Life Of Pi

WAARDERING: 4.5 / 5

Onder het mom van 'beter ooit dan nooit' heb ik dan toch Life Of Pi gekeken. Een film waar ik alleen maar goede verhalen over had gehoord, maar waar ik desondanks niet in geïnteresseerd was. Een jongetje op een boot, met een tijger, en een zebra. Ik weet het niet hoor, en dan ook nog van die Bollywood-stukken erin zeker? Ik verwachtte zo'n audiencepleaser, een cheesy film. Ik had het fout.

Life Of Pi is vrij briljant. Dat begint bij het verhaal, dat op papier nogal vergezocht lijkt. (Laten we Krishna op onze blote knietjes danken dat er niet bij stond: 'based on true events'.) Het verhaal wordt vakkundig uit de doeken gedaan door een sterk personage. Binnen mum van tijd krijgt het personage - Pi - lading, mede door de prachtig geschreven dialogen die helpen de kleine Pi te definiëren. Zijn relatie met zijn ouders, zijn zoektocht naar God(en) en zijn fascinatie met de dierentuin zijn allemaal significante factoren die bijdragen aan de slimme jongen die Pi uiteindelijk geworden is.

Naadloos schakelt de film meerdere malen tussen de oude Pi en de Pi die het avontuur beleeft. En beide Pi's zijn heel erg likable. De oudere versie, misschien een jaar of 40, is vooral verstandig, gooit er wat Indische wijsheden uit en weet de schrijver van het titulaire boek te intrigeren met zijn verhaal. (Het format van de film is een interview met flashbacks, in wezen.) Zelfs de verhalen die eigenlijk niets aan het plot toevoegen, zoals het verhaal over hoe Pi aan zijn naam komt, zijn sterk en doen je glimlachen. De jonge Pi moet overleven, bedenkt manieren om met de tijger overweg te kunnen en leert allerlei technieken op de reddingsboot. Ook de Pi op de boot doet er niet lang over om de harten van de kijker te veroveren.

Naast het verhaal zijn er de prachtige beelden. India wordt kleurrijk verfilmd, met veel contrast en intense kleuren. Wanneer het minder gaat met Pi verandert het kleurenpalet in grijzere tinten. Met name op zee worden de beelden echter pas echt indrukwekkend. Walvissen, een reuzenoctopus in gevecht met een potvis, vliegende vissen, lichtgevende algen en de tijger, genaamd Richard Parker, zijn magnifiek vormgegeven. Ik heb me de halve film afgevraagd of die tijger nou echt was of niet, maar het blijkt dus CGI te zijn. Computer-Generated Imagery. Nep dus. Dat je het even weet.

Life Of Pi mag dan niet de meest realistische survivalfilm zijn en Pi weet misschien nooit zo te overtuigen als bijvoorbeeld Tom Hanks (met Wilson, de volleybal) in Cast Away, het is wel een machtig en magisch verhaal. De purist onder ons, en misschien de bioloog ook, en ach, ook de weldenkende medemens, zal waarschijnlijk niet geloven dat de tijger Pi nooit te pakken krijgt. De tijger is wel de voornaamste bron van bedreiging, samen met honger en uitdroging, maar je moet wel een hele erge zuurpruim zijn als je niet te doen hebt met Pi, eenzaam dobberend op zee met een Bengaalse tijger aan zijn zijde.

Dus heb je Life Of Pi nog altijd niet gezien vanwege de angst op een cheesy Bollywoodproductie en ben je geen zuurpruim? Kijk deze dan nog even. Daar krijg je echt geen spijt van.