Conan The Barbarian

Genre: Actie / Avontuur
Met: Jason Momoa, Stephen Lang, Rachel Nichols & Ron Perlman
Regie: Marcus Nispel (Texas Chainsaw Massacre, Friday the 13th)
Waardering: 1.5/5

Ik kan het gewoon niet laten om dit soort films te gaan kijken. Je weet dat het slecht wordt, zelfs de trailer was al vrij rampzalig, maar toch hoopt iets in mij dat ik bepaalde aspecten ervan wel kan waarderen. Ik doel vooral op de actiescènes natuurlijk, waarbij ik toch stiekem zit te hopen op rondvliegende ledematen. Niemand zit te wachten op diplomatieke barbaren, net als niemand zit te wachten op 46 rondjes Formule 1 Grand Prix van Monaco zonder crash.

Daarnaast weten de meeste van dit soort films wel een soort episch gevoel op te wekken, waardoor ik ergens misschien zelfs wel zin heb om ook eens op zo'n slachtveld te staan. Lekker hakken met je zwaard, beetje de stoere bink uithangen. 't Is niet echt voor mij weggelegd, ik zou meer neigen naar de diplomatieke barbaar en zoals eerder aangegeven zit niemand daar op te wachten, maar ik denk dat (toch vooral) mannen dit gevoel wel ergens herkennen. Hoop ik, eigenlijk.

Je kan ervan uitgaan (en het is zo) dat het verhaal niet al te sterk is. Twee personages, namelijk Conan (Momoa) en de kwade heerser Khalar Zym (Lang), zijn redelijk uitgewerkt en hun verleden gaat vele jaren terug. Voor de twee vrouwen in de film geldt dit in veel mindere mate. De dochter van Zym is een soort heks en kan mummies met wapens uit het zand toveren. De andere vrouw is Tamara (Nichols) en zij is om onverklaarbare redenen een `pureblood'. Ze kan bijzonder weinig, hoewel ze als monnik blijkbaar wel gevechtstraining heeft gehad. Puur bloed is nodig om een masker te vullen met bloed waarna Zym allerlei duistere krachten zal verzamelen om zo voor eeuwig de wereld te kunnen onderwerpen. Iedereen zal, net als in het verleden, slaaf zijn. Conan moet dit alles voorkomen.

Wat me het meeste stoort aan de film is dat je ten eerste nooit enig idee hebt waar de personages zich bevinden. Je krijgt een shot te zien van een stad, in witte letters verschijnt de naam van die stad eronder, maar omdat er nauwelijks dialoog is heb je geen idee wat Conan in die stad gaat doen en waarom hij daar is. Meestal komt het neer op wat vechten en dan gaat hij naar de volgende stad. De film bestaat uit zo'n 7 van dit soort scènes en ze verschillen bijzonder weinig van elkaar.

Ten tweede mis ik het epische gevoel. Conan lijkt nooit onderdeel te zijn van het grotere, belangrijke geheel. Misschien omdat zijn hersencapaciteit dat niet toelaat. Er zijn geen massieve veldslagen, geen belegeringen, geen vette wapens, geen toffe tegenstanders. Conan sluipt met een dief zelfs het laatste kasteel in om zonder problemen in de troonzaal uit te komen. Okee, er zit een inktvisje in de weg, maar noemenswaardig is anders.

Als laatste is het gewoon wat iedereen al weet, namelijk een kutfilm. Maar omdat zelfs de actie niet al te overtuigend is en vaak ook niet echt goed in elkaar zit, is deze film slechter dan de gemiddelde slechte actiefilm, helaas.