Take Shelter

Genre: Drama (120 min.)
Met: Michael Shannon, Jessica Chastain & Shea Whigham
Regie: Jeff Nichols
Waardering: 3.5 / 5

Curtis (Shannon) werkt als opzichter bij een bouwbedrijf. Hij boort gaten samen met zijn maatje en tevens collega Dewart (Whigham). Dewart houdt er een eigenaardige relatie met zijn vrouw op na. Ze zijn op zoek naar een partner voor een trio, hetgeen Curtis maar vreemd vindt. Ik ook trouwens, maar ieder zo z'n ding. Dewart lijkt als verklaring te geven dat je toch wat moet en dat Curtis maar makkelijk praten heeft, want hij heeft alles immers voor elkaar. Dewart heeft gelijk. Curtis en zijn vrouw Samantha (Chastain) voeden met veel zorg en liefde hun dove kindje Hannah op. Ze hebben niets te klagen over financiën, hebben een mooi huis, een leuke hond en regelmatig vrienden over de vloer. Curtis moet af en toe overwerken en dat levert soms wat spanning op, maar het is goed aan Samantha en Curtis af te zien dat ze een heel geslaagd huwelijk hebben.

Alles lijkt koek en ei, maar daar gaat spoedig verandering in komen. Curtis krijgt hallucinaties, nachtmerries en angstaanvallen. Hallucinaties zijn er in de vorm van apocalyptische denkbeelden waarbij er een enorme storm op komst is. In zijn nachtmerries veranderen zijn dierbaren in psychopaten en doen hem en zijn familie wat aan en het resultaat is dat hij overdag paniek- en angstaanvallen krijgt. Het gaat van kwaad tot erger en Take Shelter beschrijft de langzame teloorgang van een man met de nodige psychische problemen. Ook zijn vrouw en schattige dochter worden daarbij niet ontzien en het effect van Curtis op zowel hemzelf als zijn familie wordt treffend in beeld gebracht. De dromen zijn echt griezelig en het verschil tussen realiteit en apocalyptische fantasie is voor Curtis niet meer duidelijk. Voor de kijker geldt dat overigens ook.

Take Shelter verfilmd erg mooi alle problemen die Curtis zich onbewust op de hals haalt, maar weet voornamelijk op het einde niet te overtuigen. Ik zal het einde uiteraard niet verklappen, maar wat ik juist zo geloofwaardig aan de hele film vond, namelijk de uitwerking van Curtis' problemen, gaat in het laatste gedeelte van de film verloren. Zeker de laatste scène is ronduit vreemd, ergens wel toepasselijk, maar het einde kon mij persoonlijk niet zo bekoren. Ook is de film behoorlijk traag en het was best mogelijk geweest om dit meeslepende drama in kortere tijd te vertellen.

Ik hink dus, net als Curtis, een beetje op twee gedachten. De echt goede verfilming, met dito acteerwerk van zowel Shannen als Chastain, van Curtis die op een gegeven moment echt alle realiteitszin en elke vorm van logica is verloren, is indrukwekkend. Het is een meeslepend en spannend verhaal, ondanks het feit dat er maar zeer sporadisch iets gebeurd. Er hangt constant een onrustige sfeer en je bent nooit honderd procent zeker over wat nu de realiteit is en wat niet. Deze aspecten van de film verdienen respect en waardering, want ik vond dat een film als We Need To Talk About Kevin hier de plank behoorlijk mis sloeg. Het slot van de film vond ik echter minder indrukwekkend, iets te traag en niet erg geloofwaardig. 

De vraag is voor wie Curtis eigenlijk bang is. Voor het einde van de wereld of voor zichzelf? Na verloop van tijd is er reden om bang te zijn voor beiden. Zijn vrouw geeft hem echter niet op en is immer begripvol, een rol die Chastain ook al in The Tree of Life vertolkte. Curtis weet waar hij last van heeft, want zijn moeder heeft het ook. Het feit dat hij bewust is van zijn eigen aandoening geeft een extra dimensie aan de film. Take Shelter is een prima film, is bij vlagen indrukwekkend en heeft zo zijn charmes, maar mist toch tenslotte dat laatste stukje overtuigingskracht.