Taxi Teheran

★★★★

Op 20 december 2010 werd de Iraanse filmmaker Jafar Panahi veroordeeld tot 6 jaar huisarrest en mocht hij de eerstkomende 20 jaar geen films meer maken. Nu, vijf jaar later, valt z'n tweede film sinds 2010 alweer te bewonderen.

Taxi Teheran is een dag in het schijnbaar normale leven van een taxichauffeur. Alleen, deze taxichauffeur is Jafar Panahi zelf en onder het mom van beveiligingscamera's filmt hij zijn klanten. Of de klanten acteurs zijn blijft even de vraag, zeker wanneer één van de klanten Panahi herkent en suggereert dat hij in het ootje wordt genomen en dat alles in scène is gezet.

In ieder geval voor de gek gehouden wordt de Iraanse overheid. Hun vonnis heeft gelukkig - tenminste vooralsnog - geen invloed gehad op Panahi en op satirische wijze stelt hij de dagelijkse problematiek binnen Teheran/Iran aan de kaak. Onderwerpen als diefstal, filmmaken, censuur en politiek worden in de taxi besproken. Door de klanten, niet door de taxichauffeur zelf. Sterker nog, Panahi lijkt bewust weinig te zeggen en laat stuurt de gesprekken hooguit in een bepaalde richting.

Gedurende de taxirit laat Panahi de kijker in het ongewisse betreffende de realiteit, maar is in ieder geval duidelijk dat het hier een mooie en originele protestfilm betreft. Alle klanten zijn vermakelijk op hun eigen manier, van de dief tot de mensenrechtenactiviste. Teheran blijkt een levendige, bruisende stad. Nog iets moois, een aftiteling ontbreekt. Zo kan het ministerie van islamitische Zaken de klanten niet opsporen.