Elle

★★★★★

Een film op het lijf geschreven van Paul Verhoeven, die met Isabelle Huppert een prachtig, zwartgallig drama maakt waarin een bijzondere, seksuele band op vreemde wijze wordt uitgediept.

Al in de eerste scène, tijdens de logo's van de filmstudio's, vindt er een verkrachting plaats. Een gemaskerde man stort zich op Michèlle (Isabelle Huppert) en vergrijpt zich aan haar. Gehavend, haast emotieloos blijft ze achter, neemt ze een bad en doet ze alsof er niks is gebeurd. Even later meldt ze het voorval wel aan vrienden, maar brengt ze het als iets triviaals, alsof iemand haar uitschold omdat ze over de stoep fietste.

Triviaal blijkt het voorval echter allerminst. Haar verkrachter is een bekende, stuurt berichtjes, begeeft zich rondom haar huis. Geweldig hoe spannend de film is met slechts de notie dat hij opnieuw kan toeslaan. Daarnaast ontwikkelt Michèlle bij Activision een game, heeft ze een relatie met een getrouwde man, ontbreekt de relatie met haar ouders en ziet ze haar infantiele zoon die zijn hart verliest aan een enorme feeks.

Naast spannend op meerdere vlakken is de film enorm grappig. Michèlle is een tikkie verbitterd, volledig onafhankelijk, maar ook enorm droog en bijdehand. Ze kan haar moeder niet uitstaan, hetgeen leidt tot hilarische situaties. Haar relatie met collega's, vooral nerds, en haar goede vriendin Anna gaat nooit gepaard zonder een randje seksualiteit. Daarnaast heeft ze een zwak voor losers, zoals haar ex. Het is Verhoeven op zijn best, met een actrice die zich helemaal overgeeft aan zijn regie. 'Het is een geniale, maar vieze oude man', zei Carice van Houten over hem. Dat blijkt hier maar weer.

Met name interessant is de erotische, onverschillige ondertoon. Soms lijkt het Michèlle daadwerkelijk niet uit te maken dat ze is verkracht. Het voorval transformeert langzaam tot een lugubere drift, de angst maakt plaats voor verlangen. Hoe Verhoeven dit verfilmt is subtiel en bijzonder effectief. Topfilm.