Frankenweenie

GENRE: Animatie
CAST: Charlie Tahan, Wynona Rider, Catherine O'Hara e.a.
REGIE: Tim Burton
WAARDERING: 3.5 / 5
-----------------------------------------------------------------------------------------

Tim Burton begon zijn carrière met allerlei 'shorts'. Dat zijn klein filmpjes. Een van die shorts was Frankenweenie, afkomstig uit 1984 en nu, vele succesvolle jaren later, heeft Tim Burton van Frankenweenie een volwaardige film gemaakt. Het resultaat mag er wezen.

Frankenweenie vertelt het verhaal van Victor (Charlie Tahan) die zijn hondje Sparky verliest. Victor, een briljant kind met de achternaam 'Frankenstein', verzint een manier om Sparky weer tot leven te wekken, maar wanneer zijn geheim door anderen wordt ontdekt, breekt de pleuris uit. Ondertussen zien we een hoop leuke scènes met Sparky en komen daarnaast de vele overdreven stereotypen goed uit de verf. Hoogtepunt is een bizar meisje dat visioenen van haar kat Mr. Whiskers verkondigt aan haar klasgenoten. Soms zelfs eng, dat kind.

Naast Victor zien we ook zijn liefdevolle ouders, zijn buurmeisje Elsa Van Helsing en wat vervelende kinderen. Juist die andere kinderen zorgen voor veel vermaak, zeker als je de horrorklassiekers een beetje kent. Talloze verwijzingen naar oude en wat nieuwere horrorfilms komen voorbij. Zo wil een Japans jochie zijn schildpad tot leven wekken, maar dat gaat fout. Het gevolg is een enorme schildpad die door de straten van het dorp chaos en vernieling aanricht. Een leuke verwijzing naar Godzilla, hetgeen van origine (Gojira uit 1954) een Japanse film is.

Als je Tim Burton animatiefilms laat maken, weet je ondertussen wat je krijgt. Zijn eigen stijl herken je meteen en de grafische handtekening van Burton is ook in deze film onmiskenbaar. Daarnaast heeft Burton gekozen voor stop-motion en zwart-wit. Stop-motion is simpel gezegd het handmatig - met poppen in kleine decors - maken van filmbeelden door poppen te positioneren, een frame te schieten - foto maken, zeg maar - en dan de poppen iets anders positioneren, frame schieten etc etc. Anders gezegd: dat kost belachelijk veel tijd. In een seconde gaan 24 frames en één animator is een week bezig met een scène van 5 seconden. Maarja, zo ging het vroeger ook en Tim Burton wilde graag dicht bij de basis van zijn inspiratiebron, de klassieke horrorfilms, blijven.

Frankenweenie mist net dat beetje extra aantrekkingskracht om je helemaal in die film te zuigen. De film is echter, vooral door de gebruikte technieken en geslaagde personages, verfrissend en weet zich makkelijk te onderscheiden van de huidige generatie animatiefilms.