Genre: Drama / Komedie
Met: Keanu Reeves, Vera Farmiga (Up in the Air, Orphan), James CaanWaardering: 2.5/5
Hoofdpersoon Henry (Reeves), de man van de titel. Niet bepaald een Neo, of iemand van enige betekenis in de samenleving. Hij is een vredelievend man, zittend in een tolhokje op de snelweg terwijl er vele auto's langsrazen. Hij zit zo'n 8 uur per dag in zo'n tolhokje te `werken', om vervolgens naar huis te gaan waar zijn vrouw Debbie op hem wacht. Debbie, ook niet het meest inspiratievolle wezen op deze aardkloot, begint te mekkeren over kinderen. Het is moeilijk voor te stellen dat iemand (zelfs Debbie) in staat is een relatie te hebben met Henry, niet omdat hij een vervelende man is, maar omdat hij zo ontzettend saai, ambitieloos en soft is. Hij vindt alles wel best, behalve kinderen. Wanneer er gevraagd wordt naar zijn dromen staart hij achteloos voor zich uit en zegt dat hij z'n leven tot dan toe wel prima vindt. Henry vindt eigenlijk alles wel prima. Ook wanneer hij in de winter wordt gevraagd een potje football te spelen gaat hij mee, niet doorhebbend dat hij de `getaway-driver' is bij een gewapende bankoverval. Henry is de enige man die gesnapt wordt en hij belandt in de bak, voor een jaartje.
In de bak leert hij Max (Caan) kennen. Max is een jaar of 55, naar eigen zeggen een `confidence man' en hij zit al 23 jaar in gevangenis en is de criminele variant van Henry. Ook Max vindt alles wel prima. Sterker nog, de gevangenis bevalt hem zo goed dat hij z'n best doet om daar te mogen blijven. In de bak komt Henry tot de conclusie dat hij veroordeeld is voor iets dat hij niet gedaan heeft en bedenkt vervolgens het geniale plan om deze bank alsnog te overvallen wanneer hij weer vrijkomt. Hij heeft immers zijn straf uitgezeten en wil opeisen wat hem rechtmatig toekomt, zeg maar. Dit alles wordt niet geloofwaardig, maar op zich wel komisch gebracht. Je kan Henry's onlogische gedachtegang dan ook prima volgen, omdat de film zichzelf ook niet al te serieus lijkt te nemen. Bij zijn missie krijgt hij hulp van Max en Julie.
Henry komt pas echt tot leven wanneer hij Julie (Farmiga) ontmoet. Julie haalt het beste in Henry naar boven, zelfs een artistieke kant die je van hem niet zou verwachten. Vanaf het punt dat Julie in beeld komt zit er eindelijk wat pit in de film. Vera Farmiga, die ik vooral kende als tegenspeelster van George Clooney in de leuke film Up In The Air, speelt ook hier haar rol met verve. Ze is bitchy, grappig, intelligent en ontroerend, maar ondanks verwoede pogingen van Farmiga om nog iets van deze film te maken wil het allemaal niet vlotten. Ook met Julie samen lijkt Henry niet echt te stralen. Het acteren van Reeves is matig en zonder enige overtuiging, al is Henry een vrij kleurloos karakter. Ik vraag me af of Keanu Reeves het ook had gered zonder z'n rol in The Matrix, waar acteren toch ook niet het sterkste punt is van die geniale film. Naar het einde toe wordt Henry's Crime steeds minder interessant, mede door een knullig verhaal en ontknoping die een beetje uitblijft. Geen aanrader, maar ook niet heel slecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten