26-08-2013

The Best Offer

WAARDERING: 4.5 / 5


Veilingmeester Mr. Oldman kan het eigenlijk met niemand vinden. Maar dan kruisen de paden van Mr. Oldman en Claire en ontstaat er een bijzondere band. 

Mr. Oldman is een toepasselijke naam voor iemand die zich bezig houdt met antiek. Zowel voor taxaties als veilingen ben je bij Mr. Oldman aan het juiste adres. Oldman's Auctions draait goed, gezien Mr. Oldman's woning. Hij veilt de objecten zelf en houdt daar een leuk zakcentje aan over. Daarnaast blijkt hij sommige werken als vervalsingen te taxeren om de waarde ervan te verminderen, ze vervolgens ter veiling aan te bieden en ze zelf op te kopen via zijn handlanger Billy (Donald Sutherland) in de zaal. Zo tikt hij originele, extreem waardevolle kunstwerken op de kop voor een prikkie, die vervolgens belanden in Mr. Oldman's kluis.

Mr. Oldman kan uren vertoeven in de kluis, die van aanzienlijke grootte is. De vele kunstwerken aan de muur doen hem glunderen, een blik die we verder maar weinig van hem zien. Een erg vriendelijk mens is Mr. Oldman namelijk niet. Hij is ijdel, stijf, snobby en bijgelovig. Hij kaffert zijn personeel uit, is een heetgebakerde arrogante zak met smetvrees en Geoffrey Rush speelt deze rol met verve.

Zijn tegenspeelster, Sylvia Hoeks, speelt Claire, een meisje met een hoop antiek in de aanbieding nadat haar ouders vorig jaar zijn overleden. Een villa vol zooi heeft ze geërfd, en ze weet niet wat ze er mee aan moet. Dus ze belt Mr. Oldman voor een taxatie. De omgang tussen Claire en Mr. Oldman is van vreemde aard, want Claire heeft agorafobie en weigert in de buurt van mensen te zijn. Ze heeft zich in een kamer in de villa opgesloten en communiceert met Mr. Oldman door de muur. Toch ontwikkelt zich een bijzondere band.

Meer wil je niet weten over deze geniale film. Het verhaal is zeer doordacht en origineel. Tussendoor valt er te genieten van Geoffrey Rush die wederom een weergaloze rol neer zet. Maar ook Sylvie Hoeks laat zich van haar beste kant zien. Het voormalig model spreekt bovendien haast accentloos Engels, hetgeen haar Nederlandse vrouwelijke collegae (afgezien van Famke Jansen) vooralsnog niet echt gelukt is. Yolanthe mocht in Pain and Gain dan vier zinnetjes tekst hebben, het klonk nergens naar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten