Suckerpunch

Genre: Actie / Fantasy

Met: Emily Browning, Oscar Isaac
Waardering:  3.5/5

Het zonnetje schijnt in het schattige Alkmaar. Ik heb het bloed vanonder de nagels van vele bouwvakkers gehaald en moet overnachten in een hotel, omdat ik morgen weer moet werken. Ik besluit van de gelegenheid gebruik te maken om Alkmaar eens te verkennen. Ik begin ondertussen wat honger te krijgen en frietzaak `De Vlaminck' biedt uitkomst, met als specialiteit het frietje stoofvlees van zelfgemaakte friet (en ranzige stoofvlees, maar dat stond er dan weer niet bij).

Ik slenter, onder begeleiding van Joe Cocker's `Unchain My Heart', toevallig langs een bioscoop. M'n gedachten zijn eigenlijk alweer bij het voetbal later vanavond, want gisteren hebben `De Koninklijken' stoofvlees gemaakt van Tottenham Hotspur, door met 4-0 te winnen. Toch even kijken wat er draait en jawel, ze hebben Suckerpunch. Niet in 3D, helaas, maar de andere opties zijn familiefilms of de Champion's League op een storend scherm. Beide alternatieven garanderen mij echter geen mooie vrouwen in weinig verhullende kleding, die in fantasiewerelden alles en iedereen van kant maken. De keuze was dan ook snel gemaakt.

Het is 19:45 en ik moet nog een kwartier wachten voordat de bios open gaat. Er heeft zich een klein groepje vrouwen van middelbare leeftijd voor de ingang verzameld. Het doet me denken aan de circusweken in de tijd dat ik bij de V&D werkte. Ze gaan vast niet naar Suckerpunch. Ik zit een paar meter verderop, op een paaltje, in de zon. De zon is vanuit mijn standpunt een knipperlicht-relatie begonnen met een trapgevel, om uiteindelijk aan het kortste eind te trekken. De deuren gaan open, de vrouwen verdwijnen en ik koop mijn kaartje. In de zaal aangekomen zie ik zowaar 3 stelletjes zitten. De mannelijke helften van die stelletjes hebben een grove inschattingsfout gemaakt, of ze zijn onlangs met hun vriendin naar een spa-resort geweest en dit is de tegenprestatie. Of ze hebben alledrie de stoerste vriendin van Alkmaar, dat kan natuurlijk ook.

Ondanks dat er namelijk voornamelijk vrouwen in de film spelen, kan je de film niet bepaald een vrouwenfilm noemen. Ik zal dan ook niet teveel woorden vuil maken aan het verhaal, het acteren of de achterliggende gedachte aan de film. In het kort komt het erop neer dat de vader van Baby Doll (Browning) haar misbruikt, zij een poging doet hem te vermoorden en hij haar vervolgens laat opsluiten in een gesticht. Dat gesticht wordt gerund door Blue (Isaac) en de tent blijkt eigenlijk een verkapt bordeel te zijn. Elk bordeel heb z'n nadeel, en in dit geval worden Baby Doll en 4 andere vrouwen (Rocket, Sweet Pea, Blondie en Amber) daar tegen hun wil vastgehouden. De vrouwen verleiden de bezoekers met hun danskunsten en ook Baby Doll moet ook aan de bak als danseres. 

Baby Doll danst zo goed dat iedereen in trance raakt. Ze komt daar zelf ook achter en stelt een plan op om te ontsnappen uit het bordeel. Terwijl ze danst treffen Rocket & Co. de nodige voorbereidingen om te kunnen ontsnappen. Deze voorbereidingen, bijvoorbeeld het stelen van de plattegrond van het bordeel, worden symbolisch weergegeven in een fantasiewereld (door van herrezen ondode nazi's een kaart te stelen in dit geval) die per voorbereiding verschilt. Deze symbolische weergave is een soort droom/trance waarin regisseur Zack Snyder (300, Watchmen) laat zien wat actie is. 

Hier komt de film tot zijn recht. De fantasiewerelden zijn ontzettend vet gemaakt. Baby Doll wordt eerst nog praktisch vermoord door een golem met een soort zeis, maar al snel legt ze de golem met haar samurai-zwaard en pistool om. De vrouwen ontpoppen zich al vrij snel tot 5 getrainde killers die alles en iedereen van kant maken om maar die voorwerpen te pakken te krijgen die ze nodig hebben om te ontsnappen. Ze belegeren een kasteel (met vol-automatische wapens...), ze vechten tegen draken, tegen robots, je kan het zo gek niet verzinnen. Waar de film over gaat ben je dan ook snel weer vergeten, want met open mond zit je te kijken naar de adembenemende over-the-top actiescènes die van ontzettend hoog niveau zijn. Geen lompe plassen bloed, ledematen en dat soort dingen, maar stijlvolle, mooi geregisseerde actiescènes vol met allerlei vette moves en bijzonder mooie vrouwen. Het hoogtepunt is een scène in een trein, waar ze al vechtend tegen robots een bom onschadelijk moeten maken.

Het verhaal is te complex voor dit soort films en heeft plotgaten. Dat wordt echter ruimschoots gecompenseerd door de mooie Baby Doll, haar vriendinnen en alle vette, spectaculaire, bij vlagen geniale actiescènes die ze ten tonele brengen. Een film die in het genre `hersenloze mannenfilms' bijzonder hoog scoort. Ook wat waard, want ik heb me uitstekend vermaakt.