CAST: Tyler Perry, Edward Burns, Matthew Fox e.a.
REGIE: Rob Cohen
WAARDERING: 2 / 5
----------------------------------------------------------------------------------
Alex Cross heeft in de hoofdrol een detective die tevens profiler en psycho-analyticus is. Nog sneller dan Freud vroeger overtuigd was van zijn eigen gelijk, heeft Alex Cross een profielschets klaarliggen van een crimineel. Dr. Cross twijfelt nooit aan zijn eigen profilerskills. Pas wanneer de dader buiten de kaders denkt, of wanneer wellicht blijkt dat Dr. Cross geen Freud is, ontstaan er problemen en beginnen de eerste barsten te ontstaan in Cross' personage.
Dr. Cross, een soort übermensch waarbij niet duidelijk wordt waaraan hij zijn reputatie als onfeilbare profiler te danken heeft, is niet de enige die barsten vertoont. Na de introductie van een hoop willekeurige personages - Edward Burns als Cross' collega, Jean Reno als rijke, franse, onbeduidende man en Rachel Nichols als eyecandy - komen we al snel aan bij de persoon waar het om draait: Picasso. Niet de schilder, natuurlijk, maar een skinhead die er wat neonazistische trekjes op na lijkt te houden. Hij maakt tevens best indrukwekkende schetsen en dankt daaraan zijn bijnaam.
Alex Cross is eigenlijk Picasse vs. Alex Cross. Profiler vs. verknipte psychopathische moordenaar. Picasso is niet bepaald een aimabele vent, maar wel een personage dat weet te overtuigen. Hij is echt totaal gestoord, maar ook intelligent en emotieloos, en dat maakt moordenaars altijd wat ijzingwekkend. Altijd gefocust en altijd Dr. Cross een stapje voor - Cross is toch eigenlijk bar vaak de Sjaak - gaat Picasso op zijn doel af. Matthew Fox die Picasso vertolkt is de enige die deze film wat niveau weet te geven.
Veel meer dan een prima psychopaat heeft Alex Cross echter niet te bieden. Flink wat onregelmatigheden en onrealistische wendingen zijn aan de orde van de dag. Zo wordt bijvoorbeeld Picasso achtervolgt door de politie en dan valt opeens de verbinding met de centrale uit. Hoogst merkwaardig, vind ik dat. Verder is eigenlijk de hele cast overbodig of ongeloofwaardig, met als toppunt de titulaire hoofdrolspeler. Cross waant zichzelf slimmer dan Bones, Gibbs of Horatio, terwijl ik dacht dat daar de top van onrealistische rechercheurs wel bereikt was.
Verder is de actie heel schokkerig gefilmd, waardoor je geen idee hebt wat er gebeurt. Mensen schreeuwen wat in de rondte en maken een hoop lawaai en er vallen klappen, maar je ziet niet waar die terecht komen. Dit alles wordt ondersteund door bombastische muziek, maar het wordt al snel overdreven. Een hilarische RPG-explosie, waar Picasso vanuit een passerende trein met een bazooka iemand op honderden meters afstand weet te raken is het hoogtepunt, of dieptepunt eigenlijk. De crashtestdummies vliegen in het rond, de graphics zijn van het niveau Wolfenstein 3D en van binnen moest ik een beetje huilen.
Regisseur Rob Cohen (The Fast And The Furious, xXx) heeft vast naar veel misdaadthrillers gekeken. Veel elementen uit het welbekende genre komen in Alex Cross aan bod, maar de timing is niet optimaal. Zo wordt een collega vermoord en wordt alles snel persoonlijk, maar Cross gaat daar verre van professioneel mee om. Normaal gesproken zou je geschorst worden, of in ieder geval het onderzoek niet leiden. Nu komt echter het op non-actief stellen van Cross op een heel vreemd moment. Verder zijn aspecten als drijfveer van de moordenaar ook niet duidelijk en is er van een goed te volgen verhaal simpelweg geen sprake. Rob Cohen moet terug naar de studiekamer als hij zich nog eens op een serieuze misdaadthriller wil richten. Maar waarschijnlijk kan hij het beter houden bij actiethrillers, waar hij succesvol bleek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten