Jack Reacher: Never Go Back

★★

Tom Cruise heeft een regel: hij doet geen sequels, tenzij het om Mission Impossible gaat. Waarom hij voor Jack Reacher een uitzondering maakte is een raadsel.

Jack Reacher: Never Go Back is het vervolg op de degelijke box office-hit Jack Reacher uit 2012. Cruise speelt de actieheld uit de boeken van Lee Child en is bruut, intelligent, recht door zee en het liefst onbewapend. Reacher is in dit deel gecharmeerd van de stem - ze bellen regelmatig - van majoor Turner (Cobie Smulders) en vraagt haar mee uit. Wanneer ze niet komt opdagen op de date blijkt ze gearresteerd. Jack helpt haar ontsnappen, waarna een klopjacht plaats vindt op het duo. Weldra een trio, wanneer Jack te horen krijgt dat hij een dochter heeft.

Waar het origineel nog wel te pruimen was, laat deze film behoorlijk wat te wensen over. Finesse ontbreekt, clichés zijn er in overvloed. De verloren dochter vertraagt de film enorm. Bovendien vertolkt Yanika Darosh haar bijzonder matig. Wanneer ze zich ook nog twee maal - via telefoon en via creditcard, kom op! - laat opsporen door de bad guys, ben je wel klaar met het personage. Tel daarbij op enkele geforceerde genderdiscussies tussen Turner en Reacher (waarom?!), antagonisten zo dom als het achtereind van een varken en een slecht uitgewerkt plot, en je weet wat er mis is met deze film.

Never Go Back had een prima gestroomlijnde actiefilm kunnen zijn, met een uitstekende nemesis (Patrick Heusinger) die Jack opjaagt en Cruise als gevestigde actieheld, maar een dochter en allerlei andere randzaken gooien roet in het eten. Had Cruise zich maar aan zijn regels gehouden.