Midnight Special

★★

Oneliner:

Paranormaal ventje moet zijn wereld redden.

Gemaakt omdat:

Regisseur Jeff Nichols (Mud, Take Shelter) al een paar hits op zijn naam had staan en nu carte blanche lijkt te hebben. 

Gaat over:

Een religieuze sekte, de overheid, zijn vader en een vriend, die allemaal Alton achtervolgen. Het paranormale jongetje heeft visioenen, straalt met blauw licht anderen gedachten in en kan de toekomst voorspellen. Een gewild doelwit dus, voor zowel doemdenkers en de CIA. Vraag is echter wat het jongetje zelf wil en wat de reden is van zijn bestaan.

Met:

Michael Shannon als vader Roy. Hij speelt wederom een mysterieuze, getroebleerde man zoals hij dat al deed in Take Shelter. Joel Edgerton (Warrior) speelt Roy's goede vriend Lucas en samen proberen ze Alton te beschermen tegen de overheid, de sekte en andere krachten. Ook Kirsten Dunst is van de partij, geen vreemde wanneer het gaat om sci-fi thrillers, als de moeder van het jongetje. 

Overheersend gevoel:

Van net niet. Take Shelter was goed, Mud nog veel beter, maar dit raakt kant noch wal. De reactie van de volwassenen op het jongetje is ongeloofwaardig, zelfs als je de vreemde krachten van het jongetje voor lief neemt. De climax van de film werkt op de lachspieren en de spanningsboog is halverwege de film een slap aftreksel van de krachtige introductie. 

Wel sterk is de beklemmende sfeer die Nichols neerzet. Hij gebruikt onheilspellende, donkere beelden en meeslepende muziek. Zodoende zuigt de regisseur de kijker nu en dan in de film, maar de momenten van ongeloof zijn te overdadig aanwezig en halen je weer uit de ervaring.

Niet zien omdat:

De verwachtingen niet worden waargemaakt, de mooie verhalen uit Nichols' eerdere films afwezig zijn en de sci-fi elementen onsamenhangend zijn. Ben je op zoek naar een vreemde, psychologische sci-fi thriller, grijp dan terug op 10 Cloverfield Lane. Daar viel alles wél op z'n plek.