom hij bepaalde dingen onderzoekt blijft meestal erg vaag. Hij moet het doen zonder alle technische snufjes van Holmes, het is immers het jaar 689, maar beiden hebben wel hetzelfde analytisch vermogen en dezelfde soort humor. Ook Dee heeft zijn portie droge opmerkingen, al komen die niet direct over aangezien mijn Mandarijn niet al te best is. Dee kan ook bijzonder goed vechten, net als alle andere personages in de film. 

Detective Dee

Pei is zijn hulpje en beschikt over een flinke bijl waar hij behoorlijk bekwaam mee is. Pei, een blonde Chinees, fungeert als Dawson en waar zijn loyaliteit ligt wordt snel duidelijk. Voor de anderen geldt dit niet. Jing'er, de persoonlijk lijfwacht van de keizerin, helpt ook mee in de zoektocht naar de moordenaar. Wanneer je je persoonlijke lijfwacht weg stuurt is het idee van een persoonlijke lijfwacht weg, lijkt me. Vreemd.

Dat is echter nog niet zo vreemd als de beenspieren van onze helden. Uit stand springen ze vele meters en hun zolen zullen knap elastisch geweest zijn zo'n 1300 jaar geleden, want ze hoppen van muur naar muur. Ook zwaartekracht heeft soms maar zelden invloed, totdat er honderden pijlen worden afgeschoten. Deze bewegen en dalen wél in keurige parabolische curven. Eén wereld met twee soorten fysica; dit zou Newton niet gewild hebben.

Pei en Jing'er

Wanneer een pratend hert de keizerin komt waarschuwen voor het naderende onheil heb ik het een klein beetje gehad met deze onzin. Het beest blijkt zelfs een verdachte. Het pratende hert wordt gecompenseerd door een aantal aardige en goed gechoreografeerde vechtscènes, waarbij men eens heeft gekozen voor iets anders dan die eeuwige zwaarden. Een bijl, een speciale knots en een zweep zorgen in de capabele handen voor aardig wat vermaak.

Het verhaal is goed te volgen, maar wel  voorspelbaar en langdradig en dat is niet fijn bij detectives. Er gebeuren allerlei onverklaarbare dingen, die niet verklaard gaan worden. Zelfs niet met pratende herten. De actie is vet, de CGI is dat allerminst. Enorme ongedetailleerde stadsdelen en uitgestrekte stukken water met honderden schepen erin zien er niet geloofwaardig uit en voegen bovendien niets toe aan de film. De personages zijn tenslotte vlak en niet interessant, al worden ze wel prima vertolkt.

De film blijft een beetje standaard en haalt nooit het niveau van de andere vlieg- en springfilms uit het verre Oosten, zoals Hero en House of Flying Daggers. Er mist diepgang, spanning en sfeer, iets dat in veel Chinese en Japanse films vaak wél te vinden is.

That's What I Am

Genre: Drama / Komedie
Met: Ed Harris, Chase Ellison & Alexander Walters
Waardering: 2/5

De 13-jarige Andy (Ellison) probeert op de basisschool een `low-profile' te houden, zodat de pesters hem niet in het vizier krijgen. Alles loopt op rolletjes totdat zijn docent Mr. Simon (Harris) voor het gezamenlijk eindproject zelf groepjes maakt van 2 personen en Andy koppelt aan de grootste nerd van de school, Stanley (Walters).

Andy krijgt net als de andere nerds te maken met Freel en Ricky Brown, de 2 grootste pestkoppen van de school. Hij ondervindt langzaam wat het is om gepest te worden en krijgt daardoor steeds meer waardering voor Stanley, die de pestkoppen hun gang laat gaan. Andy gaat Stanley respecteren, waardoor er wederzijds respect ontstaat. Stanley heeft met zijn 3-cijferige IQ het lot van de pestkoppen voorzien en troost zich met de gedachte dat types als Ricky Brown (die de 3 cijfers niet zullen halen) 20 jaar later naar alle waarschijnlijkheid nog steeds niets kunnen. Iets dat de aftiteling nog eens moralistisch beaamt.

Dit alles is niet grappig natuurlijk, al zullen pesters daar misschien anders over denken. De grappen komen voornamelijk van de verteller, Andy op volwassen leeftijd. De verteller kijkt terug op zijn tijd op de basisschool en praat als een eloquente columnist met scherp geformuleerde volzinnen. Helaas is Andy niet grappig en het onderwerp leent zich niet heel goed voor grappen. De leuk bedoelde opmerkingen van de verteller zijn wat ongepast.

Mr. Simon is de reden dat ik deze film wilde zien. Ed Harris is een goede acteur en ook hier zet hij de sympathieke Mr. Simon, een wereldverbeteraar en goedzak van nature, goed neer. Zijn morele superioriteit betaalt zich door middel van een slogan-wedstrijd uit in een Pontiac GTO. Later verkoopt hij de Pontiac, want hij is niet materialistisch ingesteld. Alles leuk en aardig, maar hierin draait de film een beetje door. Redelijke wezens zoals Mr. Simon kunnen zich toch niet onttrekken aan de algehele tofheid van een Pontiac GTO, laat staan dat ze zo'n ding inruilen voor een Kever.

De film gaat over tolerantie, in de tijd van de Vietnam-oorlog. Terwijl Amerikaanse soldaten met napalm bossen, dorpjes en mensen levend verbranden, krijgen wij vraagstukken voorgeschoteld op een typisch cheesy, Amerikaanse, moralistische manier. Het ligt er ontzettend dik bovenop en dat vind ik naar, zeker als je kijkt waar de film uiteindelijk op uit draait.

SPOILER: Het vreemdste is misschien nog wel de gedachte achter de film. Mr. Simon leest de klas voor uit Joan of Arc, de Franse vrijheidsstrijdster. Joan of Arc leidt de Fransen naar verscheidene overwinningen tegen de orders van haar superieuren in. Wanneer Mr. Simon ervan wordt beschuldigd een homoseksueel te zijn, stopt hij met lesgeven en vlucht hij naar een andere staat. Hij wil de eer aan zichzelf houden, maar moet hij niet net als Joan of Arc vechten voor zijn rechten? Als weglopen voor problemen de moraal is van de film weet ik niet of dit wel geschikt is voor kinderen op de basisschool, hetgeen de doelgroep van de film lijkt te zijn.

Priest

Genre: Sci-Fi / Horror / Thriller
Met: Paul Bettany, Cam Gigandet, Maggie Q & Karl Urban
Waardering: 1.5/5

3D wordt steeds vaker een excuus voor iets waaraan je een euro extra kwijt bent om vervolgens met een niet-passende bril enkele scènes toffe 3D te mogen aanschouwen in een verder volledig hersenloze film. Priest valt ook in dit snel groeiende rijtje van algehele inspiratieloosheid, weggemoffeld door visuele hoogstandjes.

De film begint met een intro in stripvorm waarin wordt verteld dat de wereld al millennia lang in oorlog is. Die oorlog wordt gevoerd tussen de mensen en de vampieren. De vampieren waren aan de winnende hand, totdat de priesters opstonden; getalenteerde `warrior-monks' die door middel van het gebruikelijke zilver, kruizen en daglicht de vampieren een halt toe riepen. De vampieren werden vervolgens opgesloten in reservaten (Waarom? Maak ze gewoon dood.) en sindsdien is de rust wedergekeerd op Aarde, totdat een groep vampieren bekenden van Priest (Bettany) ontvoeren.

Priest is sinds de laatste oorlog overbodig geworden en woont nu in een stad die wordt geregeerd door de Kerk. De vergelijking met middeleeuws christendom is snel gemaakt. De Kerk heeft de bevolking van de stad in haar greep en claimt dat zolang men de Kerk dient en in God gelooft de vampieren niet zullen terugkeren. Een raad geestelijken indoctrineert de burgers met leuzen als: "To go against the Church is to go against God." De stad is een rokende bende van ongezelligheid, tot op de tanden bewapende militairen, hetgeen het geloof van veiligheid niet echt bevordert lijkt me, en angstige inwoners. Boven de stad hangt een dikke laag smog en de stad is volledig geautomatiseerd. Zelfs de biechthokjes hebben automatische deuren en digitale biechtmogelijkheden. 

Buiten de stad is het heel anders, het wordt de `Wastelands' genoemd. Er zijn dorpjes en ranches, men loopt rond in cowboy-kleren en de lokale sheriff Hicks (Gigandet) draagt een authentieke sheriffster. Er rijdt nog een stoomtrein (ter vergelijking, Priest rijdt op een straalmotor-motor die zo'n 400 km/h gaat en wordt opgeladen door zonne-energie. Nou, dan hebben ze de zonne-energie efficiëntie aardig onder de knie gekregen in deze vampierenwereld), men heeft oude pistolen en geweren en draait grammofoonplaten van oude muzikanten. Het is alsof de tijd buiten de stad heeft stilgestaan en ze eind 19e eeuw in het Wilde Westen zijn blijven hangen, maar dan met vampieren i.p.v. bandieten. Het enorme verschil tussen de stad en de omgeving is absurd en het verhaal vertoont flinke plotgaten en een hoop slecht gejatte scènes.

Het is niet dat ik een goede film had verwacht. Deze films zijn dat maar zelden, maar de film is ook niet leuk om naar te kijken en klopt van geen kanten. Allerlei dingen passen niet in het plaatje. De vampieren zijn wezens die lijken te zijn weggelopen uit een random horrorfilm. De vampieren hebben geen ogen, maar weten Priest en zijn compagnons altijd feilloos te vinden. De baas van de vampieren (Urban), die net als Priest naam- en karakterloos is, orkestreert de hele meute monsters naar dorpjes om daar eten te verzamelen onder begeleiding van klassieke muziek. Hij dirigeert het dorpje de vernieling in, als het ware, en is de enige die voldoet aan de klassieke vampier die we uit vele andere films kennen.

Wat Rob de Geus heeft met rubbertjes heb ik met Priest; ik word hier niet vrolijk van. De slotscène laat meer dan genoeg ruimte voor een sequel. De film zelf is terecht vrij hard geflopt, dus laten we hopen dat de producenten het bij dit misbaksel laten.

Barney's Version

Genre: Drama
Met: Paul Giamatti
Waardering: 4.5/5

Barney (Giamatti) is de eigenaar van `Totally Unnecessary Productions'. Hij maakt een slechte soap, die het al 30 seizoenen volhoudt. De soap heeft wat weg van een levende boeketreeks. Uit zijn werk gaat hij direct door naar z'n stamkroeg, Grumpy's Bar. Daar komt hij rechercheur O'Hearne tegen, die een boek over Barney geschreven heeft. O'Hearne is een soort Peter R. de Vries, eenmaal overtuigd van iemands schuld of onschuld gaat hij tot het uiterste om dat te bewijzen. Barney is ooit beschuldigd van de moord op zijn beste vriend, maar de zaak is toen nooit opgelost, omdat ze het lijk niet hebben kunnen vinden. Het verhaal van O'Hearne is één kant van het verhaal, Barney's Version de andere.

"You screwed over everyone you ever knew or cared about." zegt O'Hearne. Net als De Vries is O'Hearne niet bijzonder sympathiek en nogal zelfingenomen, maar hij heeft wel een punt. Barney leren we kennen als iemand die egoïstisch is, cynisch, lomp, zwartgallig en ongeïnteresseerd in de meeste mensen om hem heen. Hij is op verscheidene vlakken onuitstaanbaar, maar hij wekt vaak medelijden op en na een tijdje ga je Barney steeds meer waarderen. Zijn sarcasme, zwarte humor, vrouwenkeuze en zijn typische vrienden om hem heen creëren een persoonlijkheid zoals je die in film maar zelden ziet. Ondanks zijn schaamteloze rotstreken voel je sympathie voor Barney. Paul Giamatti is de uitgelezen kandidaat voor dit soort rollen, zoals hij eerder al in de fantastische film Sideways liet zien. 

De verklaring voor Barneys persoonlijkheid ligt, uiteraard, in het verleden. Beïnvloedt door vele mensen ontwikkelt Barney zich tot de persoon die we in de openingsscène zien, waar hij zichtbaar geniet van het stalken van de huidige man van z'n ex. Dat de man na Barneys nachtelijke telefoontje een hartaanval heeft gekregen kan hem niet echt interesseren. 

De vele personages die Barney gedurende zijn leven tegenkomt hebben allemaal karakter en krijgen genoeg tijd en dialoog om deze te ontwikkelen. Ze worden heel goed gespeeld door mensen als Rosamund Pike, Minnie Driver, Scott Speedman en Dustin Hoffman. Zijn 3 exen, zijn vader, zijn vrienden en zijn kinderen, allemaal zijn het min of meer herkenbare, tastbare personages die vaak ook nog heel grappig zijn. Scherpe en venijnige dialogen houden je geboeid gedurende de film. Het feit dat het verhaal, naast de vele geniaal geschreven dialogen en strak geregisseerde scènes, ook goed is, maakt dit een geweldige film.