Jack Goes Boating

Genre: Drama
Met: Philip Seymour Hoffman, Amy Ryan, John Ortiz
Waardering:  2.5/5

Jack (Hoffman) wil graag een rastafari zijn en luistert naar reggae. Naar eigen zeggen geeft het hem een `positive vibe'. In werkelijkheid is Jack een dikke limousine-chauffeur in dienst van zijn oom die rijke mensen van A naar B brengt. Jack is onzeker, bijzonder stil, verlegen en sociaal niet bijzonder vaardig. Zijn vettige haar heeft hij zelf in iets omgetoverd tot wat dreadlocks moeten voorstellen, maar dat niet noodzakelijkerwijs zijn.

Jack heeft een oogje op Connie (Ryan). Ook Connie is niet zelfverzekerd, wat verlegen en maakt soms ongepaste opmerkingen. Ze vertelt in het begin van de film een geniaal verhaal over haar comateuze vader, om daarna heel plotseling over te springen op een ander onderwerp. De situaties zijn soms erg lachwekkend, vooral omdat ze zo treurig zijn. Connie heeft overigens alle reden om niet echt lekker in haar vel te zitten, want ze wordt seksueel geïntimideerd op haar werk en aangevallen in de bus. Het zit haar allemaal niet mee en ze is psychologisch wat labiel, iets wat Amy Ryan erg goed speelt. De communicatie tussen de Jack en Connie verloopt dan ook bijzonder stroef, ondanks dat ze elkaar heel erg mogen. Dit zorgt voor bijzonder pijnlijke situaties, terwijl ze het allebei goed bedoelen, want hun waardering voor elkaar sijpelt door elke pijnlijke scene heen. 

Clyde (Ortiz) is Jacks collega. Hij en zijn vrouw Lucy (Daphne Rubin-Vega) zijn op het eerste gezicht gelukkig getrouwd en ze proberen om Jack en Connie te koppelen. Vooral Clyde helpt Jack, door hem te leren koken en zwemmen. Jack en Connie zijn geen experts op het gebied van relaties. Clyde en Lucy doen alsof ze dat wel zijn, maar niet alles is wat het lijkt, want Clyde en Lucy hebben zo hun eigen problemen die ze later projecteren op Jack. Hoe harder ze hun best doen om Jack ervan te overtuigen dat een relatie ook niet alles is, hoe dichter Jack en Connie bij elkaar komen te staan.

Het fijne aan de film is het acteren. Hoffman en Ryan zetten zeer geloofwaardig de twee onzekere types neer en samen creëren ze een ongemakkelijke en soms pijnlijke sfeer. Dit zijn de mooiste stukken van de film en het zijn er nogal wat. Ook Clyde en zijn vrouw laten steeds beter zien wat er allemaal fout gaat in hun relatie en doen dat goed. Minder fijn is dat de film nogal saai is. Er gebeurt maar weinig en het verhaal is niet zo interessant dat je constant geboeid blijft. Het acteren weet de film te redden, maar een hoogstaand drama is het uiteindelijk niet geworden. Daarvoor ligt het tempo simpelweg te laag.

Het is een aardig drama geworden, met sterk acteerwerk, maar met verder weinig boeiende onderwerpen. De film is een greep uit het leven van een hardwerkende chauffeur. Helaas voor ons is dat leven niet zo interessant.