Get Low

Genre: Drama
Met: Robert Duvall, Bill Murray
Waardering:  5/5

Het zijn de dertiger jaren in Amerika, in een klein dorpje dat aan een bos ligt. We maken kennis met Felix Bush (Duvall). Felix is een oude man die een afgezonderd bestaan leidt in een huisje in het bos. Hij heeft nog aardig wat grijze haren, een grijze baard, een ezeltje waar hij af en toe mee praat, maar verder heeft hij niemand. Het huisje is nogal sober en Felix zelf ook. Zijn kluizenaarsbestaan is de bron van een stroom aan wilde verhalen die te ronde gaan over Felix. Zo zou hij mensen hebben doodgeslagen en zou hij vroeger een misdadiger zijn geweest. De houding van de mensen ten opzichte van Felix is vijandig, hetgeen wel blijkt als hij naar de stad rijdt met ezel en wagen. Hij krijgt allemaal nare opmerkingen naar zijn hoofd geslingerd van passerende voorbijgangers.

Felix is in de stad omdat hij zijn eigen begrafenis wil regelen. De kerk wil hem vanwege zijn reputatie niet helpen, dus hij komt terecht bij een andere begrafenisondernemer, Frank Quinn (Murray). Frank klaagt al over het feit dat de mensen in het dorp maar niet dood willen gaan, waardoor hij zo weinig werk heeft, dus hij is maar al te blij met Felix. Felix heeft echter wel een vreemd verzoek voor de begrafenis. Felix wil zelf namelijk in levende lijve aanwezig zijn op zijn eigen begrafenis. Verder wil hij iedereen uitnodigen die een verhaal over hem kan vertellen. Frank en zijn hulpje Buddy (Lucas Black) moeten dit zien te regelen, hetgeen natuurlijk nogal wat voeten in de aarde heeft.

Het idee van een 'living funeral' is niet nieuw in films, ik heb het ook al gezien in 'The Weatherman', (het kijken waard overigens, aangezien het één van de weinige films is waar Nicholas Cage een memorabele rol speelt) maar in de jaren '30 zal het toch hoogst ongebruikelijk zijn. De film draait qua verhaal verder vooral om Felix, om de verhalen rondom zijn verleden en de te organiseren 'living funeral'. Een goed concept voor een film en in dit geval wordt het ook erg goed uitgewerkt allemaal. Het verhaal klopt tot in de details en kent een erg mooie ontknoping. Ondanks dat de film door sommigen misschien traag wordt gevonden blijf je kijken, omdat je wilt weten wat er waar is van de verhalen en waarom Felix al zo lang alleen woont.

Wat de film verder erg goed doet is het uitwerken van de karakters. Felix is nors, maar ondanks dat hij weinig mensen spreekt heeft hij toch wel praatjes. Hij heeft zwarte droge humor en laat je regelmatig lachen.  Zo staat er een bord voor zijn huis met daarop de tekst: "No trespassing, beware of mule". Frank is ook grappig, al moet ik zeggen dat ik nogal een zwak heb voor Bill Murray. De chemie tussen Frank en Felix is aanwezig en zorgt ervoor dat de film naast het verhaal boeiend blijft om naar te kijken. De twee oude rotten in het vak leveren puik werk. De achteloze blikken van Murray in combinatie met rake opmerkingen van Duvall (al 80 jaar) tillen de hele film naar een hoger niveau.

Er wordt heel mooi contrast gemaakt tussen het leven van Felix en het leven van de rest. Scènes bij Felix thuis zijn donker, het regent en het sobere en licht tragische druipt er vanaf. Hij heeft alleen kaarsen en olielampjes, die weinig licht geven. Hij eet ook niet al te smakelijke maaltijden en drinkt thee uit een soort van vieze glazen vaas. Bij Frank, Buddy en nog wat andere personen in de stad is het een stuk gezelliger, met bijvoorbeeld lekker ontbijt bij Buddy thuis. Verder wordt er meer gebruik gemaakt van (elektrisch) licht en de binnenvallende zonnestralen. Kleine details die ik altijd erg kan waarderen.

Voor veel mensen denk ik een onbekende film (ook indie) met twee grote acteurs en een bijzonder verhaal. Zeker het kijken waard.