Waardering: 4.5/5
Anton is dokter in een vluchtelingenkamp in Afrika. Hij helpt daar een groot aantal vluchtelingen die in een verscheurd Afrikaans land de gevolgen ondervinden van terreur en oorlog. Hij draagt zijn steentje bij aan de opbouw van een betere wereld, maar ondervindt tegelijkertijd dat zijn pogingen lang niet altijd slagen of soms zelfs averechts werken. Vooral de Afrikaanse kinderen geven hem de waardering waarnaar hij misschien op zoek is, terwijl zijn Afrikaanse collega's het niet altijd eens zijn met Antons beslissingen en hem soms maar een vreemde man vinden. Wanneer de idealistische Anton niet in de stoffige woestijn is, zit hij thuis in een idyllisch huisje aan een mooi meer, een beetje te zijn. Hij blijft steeds terugkeren naar Afrika, waar hij het gevoel heeft echt iets te kunnen betekenen voor de mensheid.
Anton lijkt genoegdoening te vinden in zijn werk, al doet zijn stoïcijnse houding soms anders vermoeden. Een andere drijfveer voor zijn werk lijkt het christelijke geloof te zijn, gezien het feit dat hij later in de film letterlijk iemand de andere wang toekeert wanneer hij een klap krijgt. Deze waarde probeert Anton ook aan zijn zoontje Elias mee te geven. Helaas voor Anton wordt Elias niet zo sterk beïnvloed door Christus, maar door Christian, die meer een voorstander is van het oog-om-oog, tand-om-tand principe. Plus nog een paar knallen met een fietspomp.
Christian heeft een hele andere achtergrond. Christians moeder is gestorven aan kanker, nog niet zo lang geleden en Christian kan het gemis maar moeilijk verdragen. Het contact met zijn vader is op z'n best moeizaam en hij ontwikkelt zich steeds meer als een verbitterde Einzelgänger die Elias meesleurt in zijn pessimistische, wraakzuchtige kijk op wereld. Christians blikken kunnen doden en het jonge acteurtje (William Jøhnk Nielsen) dat toch niet ouder is dan een jaar of 14 zet Christian op meesterlijke wijze neer. Fenomenaal is de wijze waarop hij alle gezichtsuitdrukkingen ongeforceerd op het witte doek tovert. Elias is duidelijk in tweestrijd en kan maar moeilijk kiezen tussen zijn vader (vergiffenis) en Christian (wraak). Elias en Christian worden dikke vrienden, omdat ze in hetzelfde schuitje zitten, eenzaamheid. De gevolgen van de innige vriendschap die tussen Elias en Christian zal serieuze gevolgen hebben voor alle betrokkenen. 
De ethische dilemma's van Anton in Afrika, Antons problemen op het thuisfront (hij en zijn vrouw zijn tijdelijk uit elkaar) en de ontwikkeling van de gevaarlijke vriendschap tussen Elias en Christian zorgen voor een aangrijpend verhaal. Vooral Anton en Christian worden fantastisch geacteerd, terwijl Elias wat afsteekt tegen zijn tegenspelers en vooral wat glazig, nietszeggend voor zich uit kijkt. De film onderstreept het contrast tussen het wat duister gefilmde Afrika en het mooi geschoten Denemarken en allerlei ethische dilemma's passeren de revue. De stommiteiten van de kinderen hebben grote gevolgen en hoe de ouders omgaan met deze gevolgen wordt mooi verfilmd. De film lijkt onder de oppervlakte de vraag te stellen naar de maakbaarheid van de wereld. Moet je niet eerst je eigen (witte) schaapjes op het droge hebben voordat je je met andere (zwarte) schaapjes gaat bemoeien? De film blijft ons het antwoord schuldig, maar behandelt op bijzondere wijze de problemen die kunnen ontstaan wanneer je probeert zowel de witte als zwarte schaapjes te redden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten