Na de dood van de man des huizes zijn moeder en dochter achtergebleven. Wanneer de broer van de overledene op de stoep staat, brengt hij niet alleen goede manieren en culinaire hoogstandjes mee.
Dat Park in al zijn personages potentiële seriemoordenaars ziet was al wel duidelijk in Oldboy, uit 2003. Ook in Stoker wordt al snel duidelijk dat achter alle etiquette de meer duistere kant van de mens schuil gaat. Nicole Kidman heeft haar blik vaak op ijskoud staan, Matthew Goode doet denken aan Casey Affleck in The Killer Inside Me en Mia Wisakowska (Alice in Wonderland) heeft een houding alsof ze elk moment iemand kan neersteken. Een soort intrinsieke haat na het overlijden van haar vader heeft zich meester gemaakt van de jonge India (Wisakowska) en het is slechts wachten tot het eruit komt.
Zo lomp als in Oldboy wordt het nooit - kan ook bijna niet - maar toch beginnen de bizarre situaties zich al snel op te stapelen. De eerste moord blijkt slechts de katalysator te zijn voor meer verderfelijke praktijken; een thema waar Park dus wel raad mee weet. Verder is het script echter vrij zwak. Daar kunnen geen slow-motionbeelden van doodbloedende mensen in bloemenvelden wat tegen beginnen.
De film scoort desondanks een voldoende door de intrigerende sfeer die wordt gecreëerd en doordat Park de ene na de andere prachtige scène, hoe luguber ook, op het scherm tovert. De man is een ware beeldkunstenaar. Stoker is een veredelde oefening kunstzinnig moorden. Met een goed verhaal was dit meteen een cultfilm geworden, maar nu zullen alleen de puristen en Park-fans het waarderen. Park zet veel bijzondere beelden achter elkaar, maar een geheel wordt het niet. Daarvoor is alles te fragmentarisch, zijn de personages niet overtuigend genoeg en is het mysterieuze sausje net wat teveel van het goede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten