Scream 4

Genre: Horror / Komedie
Met: Neve Campbell, Courteney Cox & David Arquette
Waardering 3.5/5

Ik moet maar meteen toegeven dat mijn waardering voor de film vooral uit nostalgie voortkomt. Toen (ik was 12 ofzo) vond ik Scream bijzonder eng, nu vind ik deel 4 vooral grappig en doet het me denken aan goede tijden. Ook deel 2 en 3 heb ik vrij snel gekeken nadat ze uitkwamen en ik vind Scream vele malen leuker dan bijvoorbeeld de Halloween, Final Destination of de I Know What You Did Last Summer horror-reeks.

10 jaar na de laatste slachtpartij in Woodsboro (Scream 3) komt Sidney Prescott (Campbell) weer eens langs in het dorpje om haar boek te promoten. Ze heeft in de afgelopen 3 Scream-films trauma's moeten doorstaan die de meeste mensen tot waanzin zouden drijven, maar Sidney heeft de gebeurtenissen verwerkt door een boek te schrijven. Naast Sidney maakt ook Ghostface zijn/haar retour, om voor ons vermaak weer de nodige hoeveelheid mensen af te slachten en Sidney een verse portie trauma's te bezorgen.

Personen lijken maar al te graag vermoord te willen worden. Ze zien Ghostface en zijn benieuwd of hij het echt is, ze doen de deur open na verscheidene dreigtelefoontjes of ze komen uit hun auto nadat Ghostface ze net heeft bedreigd. Dat soort idiote situaties. Systematisch slacht Ghostface de domme personages af, vaak zelfs nog op dezelfde soort locaties als in de eerdere films. De formule is hetzelfde gebleven en deel 4 is één van de betere uit de reeks. Ik heb me erg goed vermaakt tijdens het kijken van de film.

Wel kon ik me storen aan Dewey (Arquette) die nog steeds de sheriff is, echt helemaal niks kan en ondertussen getrouwd is (ook in het echt trouwens) met Gale (Cox). Wie valt er nou op Dewey?  Kinky, dichtgeplamuurde reporter Gale toch zeker niet. Dewey probeert met zijn politiekorps, bestaande uit volslagen imbecielen, de moorden op te lossen, waarbij deputy-sheriff Hicks (Marley Shelton) de kroon spant. Ze is opmerkelijk vervelend en hoeft maar weinig moeite te doen om me te irriteren. 

Andere personages worden gekenmerkt door oppervlakkigheid. Praktisch iedereen is inwisselbaar en deze personages, die vaak niet vervelend zijn om te aanschouwen, dienen vooral als slachtvee. Het grappige aan de personages is hun horrorkennis. Men kent alle horror-clichés en probeert deze te vermijden. Tevergeefs natuurlijk. Complete theorieën over het horrorgenre, verhaalont-wikkeling en het opbouwen van een personage worden onderbouwd met argumenten uit bestaande horrorfilms. 

Scream 4 maakt voortdurend haar eigen genre belachelijk en de film neemt zichzelf niet al te serieus. De personages die karakter nodig hebben nemen dat mee uit de vorige films, de rest is eigenlijk niet interessant en al snel ben je weer ondergedompeld in de typische sfeer van Woodsboro. "What's your favorite scary movie?" De moorden, de oude vertrouwde koppen en de combinatie van spanning en droge humor maken dit een feest van herkenning. Een leuke film uit een reeks die 10 jaar na dato dit deel nog prima kan hebben.