28 Hotel Rooms is meer een project dan een volwaardige film. De focus ligt zo erg op de twee hoofdpersonen, een naamloze mannelijke schrijver en een naamloze vrouwelijke data-analist, dat de film wat beperkt aanvoelt. Het is niet slecht, niet saai en zeker niet slaapverwekkend, maar op den duur beginnen de seks en de muren van de hotelkamers wat te vervelen. De protagonisten hebben daar overigens zelf ook last van, maar naar buiten gaan zit er niet in. En waarom is een data-analist 28 keer in een jaar of drie in hotels te vinden?
Regelmatig val je als kijker midden een scène of gesprek. Toch pak je vrij snel de draad weer op, waardoor regisseur Matt Ross zich een capabel regisseur mag noemen. Ook de hotelkamerscène met time lapse is leuk gevonden. Scènes voelen niet geforceerd aan, maar op het schrijfwerk valt wel wat aan te merken. Met name de besluiteloosheid van de personages is op een gegeven moment niet erg realistisch meer. With or Without You van U2 is er niks bij.
Lovenswaardig dat regisseur Matt Ross niemand anders in beeld neemt dan zijn twee hoofdrolspelers, afgezien van af en toe de room service. Maar na een niet onaardige 82 minuten weet je eigenlijk nog niet wie de hoofdpersonen zijn, wat hen drijft, wat ze zouden willen. We zien alles vanuit het perspectief van de hoofdpersonen, maar een echte band ontbreekt. Het helpt ook niet dat de relatie de eerste periode van puur fysieke aard is. Iets dat overigens dit maal een initiatief is van de vrouw.
Het probleem ligt niet bij Marin Ireland en Chris Messina. Beide acteurs zetten geloofwaardige karakters neer. De oorzaak ligt vooral in het feit dat we naast de gesprekken geen enkele informatie krijgen over de personages. Waar ze normaal wonen, waar hij over schrijft, wat zij analyseert. We weten het niet. Juist het aspect dat Up In The Air zo succesvol maakt, het leven van de personages buiten hun affaire om, ontbreekt hier. En dat is een gemis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten